Γιατί τo ΠΑΣΟΚ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Είναι λάθος πολιτικό η απόπειρα να ταυτιστεί το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αν προσχωρεί σε λαϊκιστικές θέσεις ή αν υιοθετεί και προβάλλει μαξιμαλιστικές προτάσεις.

Πρώτα πρώτα διότι ο Νίκος Ανδρουλάκης ουδεμία σχέση έχει με τον Αλέξη Τσίπρα και ακολούθως διότι όλο το στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ απέχει έτη φωτός σε συγκρότηση και κυρίως σε πολιτικό ήθος από το στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπλέον, δεν μπορεί να συγκριθεί, πολύ δε περισσότερο να ταυτιστεί ένα ιστορικό κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα πάνω από είκοσι χρόνια, με έναν ετερόκλητο συνασπισμό που, εξ ιστορικής συμπτώσεως, βρέθηκε στην κυβέρνηση και στη συνέχεια αποσυντέθηκε.

Αλλά είναι λάθος αυτή η απόπειρα ταύτισης και από πλευράς τακτικής. Σήμερα το κυβερνών κόμμα, όσο και αν ακούγεται παράξενο, δεν συνομιλεί με κανένα άλλο κόμμα. Βρίσκεται απομονωμένο στην κορυφή, όμως πολιτική χωρίς συνεργασίες και κυρίως συναινέσεις δεν νοείται στη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Και η κυβέρνηση, στο χρονικό διάστημα που απομένει μέχρι τη λήξη της θητείας της, θα χρειαστεί τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ πρώτα πρώτα στην αναθεώρηση του Συντάγματος και υπό προϋποθέσεις στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Συνεπώς, αντί να οξύνει τις μάλλον κακές σχέσεις της με το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να προσπαθεί να τις βελτιώσει, διότι αυτό τη συμφέρει. Και αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για τους γνωστούς λόγους δεν ανταποκριθεί, τότε αυτή θα χάσει στο επικοινωνιακό παιχνίδι.

Το μεταμνημονιακό πολιτικό κλίμα δεν προσφέρεται για οξύτητες. Είδαμε πού οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ η τοξική αντιπολίτευση της περιόδου 2019-2023. Και επιπροσθέτως, το κοινό που κινείται μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ απαιτεί οι τυχόν κακές προσωπικές σχέσεις των ηγετών να μην επηρεάζουν την πολιτική τους σχέση.

Το μεταμνημονιακό πολιτικό κλίμα δεν προσφέρεται για οξύτητες. Είδαμε πού οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ η τοξική αντιπολίτευση της περιόδου 2019-2023.

Σήμερα η κυβέρνηση πρέπει να βρει συνομιλητές. Και μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν φωνές που δεν απορρίπτουν αυτήν την επικοινωνία. Όμως οι πολεμικές κραυγές που ακούγονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο δεν βοηθούν σε οποιαδήποτε απόπειρα ενός στοιχειώδους διαλόγου. Διότι είναι πολεμική κραυγή η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τον τόνο πάντα τον δίνει ο ισχυρός. Αυτό είναι κανόνας. Αν το κυβερνών κόμμα επιλέγει αυτή την τακτική επειδή φοβάται μήπως χάσει την επιρροή του στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του μεταρρυθμιστικού Κέντρου οι οποίοι ενδεχομένως καλοβλέπουν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ –άλλωστε οι περισσότεροι εξ αυτών διετέλεσαν ψηφοφόροι του– μάλλον λάθος τακτική ακολουθεί.

Η Νέα Δημοκρατία δεν θα περιφρουρήσει τον χώρο της με την απλοϊκή πολιτική «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», αλλά με τις πολιτικές της και τη μετριοπάθεια του λόγου της.

Άλλωστε, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως όταν μια πολιτική συγκρούεται με την πραγματικότητα, αυτή η πολιτική αποτυγχάνει. Και η πραγματικότητα λέει πως το ΠΑΣΟΚ –ακόμα και στις πιο κακές στιγμές του– ουδεμία σχέση έχει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ευτυχώς!

 * Ο Σάκης Μουμτζής είναι συγγραφέας και αρθρογράφος στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ