ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ και η πολυπόθητη σωτηρία της χώρας !
- Διαφήμιση -
Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά
Παρά τα όσα ενθαρρυντικά αποφασίστηκαν στο προχθεσινό eurogroup, το βασανιστικό ερώτημα παραμένει : γιατί οι γνωστοί (και συνήθεις ύποπτοι) πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι επιμένουν να αμφισβητούν, να αμφιβάλουν, να καλλιεργούν αβεβαιότητες και να επιμένουν ότι εν τέλει η Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να ανατάξει σύντομα την οικονομία της;
Τι πραγματικά κρύβεται πίσω απ’ τις θολές και επαμφοτερίζουσες τοποθετήσεις στελεχών των χρηματοπιστωτικών οργανισμών και των αγορών, οι οποίες με τη σειρά τους τροφοδοτούν το κλίμα ανασφάλειας, αναφορικά με το ελληνικό εγχείρημα;
Γιατί από τη μια το κογκλάβιο των ισχυρών της ευρωζώνης ,αποφασίζει να δώσει το δάνειο των 130 δις, κι απ’ την άλλη δεν καθαρίζει το τοπίο ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, όχι μόνο των ευρωπαίων εταίρων αλλά και των πολιτών της;
Γιατί για παράδειγμα αρνούνται να αποδεχθούν ότι το σημείο εκκίνησης της νέας, καθοριστικής όπως εξελίσσεται προσπάθειας, πρέπει να είναι οι σημερινές τραγικές παράμετροι της οικονομικής ζωής της χώρας και όχι οι ανόητες επινοήσεις ενός έτσι κι αλλιώς αίολου κειμένου, όπως αυτό του πρώτου μνημονίου.
Αν απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά με ειλικρίνεια και αυτοκριτική διάθεση θάρρος και υπερβατική μεγαλόψυχη νοοτροπία τότε θα γίνει το μεγάλο βήμα που χρειάζεται τώρα η χώρα για την πραγματική σωτηρία της.
Είναι αυτονόητο ότι η έγκριση του δανείου των 130 δις, έδωσε μια τεράστια χρονική και οικονομική ανάσα για την διαχείριση των μεγάλων αδιεξόδων που είχαν συσσωρευτεί.
Για να λειτουργήσει όμως το καταπονημένο σώμα της ελληνικής οικονομίας, είναι απαραίτητες και οι υπόλοιπες μεγάλες ανάσες. Της καταπολέμησης δηλαδή με συγκεκριμένα βήματα και χρονοδιαγράμματα της αδυσώπητης ύφεσης. Επιπλέον δε και της νέας αναπτυξιακής πορείας μέσω της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας και των δομικών αλλαγών στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.
Στην αντίθετη περίπτωση θα συζητάμε μετά από μήνες για τα 130 δις, όπως προβληματιζόμαστε σήμερα για το που πήγαν τα 110 δις του πρώτου μνημονίου χωρίς να έχουν φανεί πουθενά στην πραγματική οικονομία.
Όλοι τώρα συνομολογούν ότι είναι επιβεβλημένη η αλλαγή φιλοσοφίας των σκληρών της ευρωζώνης, στην αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος.
Αν η προσοχή και η ενέργειά τους είναι στραμμένη αποκλειστικά στο πως ,μέσω των 130 δις θα διασφαλιστεί η αποπληρωμή του χρέους, των τόκων και των χρεολυσίων, των κερδοσκοπούντων δανειστών μας, τότε θα οδηγηθούμε σε απέλπιδες προσπάθειες που θα μοιάζουν πολύ μικρές να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Αν πράγματι επιθυμούν μια καθαρή και σταθερή πορεία, χωρίς πισωγυρίσματα και κλυδωνισμούς επί της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, πρέπει να έχουν κατά νου καθαρές πολιτικές συμμαχίες που θα διαχειριστούν αυτή την προσπάθεια.
Η μετά τις εκλογές περίοδος θα είναι από κάθε άποψη, καθοριστική για την επιτυχή συνέχεια της προσπάθειας που άρχισε προχθές στις Βρυξέλλες. Επιβάλλεται η αλλαγή στάσης από όλους. Και στην Ευρώπη και στο εσωτερικό της χώρας. Απαραίτητες οι διορθωτικές κινήσεις. Οι διευκρινήσεις επί του πρακτέου και του μέλλοντος γενέσθαι. Οι Έλληνες προσερχόμενοι στις κάλπες τέλει Απριλίου ή αρχές Μαΐου, πρέπει να έχουν μια ξεκάθαρη εικόνα.
Αν το ισχυρό κέντρο λήψης αποφάσεων της ευρωζώνης, επιμείνει στις αδιέξοδες επιλογές της περασμένης διετίας, θα εξωθήσει των εκλογικό σώμα σε ψήφο πλήρους αποδόμησης του πολιτικού σκηνικού ,αλλά και των κομμάτων που θα μπορούσαν να δώσουν μετεκλογικά μια βιώσιμη κυβερνητική λύση. Το επόμενο βήμα θα ήταν μια ολέθρια ακυβερνησία, που με τη σειρά της θα οδηγούσε σε μια πολυμορφική χρεοκοπία.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν είναι αυτός ο στόχος τους. Όπως θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν κάνουν την ανόητη σκέψη, ότι μπορούν να βασιστούν στις δυνάμεις του τεχνοκρατικού κυβερνητισμού, για να δώσουν διέξοδο σ’ ένα ενδεχόμενο πολιτικό αδιέξοδο.
Οι περισσότεροι τώρα αναλυτές σε ευρωπαϊκό επίπεδο εκτιμούν ότι η οικονομική λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, πρέπει να έχει πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, για να αποδώσει. Αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί οργανισμοί με δημοκρατικές ευαισθησίες και κοινωνικές αντιστοιχήσεις, για να διαχειριστούν με αποτελεσματικότητα τις προκλήσεις της επόμενης ημέρας.
- Διαφήμιση -
