Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά
Η ανάγνωση ενός βιβλίου αποτελεί πάντα τροφή για σκέψη, ευκαιρία για συζήτηση.
Σύμφωνα με το συγγραφέα ένα παιδικό βιβλίο θα μπορούσε ν΄ αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και για τους μεγάλους.
Στο τέλος αυτής της μικρής ιστορίας μην περιμένετε ότι θα έχουμε μάθει να πετάμε.
Ίσως όμως να είναι μια ευκαιρία, προκειμένου ν΄ αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία θα μας προφυλάξουν από άστοχες συμπεριφορές στην καθημερινή μας σχέση με τα παιδιά μας;
Να έχουμε κάνει ένα μικρό βήμα, που θα μας φέρει πιο κοντά, στον τρόπο που θ’ αντιμετωπίζουμε από εδώ και μπρος, κάθε τι που βρίσκεται έξω από τα πλαίσια της ατομικής μας λογικής.
Να μπορούμε πλέον να διώχνουμε τους φόβους μας, να αμβλύνουμε την εσωστρέφειά μας και να στεκόμαστε χωρίς επιφύλαξη, μπροστά στο καινούριο, στο πρωτόγνωρο, σε αυτό που επίμονα μας ζητά να αλλάξουμε τον τρόπο που έχουμε μάθει μέχρι τώρα να σκεφτόμαστε.
Μακάρι κάθε νέα πρόκληση ν’ αποτελεί την αφετηρία για το επόμενο βήμα, για τον επόμενο μεγάλο μας στόχο και όχι το βάρος μιας αποτυχίας, μιας πιθανής «πτώσης» να βαραίνει τα φτερά μας και να μας οδηγεί στη ματαίωση της προσπάθειας.
Στα παιδιά θα έδινα φτερά αλλά θα τα άφηνα μόνα τους να πετάξουν, είπε ο Γκάμπριελ Μάρκες.
Ο δικός μας μικρός ήρωας, Σπούρυ, μας λέει πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι:
«…δεν πετά πάντα αυτός που έχει φτερά αλλά αυτός που έχει τη δύναμη να ξαναδοκιμάσει να πετάξει αφού έχει πέσει».