ΣΥΡΙΖΑ πίσω από τους μπαχαλάκηδες!

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Του Ηλία Κανέλλη *

Ψάχνοντας για συμψηφισμούς και για ίσες αποστάσεις, μετά τα επεισόδια της Νέ­ας Σμύρνης που είχαν αποτέλεσμα το λι­ντσάρισμα και τον σοβαρό τραυματισμό αστυνομι­κού, ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναπαίζει ακόμα μια φορά την κα­σέτα της εχθροπάθειας απέναντι στην κυβέρνηση και στην αστυνομία.

Είναι μια κασέτα με ακροατήριο που συνεχώς θα μειώνεται. Επειδή η πλειονότητα των αριστερών δεν πιστεύει ότι οφείλουν να ζουν συνεχώς και αδιαλείπτως με το όπλο παρά πόδα.

Ούτε ότι πρέπει να πη­γαίνουν και με τον διάβολο (από τον Πάνο Καμμένο στους φίλους των τρομοκρατών κι από τους μπάχαλους μέχρι τους χούλιγκαν που διέπρεψαν στη Νέα Σμύρνη) για να πετύχουν τους πολιτικούς στόχους τους.

Ούτε ότι μπορούν να κρατούν συνεχώς μια χώρα σε ομηρεία, όπως συστηματικά κάνουν οι ριζο­σπάστες σταλινικοί της Πλατείας Κουμουνδούρου.

Ούτε ότι μπορούν να παίζουν με τη δημόσια υγεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξανανεβάσει την παράσταση της βίας και της εχθροπάθειας, έχει ξαναταυτιστεί με μηδενιστές της καταστροφής, έχει ανακαλύψει και πάλι εγκληματικές συμπεριφορές. Με τον ίδιο πά­ντα τρόπο. Κρυμμένος πίσω από «το κίνημα», δηλα­δή από τους καταστροφείς της ζωής της πόλης – με τον ίδιο τρόπο που, στο σχολείο, οι δειλοί κρύβο­νταν πίσω από τα φουστάνια της μαμάς.

Θυμάμαι πάντα τα γεγονότα του 2008, τα λεγόμε­να «νέα Δεκεμβριανά», που έβαλαν ταφόπλακα στη μικρή επιχειρηματικότητα του αθηναϊκού κέντρου, δίνοντας το έναυσμα της μετατροπής του σε πτυ­ελοδοχείο του λεκανοπεδίου της Αττικής.

Και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ κρυβόταν πίσω από όσους βανδάλιζαν την πόλη και λεηλατούσαν τα καταστήματα. Ήταν τότε που, θέλοντας να διαλύσουν και τα Χριστούγεννα, έκαψαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Πλατεία Συντάγματος, για να στιχουργήσουν μετά οι «σατιρικοί» της κομματικής «Αυγής» (ο ένας εί­ναι σήμερα διευθυντής της): «Ω έλατο, ω έλατο, τι ωραία που αρπάζεις»!

Κι ύστερα θυμάμαι την πρώτη μεγάλη αντιμνημονιακή συγκέντρωση και πορεία στις 5 Μαΐου 2010 και τα γεγονότα της Μαρφίν, με τους τρεις νεκρούς. Οι μασκοφόροι με τις εμπρηστικές βόμβες βγήκαν μέσα από τη συγκέντρωση – αλλά την ώρα της πα­θιασμένης πορείας ελάχιστοι ένιωσαν την ανάγκη της συμπαράστασης σε όσους βρίσκονταν στην καιόμενη τράπεζα, για τους γνωστούς στερεότυπους λόγους της Αριστεράς απέναντι στις τράπεζες και στην εργασία.

Η εχθροπάθεια κράτησε χρόνια, θυμάμαι ότι το Mega, μαζί με τα έντυπα του τότε ΔΟΛ και τους δημοσιογράφους που επισήμαιναν την αντιδημοκρατική φασαρία του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πά­ντα στο στόχαστρο: έπρεπε ή να υποταχθούν ή να κλείσουν. Θυμάμαι ότι προσπαθούσαν να μπει λουκέτο στο Mega- κι ότι, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, και ο νυν φυγόδικος χρυσαυγίτης Παππάς συμβόλησε το μί­σος του για το κανάλι ουρώντας μπροστά από τις εγκαταστάσεις του.

Η εφημερίδα στην οποία γρά­φω ακόμα (σ.σ. ΤΑ ΝΕΑ), κάποια στιγμή κυκλοφόρησε ακόμα και με κόκκινο πρωτοσέλιδο – είχε υποταχθεί η εξουθε­νωμένη ιδιοκτησία, αλλά οι συντάκτες της δεν υπο­τάχθηκαν, κράτησαν ψηλά τη δημοκρατική κριτική.

Το κίνημα «Δεν πληρώνω» διέλυσε τις δημόσιες συ­γκοινωνίες –αυτές που σήμερα, όσοι συνωστίζονται στις διαδηλώσεις υπέρ του Κουφοντίνα, επικρίνουν ως ανεπαρκείς.

Αυτό το κρυφτούλι πρέπει να σταματήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει μια απάντηση, πρώτα στον εαυτό του. Είναι δημοκρατικό κόμμα ή ένα σύμφυρμα που αντιστρατεύεται την κοινή ειρήνη και την πρόοδο του τόπου;

Ως πότε θα κρύβεται πίσω από τους βολεμένους του κρατισμού και τον «στρατό τους»: μπάχαλους, κουφοντίνες, σταλινικούς, χούλιγκαν και λούμπεν;

* Ο Ηλίας Κανέλλης είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ