75 Χρόνια από την απελευθέρωση της Πατρίδας από τη Χιτλερική Κατοχή (12 Οκτ.1944 – 12 Οκτ.2019)
Του Χαράλαμπου Δ. Ασημακόπουλου *
Χρόνος ανάγνωσης: 21 λεπτά
Του Χαράλαμπου Δ. Ασημακόπουλου *
Μέσα στο μήνα Οκτώβρη έχουμε δύο ιστορικές επετείους 28 Οκτ. 1940 και 12 Οκτ. 1944, εξ’ ίσου σημαντικές για την Πατρίδα μας. Στην πρώτη εισήλθαμε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά από επίθεση των Ιταλών από την Αλβανία, τους οποίους αντιμετωπίσαμε νικηφόρα, που καθιερώθηκε ως Εθνική Γιορτή.
Στη δεύτερη απελευθερωθήκαμε από τη Χιτλερική Κατοχή που αναπάντεχα ακολούθησε την Εποποιία στο Αλβανικό μέτωπο, με την επίθεση των Γερμανών από τη Γιουγκοσλαβία που σαρώθηκε και από τη Βουλγαρία που προσχώρησε στον Άξονα. Η ημερομηνία αυτή παρέμεινε απλή επέτειος ήσσονος σημασίας. Αντίθετα με τις χώρες της Ευρώπης που είχαν σκλαβωθεί από τον Χιτλερισμό που γιορτάζουν επίσης την απελευθέρωσή τους.
Το ίδιο συνέβη και με την Εθνική Παλιγγενεσία του 1821, γιορτάζουμε επίσημα την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα 25 Μαρτίου 1821 και αγνοούμε τη μερική έστω απελευθέρωση από την Οθωμανική κυριαρχία, με τον καθορισμό των βορείων συνόρων της ελεύθερης πατρίδας, με την γραμμή Παγασητικού – Αμβρακικού Κόλπου, επί Καποδίστρια με το πρωτόκολλο του Λονδίνου 16 Σεπτ. 1831.
Επίσης στις 4 Οκτ. 1944 απελευθερώθηκε η Πάτρα μετά από σκληρή μάχη των ανταρτών του ΕΛΑΣ με συνεργασία τους συμμάχους Άγγλους, ενάντια Γερμανών, που τους εκδίωξαν από το Κέντρο της Πόλης και τους απώθησαν στο Ρίο, από όπου αναγκάστηκαν με πλοιάρια να διαφύγουν προς τη Ρούμελη. Γιατί την αμαξιτή οδό και τη γραμμή του τρένου μέχρι την Κόρινθο ήλεγχαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ. Για το γεγονός αυτό σημαντικό για την πόλη των Πατρών θα αναφερθώ ιδιαίτερα.
Πρώτα θα αναφερθώ στην Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 που αιφνιδιαστικά μας επιτέθηκαν οι Ιταλοί από την Αλβανία.
Η Πατρίδα μας τότε βρισκόταν υπό στυγνό δικτατορικό καθεστώς, με τους περισσότερους πολιτικούς αντιπάλους στις φυλακές και εξόριστους στα ξερονήσια του Αιγαίου. Παραταύτα σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός συσπειρώθηκε και έγινε το θαύμα. Τα στρατευμένα παιδιά της Ελλάδας απώθησαν νικηφόρα τους ιταλούς φασίστες επιδρομείς πέραν των συνόρων και μέσα σε ένα δίμηνο (22 Νοεμ. 1940 – 24 Ιαν. 1941) κατέλαβαν με τη σειρά τις πόλεις: Κορυτσά, Κονισκόπολη, Πόγραδετς, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Δέλβινο, Αργυρόκαστρο, Χειμάρρα, Κλεισούρα και το Τεπελένι που πολιόρκησαν. Η νικηφόρα αυτή προέλαση των Ελληνικών Δυνάμεων που οδήγησε στη συντριβή των Ιταλών, είχε παγκόσμια απήχηση, γιατί ήταν η πρώτη νίκη κατά του Άξονα και ενθάρρυνε τους σκλαβωμένους ήδη από τους Χιτλερικούς για αντίσταση.
Ο εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς κατευόδωνε τα στρατευμένα παιδιά με τους στίχους: « Ένα λόγο θα σας πω και άλλο κανένα/μεθύστε με το αθάνατο κρασί του 21».
Το μεγαλείο του Έπους που γράφτηκε στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας, εξήραν τότε επιφανείς ηγέτες των χωρών της Ευρώπης και της Αμερικής και εξέφρασαν την αιώνια ευγνωμοσύνη τους: Ουίνστον Τσώρτσιλ, Σαρλ Ντε Γκώλ, Ιωσήφ Στάλιν, Φραγκλίνος Ρούσβελτ κ.α.
ΟΥΙΝΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ
«Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
ΣΑΡΛ ΝΤΕ ΓΚΩΛ
«Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση του Λαού και των ηγετών της Ελλάδος».
ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ
«Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν δια να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, του οποίου η αντίστασης έκρινε τον 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο».
ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΡΟΥΣΒΕΛΤ
«Οι Έλληνες εδίδαξαν δια μέσου των αιώνων την αξιοπρέπειαν. Όταν όλος ο κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ο Ελληνικός Λαός ετόλμησε να αμφισβητήσει το αήττητον του γερμανικού τέρατος, αντιτάσσοντας το υπερήφανον πνεύμα της Ελευθερίας».
Το αποτέλεσμα αυτό οφείλετο στην γενναιότητα και στην καρτερία του Ελληνικού Λαού, ότι θα απαλάσσετο και από το δικτατορικό καθεστώς.
Δυστυχώς το Έπος του 1940 δεν τελείωσε με τη νικηφόρα Εποποιία στα βουνά της Αλβανίας, αλλά με την κατάρρευση του μετώπου και με την τριπλή Γερμανο – Ιταλική – Βουλγαρική Κατοχή της Πατρίδας μας. Κι αυτό από σωρεία λαθών της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας και βασιλιά μαζί. Ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς έχει πεθάνει από τις 29 Ιανουαρίου 1941, πριν της κατάρρευσης αλώβητος, ενώ είχε το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τη μη προετοιμασία της Χώρας εν όψει της βεβαίας επίθεσης των Γερμανών, για να διασώσουν τους Ιταλούς συμμάχους, που η εκστρατεία τους κατά της Ελλάδας εξελίσσετο σε πανωλεθρία.
Ο δικτάτορας Μεταξάς σφόδρα γερμανόφιλος δεν πίστευε στη νίκη των Συμμάχων. Όπως και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε πέσει έξω και μάλιστα προς τούτο είχε σφοδρή αντιπαράθεση με τον γίγαντα πολιτικό και πρωθυπουργό της Χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο κατά την περίοδο του διχασμού (1915 – 1917). Είχε τότε πολεμήσει με κάθε μέσο την πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου να συνταχθεί η Χώρα στο πλευρό της ΑΝΤΑΝΤ που αναδείχθηκε νικήτρια στον πόλεμο αυτό. Έτσι στον πόλεμο του 1940 οι Βρετανοί ήταν καχύποπτοι απέναντι στον Μεταξά, που δεν αποδεχόταν την προσφερόμενη βοήθεια, με τη δικαιολογία για να μην προκαλέσουν τάχα τους Γερμανούς και μας επιτεθούν. Ο Χίτλερ όμως είχε ήδη αποφασίσει να μας επιτεθεί με το σχέδιο «ΜΑΡΙΤΑ» ο οποίος και τους ουδετέρους στο πόλεμο αυτό θεωρούσε εχθρούς του.
Και ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ μετά το θάνατο του Μεταξά αντί να διορίσει κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος ό,τι καλύτερο για την κρίσιμη περίσταση, διατήρησε το δικτατορικό καθεστώς με το διορισμό ως πρωθυπουργό της Χώρας τον Αλέξανδρο Κορυζή τραπεζίτη και υπουργό πρόνοιας του Μεταξά. Η δικτακτορική αυτή κυβέρνηση, δέχτηκε την προσφερόμενη βοήθεια των Βρετανών, αλλά ήταν αργά και δεν πρόλαβαν να θωρακίσουν τη Χώρα με ικανές δυνάμεις. Αιφνιδιαστικά επιτέθηκαν οι Γερμανοί στις 6 Απριλίου 1941 από τη Βουλγαρία. Ύστερα από λυσσαλέο αγώνα οι αμυνόμενοι στα οχυρά της γραμμής Μεταξά με σφοδρές μάχες σώμα με σώμα κατόρθωσαν να απωθήσουν τους Γερμανούς. Η Βέρμαχτ όμως έριξε υπεράριθμες ισχυρές δυνάμεις υποστηριζόμενες από αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως (στούκας). Και πάλι οι ηρωικοί έλληνες μαχητές πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση. Μόνο όταν οι Γερμανοί συνέτριψαν τη Γιουγκοσλαβική αντίσταση και άρχισαν να ξεχύνονται προς Θεσσαλονίκη από την κοιλάδα του Αξιού, οι ελληνικές δυνάμεις υποχρεώθηκαν να διακόψουν τον τιτάνιο αγώνα. Εδώ η κοιλάδα του Αξιού στα Ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα αποτέλεσε την κερκόπορτα της γραμμής Μεταξά, όπως οι Αρδέννες στα Γαλλοβελγικά σύνορα της γραμμής Μαζινό, που κόστισε στους Γάλλους την ήττα στον πόλεμο αυτό.
Στις μάχες των οχυρών της Μακεδονίας ο ελληνικός στρατός δείχνει τέτοια ανδρεία ώστε, όταν πλέον παραδίδεται, οι γερμανοί εισβολείς παρατάσσονται έξω από τα οχυρά και αποδίδουν στους Έλληνες πολεμιστές στρατιωτικές τιμές.
Ο Αδόλφος Χίτλερ είπε: «Χάριν της ιστορικής αλήθειας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες εξ΄ όλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, πολέμησαν με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατο».
Με την επίθεση των Γερμανών στο Μακεδονικό μέτωπο παράλληλα είχαν αποβιβαστεί στην Αλβανία ισχυρές γερμανικές δυνάμεις. Ο Ελληνικός στρατός που είχε προελάσει νικηφόρα στο έδαφος της Αλβανίας και είχε πολιορκήσει και το Τεπελένι όπως ανάφερα παραπάνω, αναγκάστηκε να υποχωρήσει από την Αλβανία για να μην περικυκλωθεί από τους γερμανούς.
Ακολούθησε η συνθηκολόγηση στις 20 Απριλίου 1941 με τους γερμανούς και με τους ιταλούς τρεις μέρες αργότερα. Στις 18 Απρ. 1941 ξαφνικά αυτοκτονεί ο πρωθυπουργός της Χώρας Αλέξανδρος Κορυζής. Τότε ο Βασιλιάς διορίζει πρωθυπουργό τον Εμμανουήλ Τσουδερό και καταφεύγει στην Κρήτη μαζί με την κυβέρνησή του.
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών στις 27 Απριλίου 1941 λίγο πριν μπουν στην Αθήνα τα γερμανικά στρατεύματα, απηύθυνε προς τον Ελληνικό Λαό το παρακάτω και τελευταίο μήνυμα:
«Έλληνες προσοχή. Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών, ύστερα από λίγα λεπτά της ώρας, δεν θα είναι Ελληνικός. Πίστη και εμπιστοσύνη στην Ελληνική νίκη. Αδέλφια, ψηλά το κεφάλι. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Η νίκη είναι δική μας. Μην ακούτε το Σταθμό που σε λίγο ίσως θα σας εκπέμψει ότι ο πόλεμος τελείωσε. Δεν είναι Ελληνική η φωνή αλλά γερμανική. Ο πόλεμος συνεχίζεται και θα συνεχιστεί.
Ζήτω ο Στρατός, Ζήτω η Ελλάδα μας
Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά
Αυθημερόν υψώθηκε η γερμανική σημαία με την σβάστικα στον ιερό βράχο της Ακρόπολης όπως φαίνεται στη φωτογραφία, που τράβηξαν οι ίδιοι εισβολείς. Το γεγονός αυτό ανήγγειλαν απ΄ ευθείας στον ίδιο τον Φύρερ, μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών στα γερμανικά. Ο φρουρός της γαλανόλευκης σημαίας στην Ακρόπολη Κουκίδης Κων/νος, όταν διατάχθηκε να την κατεβάσει για να ανεβάσουν την γερμανική με τη σβάστικα, την κατέβασε σιγά – σιγά και μπρος στα μάτια των Ναζί, τυλίχθηκε με τη σημαία και έπεσε στο κενό κάτω στα βράχια. φωτ. αριστερά. (Ο φλογερός αυτός πατριώτης ήταν Ναυπάκτιος και Πόντιος την καταγωγή). Μπορεί να θεωρηθεί σαν ο πρωτοπόρος του αντιστασιακού αγώνα.
Επακολούθησε η Μάχη της Κρήτης που η επίθεση έγινε από αέρος στις 20 Μαΐου 1941. Εκεί όπως ανάφερα βρισκόταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ και η κυβέρνηση Τσουδερού. Το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα, καθώς και ελληνικές δυνάμεις με αποστολή να κρατήσουν ελεύθερη τουλάχιστον την Κρήτη. Επίσης πολλοί εξόριστοι που μόλις είχαν δραπετεύσει από τα νησιώτικα στρατόπεδα εξορίας. Μεταξύ αυτών και στέλεχος του Κ.Κ.Ε. Μιλτιάδης Πορφυρογένης που με άρθρο του καλούσε τον κρητικό λαό σε αντίσταση στην επερχόμενη επίθεση των χιτλερικών.
Παρ΄ ότι το νησί ως γνωστόν είχε στερηθεί των όπλων ακόμη και των κυνηγετικών, από το δικτατορικό καθεστώς με την καταστολή της εξέγερσης κατά της δικτατορίας το 1938, ξεσηκώθηκαν απλοί κρητικοί πολίτες ν΄ αντιμετωπίσουν τους επιδρομείς, άοπλοι με μαγκούρες, με μαχαίρια ως και πέτρες και κατάφεραν σοβαρό πλήγμα στον εχθρό, στην πρώτη φάση της επίθεσης με τη ρίψη των αλεξιπτωτιστών.
Η Μάχη της Κρήτης διήρκησε δέκα μέρες και η καταμέτρηση των απωλειών έδειξε τη σφοδρότητα των συγκρούσεων. Οι ίδιοι αναφέρουν ότι οι απώλειές τους στην Κρήτη ήταν μεγαλύτερες απ΄ ότι στην Ηπειρωτική Ελλάδα και μάλιστα έχασαν το πιο επίλεκτο του γερμανικού σώματος των αλεξιπτωτιστών.
Η επιχείρηση κατάληψης της Κρήτης, υπήρξε μοιραία για τους γερμανούς. Γιατί η δεκαήμερη σφοδρή αντίσταση του κρητικού λαού, τους ανάγκασε να συγκεντρώσουν πολλές δυνάμεις σε βάρος άλλων μετώπων. Έτσι καθυστέρησε η επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης με αποτέλεσμα να σώσει την ΕΣΣΔ, γιατί όταν τα γερμανικά στρατεύματα πολιορκούσαν σχεδόν τη Μόσχα, πέραν της γενναίας αντίστασης των ρώσων, συνέβαλε και ο φοβερός χειμώνας στο να τους αναγκάσουν να υποχωρήσουν και να χάσουν τον πόλεμο. Επίσης η καθυστέρηση λόγω της αντίστασης στην Κρήτη τους στέρησε τη δυνατότητα να προχωρήσουν στη Μέση Ανατολή.
Τα γερμανικά αντίποινα εκ του λόγου τούτου άρχισαν αμέσως μετά την κατάληψη της Κρήτης σπέρνοντας τη θλίψη και το θάνατο στο νησί.
Έκανα στην Κρήτη σαν υπάλληλος και θυμάμαι μου έκαναν θλιβερή εντύπωση τα μνημεία με τις εκατόμβες των νεκρών, θυμάτων της εκδικητικής μανίας των Ναζί.
Την παραμονή της ολοκλήρωσης της κατάληψης της Κρήτης 30 Μαΐου 1941, δύο νέοι πατριώτες, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας, κατέβασαν τη γερμανική σημαία με τη σβάστικα που κυμάτιζε στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, το σύμβολο της κατοχής της Χώρας, το ποδοπάτησαν και ξέσχισαν. Η ηρωική αυτή πρωτοβουλία των νέων, ίσως ήταν το πρώτο έναυσμα για αντίσταση.
Πολλοί λένε σκόπιμα το Μεταξικό καθεστώς την Κρήτη την είχε αφήσει απροστάτευτη, της στέρησε και την 5η Μεραρχία της, που την πήγε στο Αλβανικό μέτωπο, μάλλον για εξόντωση μέσα στο καταχείμωνο. Οι κρήτες παρ΄ ότι έφθασαν στο Αλβανικό μέτωπο κατάκοποι με τα πόδια από τη Θεσσαλονίκη, πολέμησαν γενναία. Και μετά την κατάρρευση του μετώπου δεν της επέτρεψαν να διαλυθεί γιατί είχαν μυριστεί ότι οι κρήτες ήθελαν να φθάσουν το συντομότερο δυνατόν στην Πατρίδα τους να την υπερασπιστούν. Ενώ έπρεπε να διευκολύνουν την επιστροφή τους, αντίθετα τη δυσκόλεψαν με αποτέλεσμα να αποκοπούν περίπου 20.000 στρατευμένοι κρήτες στην Αθήνα, Πειραιά και στα νότια παράλια της Πελοποννήσου. Αφαίρεσαν και τη διοίκηση της Μεραρχίας από το στρατηγό Παπαστεργίου, γιατί επεδείκνυε ανοχή στη διαρροή των στρατιωτών. Ο ίδιος κατάφερε να φθάσει έγκαιρα στην Κρήτη για να λάβει μέρος στη μάχη της Κρήτης, αλλά βρήκε τραγικό θάνατο μόλις έφθασε στο Καστέλλι Κισσάμου πυροβοληθείς από ένα χωροφύλακα κατηγορηθείς άδικα ότι εγκατέλειψε τη Μεραρχία του.
Κατά γενική ομολογία αν επέστρεφε έγκαιρα η Μεραρχία δεν θα κατελαμβάνετο η Κρήτη, και θα έμενε ελεύθερη πράγμα το οποίο φοβόταν το καθεστώς γιατί θα κατέρρεε. Επίσης Συμμαχικές δυνάμεις που είχαν αποχωρήσει από την Ηπειρωτική Ελλάδα αποβιβάστηκαν στην Κρήτη και παραδόξως διατάχθηκαν αμέσως να επιβιβαστούν στα πλοία και να φύγουν για Αλεξάνδρεια.
Διάχυτη ήταν η αίσθηση ότι η Κρήτη θυσιαζόταν σκόπιμα τόσο από το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά που τη φοβόταν, όσο και από τη Βρετανική κυβέρνηση για τους δικούς της λόγους που χρήζουν περαιτέρω ιστορικής έρευνας.
Πάντως το γεγονός ότι η γενναία και σκληρή αντίσταση των αόπλων κρητικών, με την υπάρχουσα μικρή δύναμη των συμμάχων και των λίγων στρατιωτών της Μεραρχίας που κατάφεραν να επιστρέψουν έγκαιρα στην Κρήτη, όλοι μαζί κατόρθωσαν να εξοντώσουν το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών επιδρομέων. Έτσι γλίτωσε και η Κύπρος που είχαν κατά νου να καταλάβουν οι Ναζί.
Στην Κρήτη άκουγα διάφορες μαντινάδες με τις οποίες απαθανάτιζαν τον γενναίο αγώνα των αγωνιζόμενων Κρητών στη Μάχη της Κρήτης. Αναφέρω μερικούς στίχους που θυμάμαι:
α. «Κρήτη η Μεραρχία σου, αν ήτανε κοντά σου, δε θα πατούσαν γερμανοί τ΄ άγια τα χώματά σου».
β. «Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη. Ξαρμάτωτη την εύρηκες και λείπαν τα παιδιά της».
γ. «…Δε τη πατείτε εσείς μωρέ την Κρήτη, αναθεμά σας».
δ. «Νικοκυραίοι και φρόνιμοι, δε ζουν στον Ψυλορείτη. Οι κουζουλοί την κάμανε αθάνατη την Κρήτη».
Τέλος ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας μεταδίδει:
«Επολεμήσατε άοπλοι και ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε».
Οι βαριές απώλειες που υπέστησαν οι γερμανοί αλεξιπτωτιστές, προκάλεσαν το μένος του Γ΄ Ράιχ εναντίον των Κρητών. Κύκλωναν τα ύποπτα χωριά, συλλάμβαναν όσους περισσότερους μπορούσαν και μετά από σύντομη διαλογή, εκτελούσαν όσους περισσότερους μπορούσαν, σε αντίποινα κατά των αμάχων πολιτών εκδικούμενοι για τη συμμετοχή τους στη Μάχη.
Την παραμονή της ολοκλήρωσης της κατάληψης της Κρήτης, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ με την κυβέρνηση Ε. Τσουδερού μεταφέρονται στην Αίγυπτο μερίμνη των Συμμάχων Άγγλων για τη συνέχεια του κράτους στη Μέση Ανατολή.
Στην Αθήνα οι κατακτητές διορίζουν κυβέρνηση συνεργατών τους, με πρωθυπουργό το στρατηγό Γ. Τσολάκογλου, που θα τον διαδεχτούν οι Κ. Λογεθετόπουλος και ο Ι. Ράλλης, που δημιούργησε και τα Τάγματα Ασφαλείας που τα όπλισαν οι κατακτητές.
Οι Σύμμαχοι Άγγλοι ενεργούν πάντα για τα συμφέροντά τους, ώστε η Ελλάδα μετά την απελευθέρωσή της να είναι υπό την επιρροή τους.
Στην Ελλάδα πολύ γρήγορα δημιουργήθηκαν αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ – 5/42 Σύν/γμα τις οποίες έσπευσαν να ενισχύσουν οι Σύμμαχοι. Όλες αυτές οι οργανώσεις σκοπό είχαν την ανάληψη ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών, ενισχύοντας έτσι τον αντιναζιστικό αγώνα των Συμμάχων. Μετά δε την απελευθέρωση της Πατρίδας θα κρινόταν με ελεύθερες εκλογές το πολίτευα. (Βασιλική Μοναρχία ή Προεδρική Δημοκρατία).
Οι Σύμμαχοι Άγγλοι με το δόγμα «διαίρει και βασίλευε» στην ενίσχυση προς το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ ήταν φειδωλοί, ενώ τις άλλες οργανώσεις (αντικομμουνιστικές) ενίσχυαν πλουσιοπάροχα. Έτσι άρχισαν εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ τους με οδυνηρά αποτελέσματα.
* Ο Χαράλαμπος Δ. Ασημακόπουλος κατάγεται από το Μοναστηράκι Δωρίδας. Υπήρξε στέλεχος (μηχανικός) της Υπηρεσίας Εγγείων Βελτιώσεων (ΥΕΒ) του Υπουργείου Γεωργίας. Ως συνταξιούχος σήμερα ασχολείται με την συγγραφή βιβλίων.