Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά
Μια λαμπρή χειμωνιάτικη μέρα, με θαυμάσιο καιρό, ανεβήκαμε με το λεωφορείο στο Τείχιο. Ξεκινήσαμε την περιήγηση από το γήπεδο του χωριού, αντίκρυ στους χιονισμένους ορεινούς όγκους της Γκιώνας και των Βαρδουσίων. Περάσαμε τη βρύση του Παύλου, μια απ΄τις πολλές πηγές του χωριού.
Κατηφορίσαμε το πλακόστρωτο ως την εκκλησία Κοίμηση της Θεοτόκου, χτισμένη τέλος του 19ου αιώνα, τόπο της αρχής του μαρτυρίου των δύο νέων που τους συνέλαβαν εκεί οι Γερμανοί, τον Οκτώβριο του 1943.
Οι κατοχικές δυνάμεις, μετά από μια δολιοφθορά σε τηλεγραφικά σύρματα –σε μεγάλη απόσταση απ΄το χωριό– συγκέντρωσαν έξω απ΄την εκκλησία τους κατοίκους, μετά τη λειτουργία, και διάλεξαν 5 νέους. Τους 3 με φορτηγό τους οδήγησαν στο Ευπάλιο και το Δημήτρη Καραΐνδρο, 21 χρονών, και Γιώργο Ζησιμόπουλο, 27χρονών, στον κεντρικό δρόμο Ευπαλίου – Λιδωρικίου, στη θέση Αγριλιά. Τους πήγαν πεζούς, εκεί κάτω σε μια βελανιδιά.
Εκεί οι αγχόνες ήταν έτοιμες και αμέσως πέρασαν τη θηλιά στο Δημήτρη Καραΐνδρο.
Ο Γιώργος Ζησιμόπουλος, μόλις είδε τι τον περίμενε και παρ’ όλο που ήταν αλυσοδεμένος αποπειράθηκε να φύγει.
Δυστυχώς όμως, η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Οι Γερμανοί έστρεψαν το πολυβόλο πάνω του και τον σκότωσαν. Στη συνέχεια τον κρέμασαν δίπλα στο Δημήτρη.
Τους άλλους κρατούμενους, που άκουσαν τον πυροβολισμό και είδαν από μακριά τα κορμιά των συγχωριανών και φίλων τους να κρέμονται από τη βελανιδιά, τους οδήγησαν στα κρατητήρια του Ευπαλίου.
Οι συγγενείς ξεκρέμασαν τους νεκρούς και όλα ήταν έτοιμα για την τελετή της κηδείας των αδικοχαμένων, όταν έφτασε το μαντάτο από το Ευπάλιο:
“εάν δεν πάτε τους νεκρούς πάλι στο ίδιο σημείο να τους κρεμάσετε για τρεις μέρες ακόμα, θα κρεμάσουμε και τους άλλους τρεις που κρατάμε.” Έτσι, όλο το χωριό αναγκάστηκε, να τους πάει και να τους ξανακρεμάσει.
Τύχη αγαθή, έξω απ΄την εκκλησία συναντήσαμε μια συγγενή (ο ένας απ΄τους εκτελεσμένους ήταν αδερφός της μητέρας της). Μας διηγήθηκε λεπτομέρειες του μαρτυρίου των δυο παιδιών και μάλιστα έφερε και μια φωτογραφία που τραβήχτηκε από περαστικό και απαθανατίζει με συγκλονιστικό τρόπο το τραγικό συμβάν.
Περπατήσαμε λοιπόν, ακολουθώντας την πορεία των δυο παιδιών στο μονοπάτι από το Τείχιο προς την Αγριλιά. Κατά τη διαδρομή μέσα στο δάσος, δέσποζαν στα βόρεια τα επιβλητικά Βαρδούσια, η Γκιώνα και αχνοφαινόταν η λίμνη του Μόρνου. Δυτικά είχαμε θέα τα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας Λιμνίτσα, Τερψιθέα, Κοκκινοχώρι. Συνεχίζοντας την πορεία μας δυτικότερα αντικρίσαμε το εντυπωσιακό Μακρυνόρος και το χιονοσκέπαστο Τσακαλάκι. Καταλήξαμε στο μνημείο που έχει στηθεί στον τόπο του μαρτυρίου, υπό τη σκιά της μεγάλης βελανιδιάς.
Ήταν μια πορεία μνήμης και απόδοσης τιμής …
Η υπεύθυνη καθηγήτρια
Ταραβήρα Αικατερίνη – Φιλόλογος