ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: Συγκρίσεις και συγκρούσεις χωρίς φανφάρες

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στον χώρο της αντιπολίτευσης ανατρέπει τα δεδομένα, αλλά δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση έκπληξη.

Η πορεία διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει από την επομένη των εκλογών του 2023 και οδεύει προς την ολοκλήρωσή της σε αλλεπάλληλους κύκλους. Στο τέλος αυτής της διαδρομής θα επιστρέψει από εκεί που ξεκίνησε, αφού στο μεταξύ προκάλεσε τεράστιες ζημίες στη χώρα.

Ίσως έπρεπε να γίνει έτσι, μήπως και οι πολίτες αντιληφθούν ότι οι εύκολες λύσεις είναι απλώς μια απάτη που κοστίζει ακριβά. Πέρα από τον κωμικοτραγικό χαρακτήρα της σύγκρουσης στο συγκεκριμένο κόμμα, που οδήγησε σε μία ακόμη διάσπαση, την πέμπτη κατά σειράν, είναι θέμα ολίγου χρόνου η εξέλιξη αυτή να φέρει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό δεν προκύπτει μόνον από την αριθμητική στη Βουλή, στον βαθμό που θα ολοκληρωθούν οι προαναγγελθείσες αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά καταγράφεται και σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων.

Με αυτό το δεδομένο, το ΠΑΣΟΚ εκτός από την εύλογη ικανοποίηση οφείλει να ξανασκεφθεί τον νέο θεσμικό του ρόλο με σοβαρότητα και ευθύνη. Προφανώς, αυτή η θέση γεννάει περισσότερες υποχρεώσεις και δικαιώματα που πρέπει να τηρήσει και εκμεταλλευθεί με συνέπεια και σύνεση.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, με την αυτοπεποίθηση που του εξασφαλίζει η άνετη επανεκλογή του, θα έχει πεδίον δόξης λαμπρόν αν αξιοποιήσει όλες τις σχολάζουσες δυνάμεις του κόμματός του και αποφύγει τη στείρα αντιπολίτευση.

Ασφαλώς και δεν θα κριθεί από το πόσα «όχι» θα πει στην κυβέρνηση και στις πρωτοβουλίες της, αλλά έχουν τεράστια σημασία για την προοπτική του κόμματος η συνέπεια και ο ορθολογισμός. Δεν μπορεί να λέει γενικώς «όχι», ούτε φυσικά γενικώς και αδιακρίτως «ναι» σε ό,τι φθάνει στη Βουλή.

Ωστόσο, πρέπει να αποφύγει με κάθε τρόπο τη συριζοποίηση του ΠΑΣΟΚ καθώς ο λαϊκίστικος εκτροχιασμός αποτελεί πάντοτε τον εύκολο δρόμο, αλλά σίγουρα όχι τον σωστό. Από τις έως τώρα κινήσεις του, πάντως, φαίνεται πως σταδιακά ανοίγει με κάποιο τρόπο το κόμμα στα στελέχη και στους συνυποψηφίους του, οι οποίοι διαθέτουν πείρα και ορισμένοι εξ αυτών και επικοινωνιακή άνεση.

Το ζητούμενο αυτή την περίοδο είναι να εδραιωθεί η πεποίθηση στην κοινωνία πως το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα με προοπτική. Πρέπει ταυτοχρόνως να πείσει ότι διαθέτει τις απαραίτητες δυνάμεις που θα του εξασφαλίσουν κάποια στιγμή τον δρόμο της επιστροφής σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Δεν αρκούν οι αντιπαραθέσεις σε υψηλούς τόνους του κ. Ανδρουλάκη με τον πρωθυπουργό στη Βουλή για να πιστοποιηθεί το αξιόμαχο του ιδίου και του κόμματος, καθώς η εποχή απαιτεί περισσότερη λογική και λιγότερο γινάτι.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη πρωθυπουργός δύο φορές όχι γιατί φώναζε δυνατά, αλλά διότι έπεισε τους πολίτες ότι αυτός μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά. Σε αυτό το επίπεδο πρέπει να κινείται η σύγκριση και ενίοτε η σύγκρουση των πρωταγωνιστών της πολιτικής, αλλά πάντοτε σε πολιτισμένο πλαίσιο και όχι με φανφάρες ή ακρότητες, που απωθούν και δηλητηριάζουν τον δημόσιο διάλογο.

 * Ο Παναγιώτης Λάμψιας είναι δημοσιογράφος-αρθρογράφος στην εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”