Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά
Του Δημήτρη Π. Αποστόλου *
Ποιο θα κυριαρχήσει;
Το εθνικό κράτος με τους μηχανισμούς καθοδήγησης της κοινωνίας στα κελεύσματα ενός νέου καπιταλισμού, ενάντια στην πανανθρώπινη θέληση για μία κοινωνία αλληλέγγυα, δημιουργική, παραγωγική ή μία πανευρωπαϊκή κοινωνία με το δικαίωμα στο πάγιο, στο αναλλοίωτο, στο αναφαίρετο, στην κοινωνικότητα, στην εξωστρέφεια, στον πολιτισμό, στην κατανόηση της προστιθέμενης ευρωπαϊκής αξίας, στην αναζήτηση μιας πιο δίκαιης κοινωνίας;
Τι από τα δύο θα κυριαρχήσει;
Θα κυριαρχήσουν τα φυσικά σύνορα, οι στρατοί, ο φόβος, ο τρόμος ή θα κυριαρχήσει το υλικό και άυλο δικαίωμα του ανθρώπου, να γνωρίζει και να γοητεύεται από την αξία που προσδίδει το Ευρωπαϊκό και όχι μόνο κεκτημένο στην απελευθέρωσή του από τα στενά εθνικιστικά πρότυπα;
Ο λαός οφείλει να συνειδητοποιήσει, διαμέσου της γνώσης, κυρίαρχα της πνευματικής και ταυτόχρονα της ιστορικής, ότι δεν είναι αποκομμένος από το ιστορικό γίγνεσθαι, αλλά ότι είναι ο ίδιος δημιουργός μίας νέας κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας που στο παρελθόν, ακριβώς, επειδή υπήρξε αυτή η έλλειψη του υπερεθνικού, δημιούργησε τον εθνικισμό, τον πόλεμο, τον όλεθρο, την καταστροφή.
Σήμερα, λοιπόν, στην αρχή ή στο τέλος -ποιος ξέρει άραγε;- της πανδημίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν έχουν ουσιαστικά προϋπολογισμό ικανό να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της νέας βαθιάς κρίσης.
Δεν γνωρίζουν τις ακριβείς απώλειες του BREXIT, δεν μπορούν να οριοθετήσουν τις ακριβείς πιστώσεις προς τα κράτη μέλη και αυτά με την σειρά τους δεν μπορούν να προσδιορίζουν τους πόρους τους.
Κι όλα αυτά εν μέσω μιας πανδημίας και μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που παράγει παντού αποτελέσματα.
Σήμερα ξεχάσαμε την έννοια της παγκοσμιοποίησης και αναδύεται ένας τρόπος σκέψης με χαρακτηριστικά συνωμοσιολογίας.
Κι έτσι εξηγείται γιατί όλοι σήμερα συζητούν για το τι έκανε το ένα ή το άλλο κράτος .
1η Μαρτίου 2017 Ρώμη:
Τα πέντε σενάρια του Γιούνγκερ. Επιχειρήθηκε να οργανωθεί ένας Πανευρωπαϊκός διάλογος για το ποια ακριβώς Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουμε. Δεν έγινε ποτέ ολοκληρωμένα
Σήμερα τι έχουμε;
Μια νέα, από το παρελθόν προερχόμενη, αντίθεση Βορρά – Νότου.
Και εδώ ακριβώς είναι η ουσία του εθνικού και υπερεθνικού, που θα κρίνει τη συνοχή και το μέλλον της Ε.Ε, αλλά, πρώτα και κύρια, την ικανότητα της Ευρώπης, να συνεχίζει να υπάρχει ως παγκόσμιος παίκτης.
Μπροστά στις δύο εποχές πριν και μετά τον κορωνοϊό, είναι η ευκαιρία να προσδιορισθούν τα στοιχεία μιας νέας συνείδησης για την Ευρώπη και την έννοια της ανάπτυξης.
Μα, πάνω από όλα να προσδιορισθούν οι αναγκαίες παρεμβάσεις στο περιβάλλον, που πλήττεται από την κλιματική αλλαγή, με καταστροφικές συνέπειες για όλους.
* Ο Δημήτρης Αποστόλου είναι Σύμβουλος Τοπικής Ανάπτυξης της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) Στερεάς Ελλάδας.