Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά
Οι εργάτες των μεταλλείων, όπως και όλη η εργατική τάξη, αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια τη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου. Η επίθεση αυτή είτε γίνεται με τον ωμό και άγαρμπο τρόπο του Πολυχρονόπουλου, είτε με το «Γαλλικό» τρόπο, στο ίδιο αποτέλεσμα στοχεύει:
– Απολύσεις
– Μείωση αποδοχών
– Ξήλωμα και των τελευταίων κατακτήσεων
– Μεταφορά μεγάλου μέρους της παραγωγής σε εργολάβους και σαν αποτέλεσμα μειώσεις μισθών
– Μεγάλα προβλήματα στις συνθήκες δουλειάς, υγιεινής και ασφάλειας.
Έτσι, η εργοδοσία του κλάδου αρνείται να υπογράψει την ισχύουσα σύμβαση ως κλαδική, βάζοντας εκβιαστικά διλλήματα, όρους και προαπαιτούμενα. Η άρνησή της στοχεύει στη λήξη της μετενέργειάς της και την κατάργησή της. Η στάση της αυτή πατάει στην εγκύκλιο της κυβέρνησης με βάση την οποία η υποχρεωτικότητα μιας σύμβασης επαφίεται στην «καλή θέληση» της εργοδοσίας, αφού της παρέχει τη δυνατότητα να τη μπλοκάρει με πολύ απλό και εύκολο τρόπο.
Για την κατάσταση αυτή την ευθύνη φέρουν απόλυτα όλες οι κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων αλλά και η τελευταία του ΣΥΡΙΖΑ που με την πολιτική της βρώμισε τις αξίες της Αριστεράς, απογοήτευσε τους εργαζόμενους, αποθράσυνε την εργοδοσία. Όλοι θυμούνται τις τοποθετήσεις του Γεν. Γραμματέα τους Υπουργείου Εργασίας που διαβεβαίωνε, εκφοβίζοντας τους εργαζόμενους, ότι οι ενέργειες της IMERYS είναι νόμιμες.
Οι εργάτες των μεταλλείων να διαφυλάξουν την ενότητά τους. Να επιλέξουν το δρόμο της αντίστασης και της πάλης κατά των επιδιώξεων της εργοδοσίας. Να γυρίσουν την πλάτη στα κόμματα που υπηρέτησαν και εξακολουθούν να υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου: το ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, τη Χρυσή Αυγή.
Να συσπειρωθούν και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, τη μόνη πολιτική δύναμη, αντίπαλο της εργοδοσίας. Το δυνάμωμα του ΚΚΕ θα δώσει δύναμη στους εργάτες.