COVID-19 : Γιατί αργεί το πιστοποιητικό εμβολιασμού ;

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Του Αντώνη Καρπετόπουλου*

Η ευρωπαία επίτροπος Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας πιστοποιητικού εμ­βολιασμού μιλώντας στα «ΝΕΑ». Μετά τη συγκα­τάθεση της επιτρόπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να το κάνει πράξη. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Δεν χρειά­ζεται να περιμένει αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρέπει να ήμουν από τους πρώτους που είχα γράψει πριν από μερικούς μήνες για την ανάγκη της ύπαρξης ενός πι­στοποιητικούεμβολιασμού και δεν το λέω για να ευλογή­σω τα γένια μου. Από τότε, παρακολουθώ τη δημόσια συ­ζήτηση: αργά αλλά σταθερά γίνεται κατανοητό ότι το πι­στοποιητικό είναι αρχικά χρήσιμο εντός της χώρας μας. Το αν θα το υιοθετήσουν οι άλλες χώρες είναι δευτερεύον. Για αυτό άλλωστε και οι Σουηδοί και οι Δανοί, που εί­ναι πρακτικοί άνθρωποι, το θεσμοθέτησαν.

Η κατοχή του πιστοποιητικού θα επιτρέψει αρχικά τις κοινωνικές συναναστροφές: οι εμβολιασμένοι παππού­δες και γιαγιάδες μπορεί να δουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, αλλά και να σμίξουν ξανά με τους φίλους τους – βγαίνοντας από το σπίτι θα τους αρκεί να δείχνουν το πιστοποιητικό, όπως τώρα δείχνουντο μήνυμα στο 13033, όταν βγαίνουν για ψώνια. Η δυνατότητα αυτή βάζει τέ­λος στην καραντίνα τους, που σε ορισμένες περιπτώ­σεις ήταν συνώνυμο της απομόνωσης και της κατάθλι­ψης. Έπειτα η επίδειξη του πιστοποιητικού θα επιτρέψει τα ταξίδια εντός της Ελλάδας.

Έρχεται Πάσχα. Οι εμβο­λιασμένοι θα μπορούν λογικά να ταξιδέψουν στα χωριά τους, να ξαναβρούν τους συγγενείς τους, να πάνε άφοβα στην εκκλησία. Αν δεν υπάρχει πιστοποίηση, δηλαδή δυ­νατότητα απόδειξης εμβολιασμού, από τα οριζόντια μέ­τρα δεν γλιτώνουμε.

Ακούω διάφορους που λένε ότι το πιστοποιητικό θα δη­μιουργήσει δύο ειδών πολίτες-τους εμβολιασμένους και τους μη. Λάθος. Αυτό από μόνο του το δημιουργεί ο εμβο­λιασμός. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αρνηθεί οτιδήπο­τε, αλλά θα πρέπει να αναλάβει τις συνέπειες της άρνησής του.

Αν 500 χιλιάδες άνθρωποι δεν εμβολιαστούν και μπο­ρεί να κυκλοφορούν και να συναντιούνται παντού, είναι θέμα χρόνου να γεμίσουν τις ΜΕΘ, που τις χρειαζόμαστε για πολλά, κι όχι μόνο για τους ασθενείς από Covid-19: πρέπει να τους φροντίσουμε, αλλά όχι σε βάρος των άλ­λων.

Δεν γίνεται επειδή κάποιοι δεν θέλουν να εμβολια­στούν κάποιοι που εμβολιάστηκαν να συνεχίσουν να ζουν με περιορισμούς. Το πιστοποιητικό θα επιτρέψει και τη συ­νάθροιση, δηλαδή το άνοιγμα της αγοράς, και τη μετακί­νηση, δηλαδή τον εσωτερικό τουρισμό, θα βοηθήσει και την επιστροφή όλων στη δουλειά: δεν εμβολιάζονται μό­νο συνταξιούχοι, αλλά και άνθρωποι 60 χρόνων που σή­μερα τηλεεργάζονται.

Γίνεται ένα λάθος: συνδέουμε την πιστοποίηση του εμ­βολιασμού μόνο με τα ταξίδια στο εξωτερικό και τον του­ρισμό. Προφανώς όποιος εμβολιάζεται μπορεί και ευκο­λότερα να ταξιδέψει: δεν είναι κάτι καινούργιο – σήμερα για να πας σε χώρες της Αφρικής π.χ. πρέπει υποχρεωτι­κά να εμβολιαστείς.

Αλλά ας μην μπλέξουμε με τις υποχρεώσεις. Για τη χρήση του πιστοποιητικού δεν χρειάζο­νται διακρατικές συμφωνίες και αποφάσεις της ΕΕ: αν το πιστοποιητικό υπάρχει, θα φροντίσουν άλλοι να το αξιοποιήσουν. Πρώτα πρώτα οι αεροπορικές εταιρείες: όπως τώρα σου ζητάνε testγια να ταξιδέψεις, αύριο θα σου ζη­τάνε απλά να έχεις μαζί σου το πιστοποιητικό. Στη συνέ­χεια θα το ζητάνε οι ξενοδόχοι, που το τελευταίο που θέ­λουν είναι κάποιο κρούσμα στο ξενοδοχείο τους.

Δεν χρειάζονται πάντα και παντού παρεμβάσεις του κράτους: μια χαρά αυτορρύθμιση μπορεί να υπάρ­ξει. Όταν θα ανοίξουν τα εστιατόρια, αλλά με το κα­λό και τα θέατρα, τα σινεμά, τα μπαρ, οι μουσικές σκηνές, τα γήπεδα, τα κριτήρια εισόδου θα προκόψουν από μόνα τους: θα δείχνεις το πιστοποιητικό σου και θα περνάς. Κι αν κάποιος πάρει το ρίσκο να βάζει κόσμο, που δεν έχει κάνει το εμβόλιο, θα χάνει απλά πελάτες.

Ποιος θα πάει να διασκεδάσει κάπου, αν ξέρει πως ο διπλανός του είναι αρνητής; Δεν χρειάζεται να υποχρεώσουμε κανένα να εμβολιαστεί. Απλά όποιος δεν έχει το πιστοποιητικό του, θα καταλήξει να κάθεται ωραία σπίτι του, τουλάχιστον μέχρι να βρεθούν φάρμακα. Όπως τώρα π.χ. δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο, αν δεν έχει κάρτα φιλάθλου.

Οι άνθρωποι του Πιερρακάκη μπορεί να το φτιάξουν σε ένα απόγευμα. Δεν χρειάζονται συζητήσεις, θα το έχεις και θα το χρησιμοποιείς, όπου στο ζητάνε. Γιατί πνιγόμα­στε σε μια κουταλιά νερό;

* Ο Αντώνης Καρπετόπουλος είναι δημοσιογράφος – αρθρογράφος στις εφημερίδες ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ