Ατομικισμός και τοπική κοινωνία

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Του Χρήστου Κων. Μητρόπουλου*

Όλοι μας μονίμως διαμαρτυρόμαστε, παραπονιόμαστε, παρεξηγιόμαστε, κριτικάρουμε τους άλλους. Κανένας μας δεν αισθάνεται ότι είτε το θέλουμε είτε όχι, οι άνθρωποι είναι όντα κοινωνικά και προορισμένα να ζούν μέσα σε κοινωνικές ομάδες.

Για να υπάρχει λοιπόν κοινωνικό κύτταρο υγιές (ζευγάρι, οικογένεια, τοπική κοινωνία, δήμος), πρέπει να δεχτούμε επιτέλους, ότι η μόνιμη αντιπαράθεση του “εγώ” (ατομικισμός) και των “εσύ ή εσείς” (κοινωνία), πρέπει να σταματήσει να κυριαρχεί στη ζωή μας. Για τα βασικά προβλήματα της υγείας, της παιδείας, της οικονομίας, της όποιας διαχείρισης, δεν είναι υπεύθυνοι όλοι οι άλλοι. Είμαστε όλοι εμείς! Και μόνο εκείνοι που αδρανούν για τη βελτίωση του συνόλου, θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα.

Η χώρα μας, η κοιτίδα του πολιτισμού, της δίκαιης διοίκησης και αυτοδιοίκησης – το πάλε ποτέ – οδηγήθηκε, σήμερα, στο να διαμορφώνει πολίτες που αδιαφορούν και δεν εφαρμόζουν τις αξίες του ίδιου του πολιτισμού της. Ο υπερβάλλων εγωισμός – ατομικισμός μας οδηγεί ακριβώς στο παράλογο  να χαιρόμαστε και να χαμογελάμε με την αδικία, την κουτοπονηριά και τη δυστυχία, που υπάρχει στην καθημερινότητα των περισσοτέρων από εμάς.

Η επιβίωσή μας έφτασε να γίνεται μόνο σε βάρος των άλλων, σε βάρος του περιβάλλοντός μας. Η σοφή λαΐκή ρήση “Τό ΄να χέρι νίβει τ΄άλλο και τα δυό το πρόσωπο” εμφανίζεται σαν αστειότητα ακόμα και μέσα στις οικογένειές μας.

Δε χρειάζεται να αναλύσουμε τα συστήματα που θα αποφασίσουν τους νικητές και τους ηττημένους στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που πλησιάζουν. Και δε χρειάζεται να περιμένουμε το “μάννα εξ ουρανού” (τα χρηματικά ποσά, που θα διατεθούν στους Δήμους και στις Κοινότητες) από τα κόμματα ή το κράτος, για να λυθούν τα προβλήματά μας.

Εκείνο που χρειάζεται – πρώτα και πάνω απ΄όλα – είναι ο σεβασμός μας προς τους άλλους, με πράξεις που βοηθούν στην ανάπτυξη του κοινωνικού συνόλου. Η επαναφορά, η διατήρηση, ακόμα και η βελτίωση βασικών ηθικών αξιών, του δικού μας πολιτισμού, αυτού που διαμορφώθηκε από τους αρχαίους φιλοσόφους μας και τη χριστιανική διδασκαλία της αγάπης, χωρίς προσωπεία και υποκρισία. “Αλίμονο, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές” διακήρυξε ΑΥΤΟΣ, για τον οποίο φτιάχνουμε εικονίσματα, χωρίς να ακούμε και να κάνουμε πράξη τα λόγια ΤΟΥ.

Είναι αυτονόητο ότι μία διοίκηση – διαχείριση πρέπει κατ΄αρχάς να είναι ηθική. Να την αποτελούν πρόσωπα που νοιάζονται για το κοινό καλό, μέσα στα πλαίσια των κανόνων που θεσπίζει μία κοινωνία και όχι μία ατομοκρατία. Τα μέλη της πρέπει να αισθάνονται ότι προσφέρουν υπηρεσίες και όχι επιβολή αρχόντων. Είναι υποχρέωσή μας να προτάξουμε τη σκέψη μας για τις επιλογές μας, πριν αποφασίσουμε γι΄αυτές. Η επανειλημμένη μετάνοια δεν έχει καμμία πρακτική σημασία για το σύνολο. Ήδη οι ζημιές έχουν γίνει και συνήθως είναι ανεπανόρθωτες.

Τολμώ μία παραλλαγή του κειμένου του ΜΠΟΣΤ (Μένη Μποσταντζόγλου), που εκφράζει τη δική μου διάθεση και σας γνωστοποιώ ολίγα δια την έκθεσίν μου στις νέες Δημοτικές εκλογές: “Λόγω των πολλών δημοτικών θεμάτων, απεφάσισα όπως εκτεθώ κι εγώ σε όλα τα χωριά μας, για να γίνω κτήμα όλων των συμπατριωτών και με τη βεβαιότητα ότι θέλω εξαντληθώ. Ψηφίζοντάς με, σκοπεύω να σας χαρίσω υπέροχας στιγμάς στα Διαμερίσματα του Δήμου μας. Θέτω ως αντίτιμο μικρό βιογραφικό, για να με απολαύσοσιν όσον το δυνατόν περισσότεροι συμπατριώτες, σε ελάχιστο χρόνο. Αν μείνετε ευχαριστημένοι συστήστε με και στους φίλους σας”.

Τέλος θα ήθελα να αναφέρω ότι ήταν μεγάλη μου τιμή να δεχθώ προτάσεις συνεργασίας από τους υποψηφίους Δημάρχους κ.κ Αναστάσιο Φλώρο και Αθανάσιο Ασημάκη και τους ευχαριστώ ολόψυχα γι΄αυτό. Η απόφασή όμως είναι να παραμείνω στην Δημοτική παράταξη “ΔΩΡΙΔΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ” του τωρινού Δημάρχου Γιώργου Καπεντζώνη και να είμαι υποψήφιος Δημοτικός σύμβουλος για την Δημοτική Ενότητα Βαρδουσίων.

*Ο Χρήστος Μητρόπουλος κατάγεται από το Ψηλό Χωριό, είναι γεωπόνος και Πρόεδρος του Συλλόγου Υψηλοχωριτών. Έχει διατελέσει Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Βαρδουσίων και Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Βορειοδυτικής Δωρίδας