Τα όρια της νομιμότητας του κοινοβουλευτικού ελέγχου

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Άρθρο του Ιωάννη Δ. Μπούγα

Βουλευτή Φωκίδας, Γεν. Γραμμ, Κ.Ο. Νέας Δημοκρατίας

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να ζητήσει διά της Βουλής την Πράξη Αρχειοθέτησης της υπόθεσης που αφορά τους κ.κ. Γεωργιάδη και Αβραμόπουλο, με αίτηση κατάθεσης εγγράφων. Την αίτηση υπέβαλαν βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης με πρώτο υπογράφοντα τον Παύλο Πολάκη.

Στους λόγους, οι οποίοι τάχα θεμελιώνουν την ανάγκη δημοσιοποίησης της Πράξης, αναφέρεται ότι η συγκεκριμένη υπόθεση αφορά «ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα της χώρας», καθώς επίσης αφορά «δηµόσια πολιτικά πρόσωπα, τα οποία έχουν ασκήσει ή/και εξακολουθούν να ασκούν υπουργικά καθήκοντα». Ως εκ τούτων, «επιβάλλεται, τόσο από την ανάγκη διαφάνειας όσο και από το δικαιολογημένο ενδιαφέρον πλήρους ενημέρωσης των πολιτών, να δηµοσιοποιηθεί το πλήρες κείμενο και σκεπτικό της ως άνω Πράξης».

Η αίτηση κατάθεσης εγγράφων αποτελεί κατά τον Κανονισμό της Βουλής (αρ. 124 παρ. 4 περ. δ) μέσο άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο οποίος είναι απεριόριστα επιτρεπτός όταν απευθύνεται κατά της γενικής κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα της Δικαιοσύνης (ΑΠ Διοικ. Ολ. 9/1998 με πλειοψηφία 46 δικαστών έναντι 6). Δεν επιτρέπεται όμως ο κοινοβουλευτικός έλεγχος όταν άμεσα ή έμμεσα αναφέρεται σε δικαιοδοτική κρίση δικαστικών οργάνων, διότι η αυθεντική ερμηνεία του νόμου ανήκει αποκλειστικά στη δικαστική εξουσία, όπως και η ουσιαστική κρίση επί της υποθέσεως στηρίζεται στην αξιολόγηση και εκτίμηση του συνόλου του αποδεικτικού υλικού, όπως αυτό προκύπτει από τη δικογραφία κι όχι όπως παρουσιάζεται από την αντιπολίτευση και τα φιλικά προς αυτή ΜΜΕ.

Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 9Α του Συντάγματος και τη νομολογία των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας, διαχρονικώς οι δικαστικές αποφάσεις αποτελούν προσωπικά δεδομένα και μάλιστα ευαίσθητα (βλ. ΑΠ 1381/2009 ΠρΛογ 2009/524).   

Ο ΣΥΡΙΖΑ με το πρόσχημα της ενημέρωσης των πολιτών, που αποτελεί μια αόριστη μορφή λαϊκισμού, υπέβαλε διττώς μη νόμιμο αίτημα για ν’ αμφισβητήσει τη δικαστική κρίση και να δημιουργήσει κλίμα εναντίον των δικαστικών λειτουργών που εκ καθήκοντος ενεπλάκησαν στην υπόθεση και μη σεβασμού των αποφάσεών τους. Το συμπέρασμα αυτό επιρωνύεται από τις ομιλίες των βουλευτών του από το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής, τις καταφρονητικές για τους δικαστές δηλώσεις τους, που συχνά υποκρύπτουν απειλές και τα διαβήματα στελεχών του προς την ηγεσία της Δικαιοσύνης.

Σε αυτή την αντιθεσμική απόπειρα παρέμβασης στη Δικαιοσύνη και προσβολής των ατομικών δικαιωμάτων προσώπου που ελέγχεται από τις δικαστικές Αρχές, με καταστρατήγηση μάλιστα των μέσων κοινοβουλευτικού ελέγχου που παρέχει ο Κανονισμός της Βουλής, οφείλουν άμεσα ν’ αντιδράσουν όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, αλλά και σύσσωμη η Δικαιοσύνη.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ