- Διαφήμιση -
Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά
Του Κωνσταντίνου Μάγνη *
ΕΝΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ πρόβλημα στις οικογένειες με νήπια: Πως θα τα καταφέρεις να τα κρατήσεις ξύπνια – και χωρίς νεύρα – μέχρι τα μεσάνυχτα, για την Ανάσταση, και το τραπέζωμα που θα επακολουθούσε. Διαχρονικό ήταν και ένα άλλο πρόβλημα. Πως θα καταφέρει όποιος ρέπει στη μεγαλοβδομαδιάτικη σούρα να μείνει σε εμφανίσιμη κατάσταση μέχρι να ειπωθεί το Χριστός Ανέστη, να πάει να κατεβάσει και τα υπόλοιπα, μπερδεύοντας τη μύτη του αυγού με τον πισινό του ( του αυγού τον πισινό).
ΦΕΤΟΣ το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται: Θα κάνουμε Ανάσταση στις εννέα το βράδυ. Υπό άλλες συνθήκες, θα μας κακοφαινόταν. Αλλά πέρυσι δεν κάναμε Ανάσταση καθόλου, είχε πέσει τέτοια μουντίλα που είδε κι ‘έπαθε να αναστηθεί καν ο Κύριος, μέσα στα σκοτάδια. Φέτος λοιπόν, υποδεχόμαστε την είδηση με ικανοποίηση. Θα πάμε στις εκκλησίες , θα έχουμε λαμπάδες, θα ακούσουμε ψαλμό και καμπάνα, θα χαρούμε μέχρι και τις κροτίδες που μας απειλούν με διάτρηση τυμπάνου, που κάνουν τα παιδιά να κλαίνε και τους συναγερμούς να ηχούν, όλα θα φανούν όμορφα, χριστιανικά και παραδοσιακά.
-- Διαφήμιση --
ΑΝΑΣΤΑΣΗ στις εννέα το βράδυ. Ακόμα καλύτερα νέα για όσους δεν λένε να συμβιβασθούν με την ατέλειωτη ευτυχία των ημερών. Μεγάλη Παρασκευή βράδυ, γαρίδες, πιλάφια, μύδια, ταραμάδες και γίγαντες. Μεγάλο Σάββατο μεσημέρι, αμαρτωλός μεζές στη ζούλα και ώρα δωδεκάμισι τη νύχτα, μαγειρίτσα, αυγά βρασμένα, κατσίκια ή χοιρινή στο φούρνο και μετα παγωτά, τούρτες και μετά ύπνος.
ΣΤΗ ΜΙΑ το μεσημέρι χάνεις που δεν τρως κοκορέτσι, αυγό με πιπέρια και λάδια, κοντοσούβλι, σπλήνα, πέτσα αρνιού. Ρώσικη, τζατζίκι, διαφόρων ειδών τυριά, χορτόπιτα, τυρόπιτα, και μετα το αρνί από τη σούβλα, και μετά ένας γύρος από παγωτά, τούρτες και φυσικά γλυκά σοροπιαστά. Αν δεν κάνεις Πάσχα στο χωριό, δεν καταλαβαίνεις Πάσχα. Και όταν λέμε χωριό, εννοούμε να σκας στο φαγητό και να βλέπεις πράσινο ακούγοντας τραγούδια που ακούγονται στα κέντρα διασκέδασης.
ΚΑΘΕ ΓΙΟΡΤΗ, είναι ένα τελετουργικό που αναπαριστά βιωματικές εμπειρίες, οι οποίες έχουν ως αφετηρία το «επίδικο» γεγονός, που είναι το θρησκευτικό αφήγημα και τα νοήματά του. Η αλήθεια είναι ότι δεν το βασανίζουμε και πολύ αλλά το ζούμε απλοϊκά. Ανάσταση και Λαμπρή, ίσον χαρά. Δεν παίζουμε τη θεολογία στα δάκτυλα, αλλά καταλαβαίνουμε διαισθητικά τι παίζει. Είμαστε ζωντανοί, αισιοδοξούμε, θυμόμαστε, προστρέχουμε στην κοινότητα για ασφάλεια και κοινωνικότητα, επιδεικνύουμε ακόμα και την κενότητα ή τη ματαιοδοξία μας, την απληστία μας, ή την παιδικότητά μας με αυθορμητισμό και εξωστρέφεια. Τουλάχιστον θα φάμε τρείς ώρες νωρίτερα. Άλλοι βέβαια το βλέπουν σαν ευκαιρία να φάνε και να πιούνε επί τρεις ώρες παραπάνω.
* Ο Κωνσταντίνος Μάγνης είναι δημοσιογράφος, Διευθυντής Σύνταξης στην εφημερίδα “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ”
- Διαφήμιση -