Κατευόδιο στην Αρετούλα Πάτσου (γένος Μπαουστάνου)

Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

Αμήχανο κάλλος και … μελωδία μιας άλλης μουσικής.

Αισθητική και αισθήματα στις πατημασιές σου στην άμμο της Σεργούλας δε σβήνουν. Πριμοδοτούν το χρόνο μας. Μια παραλλαγή του  Αμήχανου κάλλους που θα επιμένει  πάντα να συνοδοιπορεί με το Άκτιστο, που ζήτησες κάποια στιγμή από τον Αγιορείτη πατέρα. Κάλλος κι εκείνο, ξέρεις, όμως, αυτό και το δικό σου μένουν στο διηνεκές, Αρετούλα. Υπέρτατη ομορφιά, πιο δυνατή απ΄ το πεπρωμένο μας. Σαν εκείνη την φωτογενή του Αρχαγγέλου που τώρα σε αναπελαργώνει.

Αισθητική και αισθήματα στις πατημασιές σου μας οιστρηλατούν. Γι΄ αυτό δεν θα μας λείψεις!  Μας κόσμησες το νου και διώξαμε εξ αιτίας σου τα κενεόφρονα, τα ανούσια της ζωή μας έργα. Για χάρη σου πια, θα μιλάμε για μυστικά μιας τριλογίας-αφορμής να γινόμαστε ποιητές του κόσμου: Θεός, παιδιά, έρωτας. Ναι, να μιλάμε για έρωτα κι όχι για θάνατο, εξορκίζοντας τον Rilke. Αυτή κι αν θα είναι η ανείπωτη ευτυχία της επιστροφής σου. Τι όμορφη επιστροφή!

Αισθητική και αισθήματα στις πατημασιές σου. Με το που σε θυμάμαι με βγάζει ο δρόμος  στον Στησίχορο: «ατελέστατα γαρ και αμάχανα τους θανόντας κλαίειν». Γιατί πάνω απ΄ όλα η ομορφιά, αυτή, ναι, αυτή είναι που θα «σώσει τον κόσμο» κατά τον Ντοστογιέφσκι. Και πιο πάνω ακόμα το σωτήριο της ζωής, το καθημερινό χαιρετιστήριο μήνυμα του Αγίου  Σεραφείμ του Σάρωφ: «Χριστός ανέστη Χαρά μου»!

Ω, εσείς ποταμοί της αιωνιότητας, κρατήστε της το χέρι με το που θα διαβαίνει στην πηγή, όπου αναβλύζει  το φέγγος και η δροσοσταλιά της αιωνιότητας. Κρατήστε την για πάντα εκεί, στη σκιά του βράχου. Για νάχουνε δροσιά τα χείλη της και η Ελένη την παρηγοριά της. Ας μείνουμε εδώ πλάι στη μάνα της,  κι ας μη μιλήσουμε πολύ. Κατά πως λέγει ο ποιητής: ·«..τα λόγια είναι λειψά μπροστά σε όσα ομολογεί το βίωμα στη σιωπή του· μοιάζει με την παλάμη θεϊκού χεριού».

Πρελούδιο μιας ομορφιάς; Όχι και πάλι όχι! Δεν έχετε δίκιο άγιοι πατέρες, όταν μας λέτε «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα». Έχει η ζωή την ομορφιά της Αρετούλας και πάντως …μελωδία μιας άλλης μουσικής είναι ο  θάνατος.

Καλό σου ταξίδι μάτια μου

Ι.Ε.Θεοδωρόπουλος

τ. καθηγητής Φιλοσοφίας των Επιστημών της Εκπαίδευσης

* Η Αρετή Πάτσου το γένος Μπαουστάνου έφυγε σε ηλικία 46 χρόνων στις 30 Ιουνίου,  ημέρα των γενεθλίων της, μετά από μακροχρόνια ασθένεια. Η εξόδιος ακολουθία της έγινε στις 2 Ιουλίου από τον Ι.Ναό του Αγίου Παντελεήμονα στα Νέα Κούκουρα.