Ένα άρθρο για τις. . . παρενέργειες του κορονοϊού –Αξίζει, διαβάστε το!

Χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά

Του Γιώργου Παπαχρήστου από τη στήλη του “Στίγμα” στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Ψυχώ

ΔΙΑΒΑΖΩ, ΔΙΑΒΑΖΩ, ΔΙΑΒΑΖΩ. Ο,τι κάτσει. Εφημερίδες, περιοδικά, κανένα βιβλίο. Μετά ανοίγω τηλεόραση. Βλέπω, βλέπω, βλέπω. Εναλλάξ μετακινούμαι στο ραδιόφωνο. Ακούω, ακούω, ακούω. Πού και πού χτυπάει και κανένα τηλέφωνο. «Έλα τι γίνεται;». Τι να γίνεται, ρε φίλε; Ο,τι και χθες, ό,τι και αύριο, και μεθαύριο. Καραντίνα. Ύστερα πιάνω εγώ το τηλέφωνο.

Γονείς, παιδιά, σόι, μέχρι στιγμής, πέμπτη ημέρα της απομόνωσης, όλοι στη θέση τους, όλοι καλά. Μικροί, μεγάλοι. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό, δεν ξέρω. Διάβασα ότι μια νέα έρευνα λέει πως ο κορωνοϊός, πανάθεμά τον, επιζεί στον αέρα έως και τρεις ώρες. Στα πόμολα και στις μεταλλικές επιφάνειες, έως τρία 24ωρα. Πού να φυλαχτείς, και πώς να φυλαχτείς.

Σκέφτομαι να την κάνω προς την εύανδρο (Ήπειρο). «Όχι», μου λέει ο άγνωστός μου, αλλά τόσο οικείος πλέον (κάθε βράδυ σπίτι μας τον έχουμε) κύριος Τσιόδρας. «θα διασπείρεις τη νόσο», λες κι εμένα περίμενε η νόσος για να διασπαρεί.

Τέλος πάντων, δεν του χαλάω χατίρι, αυτός ξέρει περισσότερα από εμένα και από όλους μας, και επειδή δεν έχω καμία διάθεση να μου χρεωθεί στην τελική ότι εγώ έφταιγα που ξέφυγε το πράγμα, κάθομαι στα αβγά μου. Τηλεόραση. Πάλι. Κάνω ζάπινγκ στα κεντρικά δελτία. Αρμαγεδδών. Έτσι και έχεις φλερτάρει κάποια στιγμή με την κατάθλιψη, τώρα ήρθε η ώρα να κάνεις το μεγάλο βήμα. Φως από πουθενά, αισιό­δοξη κουβέντα καμία, όλα σκοτεινά και δυσοίωνα, τρόμος. Ο δολοφόνος στον δρόμο με τις λεύκες. Παρασκευή και 13. Ο δολοφόνος με το πριόνι. Ξέρω τι έκανες πέρυσι το καλοκαίρι. Τα πουλιά του Χίτσκοκ. Ψυχώ!

Τσαντίστηκε ο θεός

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ της τηλε­όρασης, που απαγγέλλουν με το ίδιο τέμπο στη φωνή (πώς διάολο τα καταφέρνουν και μιλάνε με τον ίδιο τόνο, το ίδιο ύφος και τον ίδιο βαρύγδουπο τρόπο; Μαθητές στη σχολή του Μαλέλη ήταν όλοι; αναρωτιέμαι) τις δέκα συν μία πληγές του Φαραώ που μας βρήκαν.

Με το που τελειώνει κάθε απαγγελία ρεπορτάζ, τρέχω στο παράθυρο και κοιτάζω έξω, με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρό­σωπο. Δεν βλέπω τίποτε. Ήμουν βέβαιος ότι «άκουσα» ένα σύννεφο από ακρίδες να έχει περικυκλώσει το σπίτι μας. Για λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, δεν το συζητάω. Περιμένουν τη σειρά τους.

Το έχουν προβλέψει άλλωστε ο γέρων Παΐσιος, πιθανόν ο Πατροκοσμάς, και ενδεχομέ­νως ο γέρων Αμβρόσιος και 23 γερόντισσες σε ισάριθμα μοναστήρια της ευρύτερης περιοχής της Αττικοβοιωτίας

Φως φανάρι, έχει τσαντιστεί ο θεός μαζί μας, και μας ξαποστέλνει διάφορα για να μας τιμωρήσει. Βαρέθηκε να μας ακούει να τον παρακαλάμε, έχει κι άλλες δουλειές να κάνει, και είπε να μας αφήσει στη μοίρα μας. Γνωστά αυτά, τα έχει ξανακάνει ο θεός, διότι δεν είναι λίγες οι φορές που του την έχουμε δώσει κανονικά στα νεύρα.

Επιστήμονες και “επιστήμονες”

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ και μετά αρχίζει η αποστολή μικρών, έξυπνων κατά βάση, βίντεο, που σε κάνουν να γελάς για μια στιγμή. Μετά εσύ με τη σειρά σου τα στέλνεις σε άλλους, και κάπως έτσι σε λίγο έχουν κάνει τον γύρο της χώρας, πριν στο επιστρέφει κάποιος ο οποίος αγνοεί ότι από σένα «έφυγε» ή τέλος πάντων σε σένα πρωτοήρθε και εσύ το μοίρασες.

Κεντρικό θέμα ο κορωνοϊός, και πλακίτσα της πλάκας, διότι ο κορωνοϊός μόνο για πλάκα δεν είναι και απ’ ό,τι διάβασα, αν συνεχιστεί αυτό το χάλι μέχρι τον άλλο μήνα, θα έχει συνέπειες όσες είχαν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι μαζί σε ανθρώπινες απώλειες και οικονομικές επιπτώσεις.

Φυσικά παίζει να είναι και αυθαίρετα όλα αυτά, αλλά ποιος μπορεί να το βεβαιώσει; Στην εποχή που ζούμε, υπάρχουν δυο είδη επιστημόνων, οι κανονικοί και οι του καφενείου. Οι πρώτοι είναι φορές που χάνουν από τους δεύτερους, διότι στο καφενείο μπορείς να διατυπώσεις ακινδύνως γνώμη για τα πάντα – κάποια στιγμή δεν μπορεί, θα πέσεις και μέσα.

Φρένο στις συναθροίσεις

ΝΑ, ΕΓΩ ΑΣ ΠΟΥΜΕ, χωρίς να είμαι καφενόβιος, έλεγα στους δικούς μου ότι απορώ που δεν έχει επιβληθεί ακόμη απαγόρευση των συναθροίσεων. Πού, με ρωτούσαν. Στον δρόμο; Όχι. Σε σπίτια. Σε δημόσιους χώρους. Χθες ο Πέτσας το ανακοίνωσε, χωρίς να δώσει περισσότερες εξηγήσεις, διότι αναμένεται να βρίσκεται – η απαγόρευση – μέσα σε ένα ευρύτερο πακέτο μέτρων, με αφορμή τον κορωνοϊό. (Σ.Σ. το άρθρο γράφτηκε μία μέρα πριν ο Μητσοτάκης ανακοινώσει την απαγόρευση κυκλοφορίας).

Το πράγμα δεν έχει πλάκα. Καθόλου δε. Το πράγμα είναι σοβαρό, και ως τέτοιο θα πρέπει να το δούμε. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, αν θέλουμε στο τέλος της θεομηνίας που θα μετρηθούμε να είμαστε παρόντες, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι.

Αλλιώς, αν το πάρουμε από την ανάποδη και αρχίσουμε τίποτε τρίφυλλα του είδους εμένα δεν με πιάνει τίποτε, εγώ ρε δεν έχω περάσει ίωση τον κορωνοϊό θα φοβηθώ, εμένα ο κορωνοϊός δεν με αγγίζει, τελειώσαμε, θα γίνουμε μια ωραία Ιταλία, και θα κάνουμε πλούσιους τον Πρινέα, τον Πλάτωνα και τους εκλεκτούς συναδέλφους του Μπούκουρα, Τογρίδη, Κυριακίδη, και φυσικά τον εκ Θεσ­σαλονίκης διάσημο συνάδελφό τους «Τελεταί ο Μπαμπούλας». Κρίμα δεν είναι;

Εδώ πρέπει να είμαστε alertγια να επιζήσουμε, και δεν θα παίξουμε το παιχνίδι του κάθε βλάκα που επιμένει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα – άλλωστε τον βλάκα δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Η βλακεία ως γνω­στόν είναι ανίκητη…

Αμετανόητοι

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ που είναι ανίκητη και αφορά όλους εκείνους που αμφισβητούν τη σοβαρότητα της κατά­στασης, υπάρχει και η περίπτωση μερι­κών κολλημένων με την μπάλα πολιτικών, όπως ορισμένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Που δεν βλέπουν τι γίνεται, αλλά προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα (αντιπολιτευτικό) ξίγκι!

Χθες, ας πούμε, διάβαζα τις δηλώσεις της Όλ­γας Γεροβασίλη, που είχε κάνει το προηγούμενο βράδυ στο Kontra, και με τις οποίες τα έχωνε στην κυβέρνηση, διότι τάχα μου χρειαζόταν να πέσει η πανδημία για να ανακαλύψει τη χρησιμότητα του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ.

Είπε συγκεκριμένα η αντιπολιτευόμενη: «Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θωράκιζε το ΕΣΥ ήταν κρατιστές (οι ζαίοι). Όταν οι νεοφιλελεύθεροι θυμούνται το δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει πως έχουμε πανδημία! (…) Ακούσαμε πλείστες όσες νεοφιλελεύθερες φούσκες και δυστυχώς έπρεπε να προσβληθούμε από πανδημία για να ζητούν ξάφνου όλοι περισσότε­ρο κράτος. Ας μην ξεχνάμε πως όσοι μας αποκαλούσαν εμάς κρατιστές, που με τεράστιες δυσκολίες στη­ρίξαμε το ΕΣΥ και μας κουνού­σαν το δάχτυλο για τον ιδιωτικό τομέα – με τον οποίο δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα-τρέχουν τώρα και ζητούν κρατικοποιήσεις».

Αμετανόητοι. Επιμένουν. Δεν κωλώνουν μπροστά σε τίποτε. Όλα για το πώς θα… δικαιωθεί ο ΣΥΡΙ­ΖΑ, λες και δεν τον γνωρίσαμε στα τεσσεράμισι καταστροφι­κά χρόνια που διοίκησαν τη χώρα. Πιστεύουν οι δύστυχοι    ότι η τραγωδία του κορωνοϊού θα αποσβέσει τα έργα και τις ημέρες τους. Ότι θα τους δώσει συγχωροχάρτι. Μα τι άνθρωποι είναι αυτοί;