Το Δημόσιο, η ελευθερία και η καταπίεση

Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

Του Αντώνη Ν. Βενέτη*

Η τελευταία αιφνίδια και καταφανώς κατα­χρηστική απεργία των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς (μετρό) μου θύ­μισε κάτι που διάβασα πρόσφατα: «Το Δημόσιο αρχίζει να ιδιωτικοποιείται από τα συνδικάτα που νοιάζονται μόνο για τα προνόμια των μελών τους».

Και κάτι παλαιότερα. Η εκχώρηση ενός προνομίου – στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, κυρίως και προεχόντως – προκαλεί ακατανίκητη επιθυμία για την απόκτηση άλλων.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, σε αντίθεση με τα προεκλογικά της σλόγκαν, να είναι με τους «πολ­λούς», εν προκειμένω με τους εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους που ταλαιπωρούνται καθημερινά από τη χαμηλή ποιότητα των συγκοινωνιών και από μικροομάδες διαδηλωτών που κλείνουν το κέντρο της πό­λης, προτίμησε τους ελάχιστους!

Ο δύο φορές πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζορζ Κλεμανσό σε μια ανάλογη περίπτωση, στο Παρίσι του 1907, απευθυνόμενος προς τον ηγέτη της Αρι­στεράς είπεν: «Είμαι υποχρεωμένος να παρατηρή­σω ότι αυτή η μορφή ελευθερίας, που τόσο σας εν­θουσιάζει, είναι καταπίεση της κοινωνίας από ορι­σμένα άτομα».

Η αντίληψη εξάλλου της αυτής αντιπολίτευσης για μια περίπου επαναφορά του «αστυνομικού κρά­τους» από την κυβέρνηση έχει ως υπόστρωμα πε­τρωμένες πεποιθήσεις της Αριστερός, χωρίς έρει­σμα, τουλάχιστον στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Πείθουν όμως εαυτούς και αλλήλους και, ούτως ειπείν, «κατασκευάζουν» «μύθους» («δεξιά απειλή» σε «ακροδεξιά καταστολή») τους οποίους αναπαρά­γουν διά της συνεχούς επαναλήψεως και προβάλ­λουν ακαταπαύστως και έτσι τους μεταβάλλουν κατά κάποιον τρόπο σε πεποιθήσεις, οι οποίες, κα­τά τις προφανείς αντιλήψεις τους, δεν έχουν ανά­γκη διερεύνησης.

Το πόσο ισχυρή όμως είναι μια πεποίθηση δεν σχετίζεται με το πόσο αληθεύει.

Πάντως η συριζαϊκή Αριστερά έχει τη σοφιστική ικανότητα των «ήττω λόγων κρείττω ποιείν».

Έτσι ασήμαντο περιστατικό ή λεπτομέρεια συμ­βάντος μεγιστοποιείται ή γενικεύεται και εμφανί­ζεται να κυριαρχεί στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Η προσέγγιση που επιχειρούν για το τι πράγμα­τι συνέβη είναι μόνο πολιτική; Κατά το δόγμα των Μπολσεβίκων, «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το κόμ­μα». Τους απασχολεί μόνο το κομματικό όφελος, το οποίο προσδοκούν να έχουν από την «ερμηνευτι­κή» τους εκδοχή.

* Ο Αντώνης Ν. Βενέτης είναι συγγραφέας, σ.Δικηγόρος, κάτοικος Δωρίδος