Ο Γιούνκερ σαν τον Ντράγκι

Αρκετές
ελπίδες τρέφουν τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κυρίως οι χώρες του Νότου,
για τη νέα υπό τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ηγεσία της Κομισιόν, η οποία θα ξεκινήσει
την πενταετή θητεία της από την 1η Νοεμβρίου.

Το πώς όντως
θα λειτουργήσει η Επιτροπή θα φανεί βεβαίως στην πράξη, πλην όμως η αισιοδοξία
που εκφράζεται για μία αποτελεσματικότερη Κομισιόν, περισσότερο ενωτική για τα
28 κράτη μέλη και με περισσότερες πολιτικές πρωτοβουλίες, δεν είναι καθόλου
αβάσιμη.

Οι
προσδοκίες συνδυάζονται άμεσα με την πανευρωπαϊκή αντίληψη που διαπνέει τον
ίδιο τον Γιούνκερ, με την ανάδειξή του στην προεδρία μέσω του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου, αλλά και με την ανάγκη να ξεκολλήσουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες
από την ύφεση και την στασιμότητα, να αναλάβουν πολιτική δράση και άλλα κέντρα
εξουσίας, σπάζοντας το μονοπώλιο του Βερολίνου.

Αυτό δεν
φαίνεται να σημαίνει άμεσα οτι η Γερμανία θα χάσει μέρος της κυριαρχίας της στο
παιγνίδι, αλλά ότι δεν μπορεί να είναι το μοναδικό κέντρο παραγωγής των
αποφάσεων στην Ευρώπη – ιδίως μετά από την υποχώρηση του ρόλου της Γαλλίας –
υποβαθμίζοντας τα συμφέροντα των άλλων εταίρων και την προοπτική κυρίως των
ευρωπαικών οικονομιών (βλέπε και την αποφασιστική παρέμβαση για τη ρευστότητα
του Ντράγκι, του άλλου πόλου εξουσίας, παρά τις διαφωνίες των Γερμανών).

Ο Γιούνκερ
εκτιμάται ότι μπορεί πράγματι να εκφράσει τις νέες ανάγκες της Ευρώπης, να
λειτουργήσει σαν μία κοινή συνισταμένη και παράλληλα να αναδείξει τη νέα Κομισιόν,
την πιο νομιμοποιημένη δημοκρατικά στην ιστορία της, ως παραγωγικό μοτέρ για
την περαιτέρω ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Δεν είναι ο
άνθρωπος που του αρέσει να βλέπει τα τρένα περνούν, όπως για παράδειγμα ήταν ο
Μπαρόζο, διαθέτει πολιτική εμπειρία και θεωρείται εξαιρετικός στις ισορροπίες.

Από τις
άμεσες προτεραιότητές του εξάλλου είναι η αναδόμηση της Κομισιόν, προκειμένου
να αναβαθμιστεί ο ρόλος της και να γίνει πολύ αποδοτικότερη.  Θα ορίσει τέσσερεις ή πέντε υπερ-κομισαρίους
με τους οποίους θα συνεργάζεται άμεσα (πιθανόν θα είναι αντιπρόεδροι της
Επιτροπής) και εκείνοι με τη σειρά τους θα εποπτεύουν ανά τομείς τους
υπόλοιπους Επιτρόπους.

Κάτι σαν ένα
σχήμα υπερ-υπουργών, οι οποίοι θα είναι επικεφαλής επιμέρους κύκλων. Το
χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών – Δημοσιονομικά, θα το αναλάβει Γάλλος, δηλαδή ο
Μοσκοβισί, που θα έχει ανοικτή γραμμή, άρα θα μιλάει και αλλιώς με τον Ολαντ.

Η βούληση
των Γερμανών και το πολιτικό μάτι της Μέρκελ θα βρίσκεται δίπλα στον Γιούνκερ,
ο ισχυρός διευθυντής του Γραφείου του, ο Μ. Ζελμάγερ.

*Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στην
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα