Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά
Άρθρο του Παύλου Παπαδόπουλου
Η «Νovartis» δεν προκάλεσε το big bang που κάποιοι περίμεναν αφού, όπως αποδεικνύεται, δεν ήταν –στο πολιτικό σκέλος της– παρά μια κακοστημένη σκευωρία που ήδη φαίνεται ότι έχει ξεχαστεί. Δεν θα έπρεπε όμως να ξεχαστεί.
Τι θα συνέβαινε αν η πολιτική εξουσία είχε την ικανότητα να δημιουργήσει καλοστημένες σκευωρίες; Σε αυτή την περίπτωση θα είχαν οδηγηθεί στη φυλακή με ψευδείς κατηγορίες δύο πρώην πρωθυπουργοί και κορυφαία στελέχη της αντιπολίτευσης.
Η προφανής αποτυχία της κυβέρνησης να εφαρμόσει το σταλινικό «δόγμα Πολάκη», που επιβάλλει τη στοχοποίηση, τη συκοφάντηση και τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων, δεν είναι κάτι που πρέπει να μας καθησυχάζει γιατί ισοδυναμεί με απόπειρα κατά των ελευθεριών και της Δημοκρατίας.
Αν κατόρθωναν να σύρουν σε κάποιον ανακριτή και να κλείσουν στη φυλακή τον Σαμαρά και τον Πικραμμένο, τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο, τον Αβραμόπουλο και τον Γεωργιάδη με ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο με εκβιαζόμενους κουκουλοφόρους μάρτυρες, τότε τι ελπίδες θα είχε ο οποιοσδήποτε απλός πολίτης απέναντι σε μια εξουσία που θα είχε χαρακτηριστικά καθεστώτος;
Η Νovartis δεν ήταν μια εξαίρεση. Οι σταλινικές «δίκες της Μόσχας» αποτέλεσαν πρότυπο για πολλές «δίκες της Αθήνας».
Ανάλογες καθεστωτικές πρακτικές επιστρατεύτηκαν για τη στοχοποίηση του Κώστα Σημίτη και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου κατηγορήθηκε ότι ευθύνεται για την ίδια την κρίση(!) επειδή αποκάλυψε την αλήθεια για το έλλειμμα.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το «δόγμα Πολάκη» (δηλαδή το «δόγμα Τσίπρα») απέτυχε.
Υπάρχει όμως και μια περίπτωση που εφαρμόστηκε. Στο ζεύγος Παπαντωνίου. Η Ρούλα Παπαντωνίου αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους μετά πέντε μήνες στις φυλακές Κορυδαλλού, αλλά ο Γιάννος Παπαντωνίου έχει κλείσει οκτώ μήνες χωρίς δίκη, χωρίς στοιχεία που να αποδεικνύουν αδίκημα και παρά τη ρητή και έγγραφη συγκατάθεσή του να ανοίξουν όλοι οι λογαριασμοί που μπορεί να διαθέτει παντού στον κόσμο. Εξακολουθεί να κρατείται την ίδια ώρα που βαρυποινίτες, τρομοκράτες και μη, συνωστίζονται στην έξοδο.
Το ζήτημα φυσικά δεν είναι οι παραπάνω περιπτώσεις. Το ζήτημα είναι ότι αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπληξε τη λειτουργία της Δικαιοσύνης περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης και μας υπενθύμισε ότι η υγεία, η ευρωστία και η ακεραιότητα της Δημοκρατίας δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται δεδομένη.