“Οι μέρες είναι πονηρές και γκαστρωμένες”

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Άρθρο του Γιάννη Κούγια *

Μια φράση του Χαρίλαου Φλωράκη καθίσταται επίκαιρη για διαφορετικούς λόγους τότε με τώρα. Αρκεί να δούμε και να “διαβάσουμε” την κουρτίνα 1 μεταφορικά και εννοώ την πανελλαδική ενασχόληση με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια(καλώς κατά τη γνώμη μου αλλά με αστερίσκους…..) και φυσικά τον “άλλο άνθρωπο”.

Το έχω πει πολλές φορές και το έχω γράψει, η κρατική εξουσία έχει και θα έχει εφεδρείες χειραγώγησης για αποπροσανατολισμο της κοινής γνώμης μέσω των “αντικειμενικών” μέσων μαζικής παραπληροφόρησης. Αρωγός σε αυτό φυσικά και η εκκλησιαστική εξουσία……όμως σε αυτό θα επανέλθω σε άλλο κείμενο.

Στο δια ταύτα και κατά τη γνώμη σε αυτά που καίνε σήμερα και μιλάω για την κινητοποίηση των αγροτών και των φοιτητών με τους μεν να έχουν βγεί ξανά στους δρόμους θέτοντας θέμα επιβίωσης (το οποίο πρακτικά θα έπρεπε να αφορά όλους τους εργαζόμενους)απέναντι στον εμπαιγμό των αποζημιώσεων που ακόμα δεν έχουν δοθεί! Από την άλλη τους φοιτητές “εγκληματίες” που αγωνίζονται ενάντια στην ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων-επιχειρήσεων θα έλεγα και συνολικά στη προαποφασισμένη, σχεδιαζόμενη υποβάθμιση της δημόσιας τριτοβάθμιας παιδείας. 

Αν ξεπεράσουμε την προσωπική αλήθεια-γνώμη που μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε από εμάς για τον τρόπο που οι φοιτητές και οι αγρότες έχουν επιλέξει να αγωνίζονται το μείζον θέμα της πρωτογενούς παραγωγής που έχει πάρει και πανευρωπαϊκές διαστάσεις αλλά και αυτό της πολύπαθης παιδείας είναι θέματα υψηλού level και αυτά που “καίνε”. Η παρούσα κυβέρνηση γιά άλλη μια φορά έχει επενδύσει επικοινωνιακά στην αντιμετώπιση και των δύο φοιτητών-αγροτών και όχι στην ουσία, άλλωστε δεν θα μπορούσε να το κάνει αφού αποτελεί και αυτή ένας κρίκος στην αλυσοδεμένη Ευρώπη των “λαών”

Στους φοιτητές έχοντας πλέον το Know How (ελέω πανδημίας)των ψηφιακών εξετάσεων βάζοντας στο κάδρο ως αντίβαρο τον “παράνομο” φοιτητικό αγώνα και στον οποίο συμμετέχει μειοψηφία του φοιτητικού κινήματος θέτοντας το απέναντι στην κοινωνία. Πρόσφατα ο πρωθυπουργός τους αποκάλεσε και “ληστές” και με αυτό το επικοινωνιακό τρικ προσπαθεί να πάρει μαζί του την κοινωνία της έννομης τάξης….. 

Στους αγρότες έχουμε μια πιο συμπαθή στάση αναζητώντας τον διάλογο μέσα από την αυτούσια και πολύ καλά οργανωμένη και προστατευόμενη  παρουσία του στα μπλόκα μοιράζοντας χιλιαρικοψίχουλα με οδηγό το πρόσφατο παρελθόν αγροτικών κινητοποιήσεων που κάμφθηκαν με τον ίδιο τρόπο μέτρων ασπιρίνης.

Είπα και πιο πάνω οτι ο αγώνας των αγροτών είναι αγώνας επιβίωσης και θα έπρεπε να απασχολεί έχοντας συμπαραστάτες και το εργατικό κίνημα,ο αγώνας των φοιτητών έχει αλληλένδετη σχέση και με τα δύο μιας και η πλειοψηφία των φοιτητών προέρχεται μέσα από τα σπλάχνα και των δύο.Θα μπορούσε λοιπόν αυτό το τρίπτυχο αγροτών,εργατών και φοιτητών να ήταν στην ουσία μια ευτυχής κατάληξη από την οποία μάλιστα θα έβγαιναν και ζητήματα συνολικά για το τι πατρίδα θέλουμε…….

Δυστυχώς όμως θεωρώ ότι η απόσταση που χωρίζει αυτή την ιδεατή εξέλιξη με την ρεαλιστική εικόνα είναι μεγάλη. Εδώ λοιπόν βρίσκουμε το μεγάλο τοίχο που φαντάζει απροσπέλαστος τουλάχιστον τώρα και αυτό είναι η ίδια η κοινωνία (εμείς δηλαδή)που όσο δεν υπάρχει συνείδηση, πολιτική σκέψη σε αυτοδιαχειριζόμενη και γνήσια βάση δε θα μπορέσει ποτέ αυτό να εκφραστεί ενωτικά και στοχευμένα. Έτσι και τώρα αυτή η διασπαστική αντιμετώπιση και των δύο μεγάλων ζητημάτων αλλά και άλλων θα εκφράζει ναι μεν μια αντίσταση εκφραζόμενη της κοινωνίας αλλά διαχειρίσιμη από την πλευρά της εκάστοτε κρατικής εξουσίας.

Εν κατακλείδι και κλείνοντας θεωρώ και πιστεύω ότι χρειαζόμαστε μια πολύ διαφορετική προσέγγιση περί συσχετισμού δυνάμεων μέσα στη κοινωνία βρίσκοντας πολιτική σκέψη ψάχνοντας μέσα μας ο καθένας και η καθεμία συνείδηση, διάθεση συνολικής αντίστασης ώστε να δώσουμε προοπτική στα παιδιά μας σε εμάς τους ίδιους και στην πατρίδα μας.

* Ο Γιάννης Κούγιας είναι επιχειρηματίας, Δημοτικός Σύμβουλος Δωρίδας και Πρόεδρος του Απόλλωνα Ευπαλίου Tihio Race