Η μεγάλη Κεντροαριστερά και το προοδευτικό μέτωπο

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Οκτώβριος 2021, λίγο πριν τις εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου του ΚΙΝΑΛ. Ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει: «Θα συμβάλω για να γίνει η παράταξη καταλύτης για τη διαμόρφωση μιας μεγάλης προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης».

Όλοι υποψιάστηκαν το υπονοούμενο και την εξύφανση μιας απόπειρας συγκρότησης κοινού μετώπου ΚΙΝΑΛ – ΣΥΡΙΖΑ. Η προσπάθεια δεν πήγε και πολύ καλά στην κάλπη. Το 68-30 και οι υπερδιπλάσιες ψήφοι που πέτυχε ο Νίκος Ανδρουλάκης έδειξαν ότι κεντρώοι ψηφοφόροι δεν είδαν με καλό μάτι τη συμπόρευση της παράταξής τους με εκείνους που εύχονταν στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια των μνημονίων να καταλήξουν «σε ειδικό δικαστήριο ή να έχουν το τέλος του αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη».

Βέβαια, τα ταραγμένα χρόνια πέρασαν, τα μνημόνια τελείωσαν και τελικά σε ειδικό δικαστήριο κατέληξαν στελέχη άλλου κόμματος και ευτυχώς (για τη δυτική Δημοκρατία μας) τα στελέχη κανενός κόμματος δεν είχαν το τέλος του αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη.

Ξάφνου, όμως, εκείνοι που εύχονταν ειδικά δικαστήρια ή θάνατο επιδιώκουν συνεργασία με εκείνους που αποκαλούσαν δωσίλογους, προσκυνημένους, γερμανοτσολιάδες, Τσολάκογλου. Με τους βουλευτές που ξυλοκοπήθηκαν, προπηλακίστηκαν, γιαουρτώθηκαν, στοχοποιήθηκαν με αφίσες «Καταζητείται» στους δρόμους ή απειλήθηκαν με κρεμάλες.

Εκείνη την ταραγμένη εποχή, λοιπόν, που συνέβαιναν όλα αυτά, υπήρχε ένα κόμμα που υποδαύλιζε το κλίμα έντασης, την εχθροπάθεια, τις στοχοποιήσεις και διαχώριζε τη βία ανάλογα με τον αποδέκτη της, βαφτίζοντάς την ανά περίπτωση «δίκαιη οργή».

Ήταν Ιούνιος του 2011 όταν ο Γιώργος Πεταλωτής δεχόταν άγρια επίθεση σε ομιλία του στην Αργυρούπολη, καταγγέλλοντας ότι από πίσω βρίσκονταν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΝ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τον χαρακτήριζε «εγκάθετο της τρόικας», κάνοντας λόγο για «ενορχηστρωμένη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσει κλίμα δυσφήμησης σε βάρος των αυθόρμητων κινητοποιήσεων αγανακτισμένων πολιτών».

Δύο μήνες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στους Αγίους Αναργύρους, ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε δεχτεί επίθεση με αβγά και μπογιές, ενώ στο συμβάν τραυματίστηκαν σοβαρά οι Δ. Κωνσταντόπουλος και Θ. Μαξούρας, οι οποίοι δέχτηκαν χτυπήματα με καδρόνια στο κεφάλι, καταλήγοντας στο νοσοκομείο. Σχολιάζοντας την αντίδραση του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος κατήγγειλε συμμετοχή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ ανέφερε: «Για άλλη μια φορά τους γνωρίζουμε ότι η πολιτική τους υποκινεί την κοινωνική διαμαρτυρία». Αφού εκείνα τα χρόνια τα καδρόνια αποτελούσαν «κοινωνική διαμαρτυρία» ή/και έκφραση «δίκαιης οργής».

Έναν μήνα πριν από εκείνο το περιστατικό, ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε καλέσει βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε ταβέρνα των Καλυβίων. Συγκεντρωμένοι καθύβριζαν τους βουλευτές και εν συνεχεία λιθοβόλησαν τα αυτοκίνητά τους. Η ανακοίνωση της Νομαρχιακής του ΣΥΝ ανέφερε: «Οι εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής είναι ελεύθεροι πολίτες και διαμαρτύρονται, γιατί τον ταυτίζουν με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί με τη βία των ΜΑΤ να περάσει απαράδεκτες πολιτικές. Αυτοί οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του, γιατί παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο». Την ίδια εποχή στα social media κομματικά στελέχη έριχναν σήμα σε ποιες ταβέρνες τρώνε υπουργοί του ΠΑΣΟΚ για να οργανωθούν εναντίον τους επιθέσεις.

Λίγα χρόνια μετά και ενώ τα μνημόνια τελείωσαν και το κόμμα κινδυνεύει με διάλυση, ο ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα η πιο εχθροπαθής και επιθετική πτέρυγά του, επιδιώκει «προοδευτική συνεργασία», «προοδευτικό μέτωπο», «συγκρότηση προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης» με τους… προσκυνημένους, δωσίλογους, προδότες, Τσολάκογλου του ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα είναι το ΠΑΣΟΚ τι έχει να κερδίσει από αυτόν τον «προοδευτισμό».

Άλλωστε, οι 270 χιλιάδες που προσήλθαν τότε στις κάλπες υπογράμμισαν την ανάγκη ύπαρξης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης στον χώρο ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Νομίζω ότι δεν πήγαν να δώσουν δύναμη στο κόμμα τους για να συνεργαστεί λίγα χρόνια μετά με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

* Η Κατερίνα Παναγοπούλου είναι δημοσιογράφος στο  MEGA TV και την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ