Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά
Του Κωνσταντίνου Χαλιορή
Σήμερα, αν κάποιος Έλληνας που ζει, εργάζεται ή σπουδάζει στο εξωτερικό και πάρει το αεροπλάνο και έλθει στην Ελλάδα έχει δικαίωμα να ψηφίσει, αλλά αν δεν μπορεί να πάρει το αεροπλάνο είτε για οικονομικούς λόγους είτε γιατί δεν έχει τη χρονική άνεση, δεν έχει το δικαίωμα να ψηφίσει.
Αυτός είναι ένας χάρτης του 2015, που δείχνει ποιες χώρες επιτρέπουν στους πολίτες τους να ψηφίζουν, ενώ βρίσκονται στο εξωτερικό (με πράσινο) και ποιες όχι (με κόκκινο)
Από την Ευρώπη, οι μόνες χώρες που είχαν μείνει τότε να μη διευκολύνουν εκλογικά τους πολίτες τους ήταν η Αλβανία και η Ελλάδα. Η Αλβανία παρέχει αυτή τη δυνατότητα από τις αρχές του 2018.
Έτσι η Ελλάδα έμεινε μόνη. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρώπη, στον ΟΟΣΑ. Συγκαταλέγεται πλέον μαζί με χώρες της Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν καθεστώτα που δεν αναγνωρίζουν καν την ιδιότητα και την ύπαρξή των πολιτών τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να αρνούνται τον επαναπατρισμό τους. Γι αυτές δηλαδή νομικά δεν υπάρχουν εκτός της επικράτειάς τους.
Ακόμα και αν ήταν μόνο ζήτημα Δημοκρατίας – αν και η επίκληση της υποχρέωσης διευκόλυνσης του εκλογικού σώματος είναι από μόνη της ακατάβλητη, είναι και θέμα εθνικής αξιοπρέπειας πλέον. Με το να μη μετράει η γνώμη όσων Ελλήνων επέλεξαν να φύγουν από τη χώρα, για οποιονδήποτε σημαίνει εμμέσως πως το να είσαι Έλληνας στο εξωτερικό συνεπάγεται ανεπίτρεπτα πως είσαι αποσυνάγωγος της χώρας σου, πολίτης οιωνεί αμφισβητούμενης ιθαγένειας- που συνοδεύεται κιόλας από αυτό το ανεπίτρεπτο επιχείρημα πως “εκτός Ελλάδας δεν δικαιούσαι να έχεις γνώμη για το τι συμβαίνει τη χώρα σου”
Οι διαφωνίες στον τρόπο και στον μηχανισμό αντιπροσώπησης είναι απλά προφάσεις ακινησίας σε έναν ανεπίτρεπτο αναχρονισμό.
Ίδια δυνατότητα πολιτικής συμμετοχής σε όλους τους Έλληνες πολίτες, όπως επιτάσσει ουσιαστικά το Σύνταγμα.
Κωνσταντίνος Εμ. Χαλιορής – Οικονομολόγος – M.Sc
Πολιτικό στέλεχος Νέας Δημοκρατίας