Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας “Κάρολος Κουν”

Της Λένας Αναγνωστοπούλου *

   

Με
ιδιαίτερο ενδιαφέρον πριν από λίγες
μέρες παρακολουθήσαμε την παράσταση
που παρουσίασε στα «Κτίρια» η θεατρική
ομάδα του Γυμνασίου Ευπαλίου, με το έργο
του Ρομπέρ Τομά «Η παγίδα».

Χειροκροτήσαμε
θερμά μια καλοστημένη παράσταση που
φανέρωνε τον κόπο, τη σοβαρότητα και
την υπευθυνότητα που επέδειξαν όσοι
ενεπλάκησαν σ’ αυτήν.

Οι μικροί
ηθοποιοί-πρωταγωνιστές της βραδιάς-
αντιμετώπισαν και διεκπεραίωσαν τους
ρόλους τους με επιτυχία. Ας μην ξεχνάμε
ότι πρόκειται για μαθητές της Β΄
Γυμνασίου, οι οποίοι κλήθηκαν να
μελετήσουν και να εκφέρουν εκτεταμένο
κείμενο, να ζωντανέψουν επί σκηνής
χαρακτήρες, να εκφράσουν συναισθήματα
και να εκθέσουν τον εαυτό τους στην
κρίση του κοινού. Εγχείρημα ενδιαφέρον
και προκλητικό μεν, δύσκολο δε, ιδιαίτερα
το τελευταίο. Τα κατάφεραν όμως και
αντιμετώπισαν επιτυχώς και κάποια
προβλήματα τεχνικής φύσεως, σα να ήταν
επαγγελματίες!!

Όπως δε έχει
αποδείξει και η εμπειρία όσων ασχολούμαστε
με τις σχολικές δραστηριότητες, με
νοσταλγία τις θυμούνται τα παιδιά σε
βάθος χρόνου, για πολλούς λόγους: γιατί
τους δίνουν «βήμα» για να εκφραστούν,
να ανακαλύψουν και να καλλιεργήσουν τα
ταλέντα και τα ενδιαφέροντά τους,
τονώνουν το αυτοσυναίσθημα και την
αυτοπεποίθηση –ιδίως όσων αντιμετωπίζουν
δυσκολίες στο συμβατικό πρόγραμμα-μυούνται
στη συλλογική δουλειά και κατ’ ανάγκη
τροποποιούν συμπεριφορές και βγαίνει
καθένα από το μικρόκοσμό του,
κοινωνικοποιούνται και γνωρίζονται
καλύτερα μεταξύ τους, αλλά και με όλους
τους εμπλεκόμενους στη δημιουργική
αυτή διαδικασία.

Το σχολείο
και οι υπεύθυνοι καθηγητές υποστήριξαν
ποικιλοτρόπως, εμψύχωσαν και καθοδήγησαν
την ομάδα, άνοιξαν για τα παιδιά ορίζοντες
καθώς παρακολούθησαν θεατρικές
παραστάσεις και γνώρισαν τη μαγεία αλλά
και τις απαιτήσεις του θεάτρου: σκηνικά,
κοστούμια, φώτα, μουσική, τεχνική
κάλυψη….. Όλα αυτά στη συνέχεια κλήθηκαν
να τα διαχειριστούν τα ίδια.

Όχι όμως μόνα
τους. Εδώ είναι σημαντικό να επισημανθεί
και ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
άλλων φορέων (Σύλλογος Γονέων ,
Εκπολιτιστικός Σύλλογος), της ιδιωτικής
πρωτοβουλίας καθώς και η εθελοντική
συνεισφορά επαγγελματιών του Ευπαλίου,
που στάθηκαν αρωγοί -καθένας με τον
τρόπο του-στην προσπάθεια του σχολείου.
Αυτό αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο
πως ό,τι συμβαίνει στο σχολικό χώρο
(παιδευτική διαδικασία, δραστηριότητες…)
δεν αφορά μόνο την εκπαιδευτική
κοινότητα , αλλά πρέπει να ενδιαφέρει
και όλη την τοπική κοινωνία, εφόσον τα
παιδιά είναι το μέλλον της.

Εν κατακλείδι,
το όλο εγχείρημα φανερώνει πως όταν
υπάρχει ομαδική δουλειά- όπως λέει κι
ο Δ. Σαββόπουλος: ιστορία γράφουν οι
παρέες – ενδιαφέρον και μεράκι από τους
εκπαιδευτικούς και διάθεση από τους
μαθητές, μπορούν να γίνουν θαύματα και
το σχολείο να είναι χώρος δημιουργίας
και χαράς για τα παιδιά.

Ευχαριστούμε
για ό,τι μας παρουσιάσατε.

Συγχαρητήρια
σε όλους και πάντα επιτυχίες.

                                 
* Η Λένα Αναγνωστοπούλου είναι Γυμνασιάρχης με καταγωγή από την Δωρίδα 

 

φωτο Μάκης Πριόβολος