Ανεμομαζέματα, διαβολοσκορπίσματα

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Άρθρο του Ηλία Κανέλλη*

Διαβάζω την «Αυγή» της 18 Οκτωβρίου 2017, μια μέρα μετά τη συνάντηση Τσίπρα – Τραμπ στον Λευκό Οίκο, όταν ο τότε έλληνας πρωθυπουργός και σήμερα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε δηλώσει ότι «ο τρόπος που [ο Τραμπ] αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιά­ζει διαβολικός αλλά είναι για καλό».

Πανηγυρίζει πρωτοσέλιδα η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ. «Στρατηγι­κοί εταίροι» ήταν ο κύριος τίτλος της και ένα «σεντόνι» ανάγγελλε μια σειρά από ωφελήματα. Ο επαρχιωτισμός στα καλύτερά του.

Προχθές, μετά την εισβολή των τραμπικών στο Καπιτώλιο, ο πρόεδρος Τσίπρας, αρχηγός πλέον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εμφανίστηκε οργισμένος με τους οπαδούς εκείνου για τον οποίο ήταν περήφανος που τον γνώρισε. Πρόκειται για «ντροπιαστικές εικόνες ακροδεξιάς βίας», έγραψεστο Twitter.

Τελείωσαν τα ανεμομαζέματα, επιστρο­φή στα διαβολοσκορπίσματα.

Ήταν απλώς ακροδεξιοί οι εισβολείς στο Καπιτώ­λιο; Πρωτίστως ήταναγανακτισμένοι με τους δημο­κρατικούς θεσμούς και με την εκλογική διαδικασία. Κυρίως ήθελαν να εκμηδενίσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους και στο πρόσωπό τους να ισοπε­δώσουν ταθεσμικά αντίβαρα της αμερικανικής δη­μοκρατίας. Το Καπιτώλιο ήταν γι’ αυτούς το σύμβο­λο του κοινοβουλευτισμού, του «υπέρτατου κακού», αφού στερεί την εξουσία από τον αρχηγό τους, που θα επανέφερε «την Αμερική στους Αμερικανούς».

Το Κοινοβούλιο, ως όργανο του «συστήματος», βρέθηκε στο στόχαστρο διαφόρων κινημάτων και μετά την ελληνική χρεωκοπία. Με μούντζες (χειρο­νομία που δεν ήξεραν να την ξεπατικώσουν οι αμερικανοί εισβολείς) και συνθήματα τύπου «Να καείνα καεί το μπουρδέλο η Βουλή» ή «Κουφάλες, κουφάλες έρχονται κρεμάλες», στις 5 Μαΐου 2010, τη μέρα του εμπρησμού της Μαρφίν με τρεις νεκρούς, κουκουλοφόροι με ξύλα και μαχαίρια βγήκαν μέσα από τη μεγάλη διαδήλωση κατά του πρώτου Μνη­μονίου και επιχείρησαν να εισβάλουν στη Βουλή. Τους απέτρεψε η αστυνομία.

Την 1η Ιουνίου 2011, η οργή ήταν πια παλλαϊκή. Τη νύχτα οι βουλευτές φυγαδεύτηκαν μέσα από τον Εθνικό Κήπο για να μην πέσουν στα χέρια των Αγανακτισμένων, που τους περίμεναν με κρεμάλες. Την επομένη, η «Αυγή» είχε μονολεκτικό πρωτοσέλιδο: «Τρέμουν». Αλλά «ΤΑ ΝΕΑ» έβλεπαν σωστά: «Στη χώ­ρα μας συγκροτείται και διογκώνεται ένα αντικοινοβουλευτικό, αντιδημοκρατικό και κυρίως αντισυστημικό ρεύμα».

Αλλά οι Αγανακτισμένοι συνέχισαν να βρίσκονται με κρεμάλες και απειλή βίας μπρο­στά στη Βουλή. Και στις 20 Οκτωβρίου 2011 επιχεί­ρησαν νέα εισβολή, την οποία αυτή τη φορά απέκρουσαν οι οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ – ένας οπαδός του, μάλιστα, υπέστη έμφραγμα και πέθανε. Η Αλέκα Παπαρήγα είχε τότε πει ότι το κίνημα συνολικά, από τον ΣΥΡΙΖΑ έως τον αντιεξουσιαστικό χώρο, είναι ύποπτο για «κουκουλοφορισμό».

Γιατί ανακαλώ λεπτομέρειες από τη δική μας περίοδο αμφισβήτησης της δημοκρατίας, που τελείωσε με την κατάληψη της εξουσίας από τμήμα των δικών μας Αγανακτισμένων, αριστερών και ακροδεξιών μαζί, οι οποίοι στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα υπέγραψαν ακόμα ένα Μνημό­νιο.

Και για να πω κάτι που δεν αρέσει σε διαφόρους που, όπως ο πρόεδρος Τσίπρας, σήμερα ορκίζονται στην αμνησία και στη λήθη εκείνης της περιόδου, προσαρμόζοντας όπως τους βολεύει τα συμβάντα: Υπάρχουν, όντως, κοινωνικές δυνάμεις παρα­γκωνισμένες και ηττημένες – και στην Αμερική του Τραμπ, και στην Ελλάδα της χρεωκοπίας.

Αλλά οι απόπειρες κατάλυσης της δημοκρατικής τάξης, από κυνικούς εξουσιαστές, απλώς τους χρησιμοποίη­σε και τους χρησιμοποιεί – διότι στόχος τους είναι το κράτος σε βάρος των δημοκρατικών θεσμών και των θεσμικών αντίβαρων που τους διασφαλίζουν.

Ευτυχώς, όπου αποδεικνύεται ισχυρή, στο τέλος κερδίζει η δημοκρατία.

* Ο Ηλίας Κανέλλης είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ