Η Ελλάδα σε έναν ταραγμένο κόσμο

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Σε μία απολύτως ρευστή γεωπολιτικά περίοδο, με αβέβαιες τις οικονομικές προοπτικές της χώρας και με δεδομένη επιπλέον την αστάθεια και την ένταση που χαρακτηρίζει τη γειτονική περιοχή, η Ελλάδα πρέπει να πράττει υπολογίζοντας το μέγιστο δυνατό όφελος για την προστασία και την επιβίωση της.

Αυτό απλά σημαίνει ότι πρέπει να αναπτύξει την καλύτερη δυνατή σχέση και συνεργασία με την Ευρώπη, ότι οι πρωτοβουλίες που θα αναλαμβάνει θα ενισχύουν στο εξής την αξιοπιστία της χώρας και ότι παράλληλα, θα φροντίσει να χτίσει στο εσωτερικό της ένα συμπαγές εθνικό μέτωπο, πάνω στους βασικούς της στόχους και σε συνδυασμό με τις μείζονες προκλήσεις της εποχής.

Διαφορετικά η Ελλάδα, με μία ρημαγμένη επί της ουσίας οικονομία, χωρίς προωθητική ενότητα και χωρίς την απόλυτη ταύτιση με τον πυρήνα της Ευρώπης, δεν έχει πιθανότητες να ξεκολλήσει από το τέλμα. Αντιθέτως, η γεωπολιτική θύελλα μπορεί να την οδηγήσει σε ακόμη χειρότερες περιπέτειες, εάν δεν καταφέρει πράγματι να χαράξει μία εθνική στρατηγική.

Σε έναν τόσο ταραγμένο κόσμο, με κλιμακούμενη τη σύγκρουση των παγκοσμίων και των τοπικών συμφερόντων, κάθε παράγοντας περαιτέρω αβεβαιότητας και όξυνσης στη σκακιέρα μπορεί να προκαλέσει τεράστιους κινδύνους. Ειδικότερα στις πιο εύφλεκτες περιοχές και περισσότερο στους αδύναμους παίκτες και τις μικρότερες χώρες.

Είδαμε πρόσφατα πώς ένα τηλεφώνημα μεταξύ του Τράμπ και του Ερντογάν, άλλαξε τις ισορροπίες και τάραξε τα νερά. Είναι εντυπωσιακό, αλλά είναι και ενδεικτικό πως εξελίσσονται τα πράγματα σε αυτή την καμπή της ιστορίας.

Τα επισημαίνουμε με αφορμή πρώτον την επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ στην Αθήνα και δεύτερον τη συνεχιζόμενη έλλειψη κάθε (επιβεβλημένης από τα γεγονότα) συνεννόησης στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας.

Μπορεί κάποιος να πει ότι παρουσιάζεται η πόλωση επειδή διανύομαι μία προεκλογική χρονιά. Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Διότι αυτό το πρωτοφανές έλλειμμα πολιτικής ωριμότητας, σε μία χώρα που γονάτισε οικονομικά και ηθικά, παρατηρείται στην Ελλάδα κατά τα τελευταία 10 χρόνια αυτής της βαριάς κρίσης και ακόμη περισσότερο, επειδή σήμερα, μετά από τόσα χρόνια θυσίες, η νοοτροπία και η συμπεριφορά της πολιτικής και της οικονομικής ελίτ του τόπου είναι σαν να μην συνέβη στην ελληνική κοινωνία τίποτε !

Η χώρα λοιπόν χρειάζεται για την επιβίωση και το μέλλον της τη συνεννόηση και τη συνεργασία στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Το πιο δύσκολο πράγμα στο διεθνές περιβάλλον σήμερα, είναι να έχεις ισχυρές σταθερές συμμαχίες. Πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα, η οποία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ζώνη του Ευρώ, αποτελεί σήμερα μία προνομιούχο περίπτωση και αυτό βεβαίως χάρη στις στρατηγικές αποφάσεις κυρίως του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κώστα Σημίτη, με τη συναίνεση όμως σχεδόν όλου τότε του πολιτικού κόσμου.

Η Ελλάδα συνεπώς χρειάζεται να «γραπωθεί» από τον πυρήνα της Ευρώπης για να προστατευθεί και να ευελπιστεί σε κάτι. Να σταματήσει τις αμφισβητήσεις και τις ιδιαιτερότητες και να πορευτεί απόλυτα ταυτισμένη με την ευρωπαϊκή προοπτική και τα κοινά κατά κάποιο τρόπο συμφέροντα. Είναι η μόνη ασφαλής επιλογή. Κατά δεύτερο λόγο όμως χρειάζεται να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα την καθιστούν εταίρο αξιόπιστο και σταδιακά πάλι υπολογίσιμο.

Αυτό προϋποθέτει ότι θα προχωρήσει αποφασιστικά στα προβλήματα της οικονομίας, τα οποία έγιναν από πολιτική αδυναμία δυσεπίλυτα, για να ανακτήσει τη χαμένη της αξιοπιστία της (βλέπε ακόμη πως μας συμπεριφέρονται οι αγορές και η επενδυτική κοινότητα).Και ότι θα αναλάβει παράλληλα πρωτοβουλίες που θα ξαναθυμίσουν την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός ρόλου περιφερειακής δύναμης στα Βαλκάνια, χρήσιμου συμπαίκτη.

Αλλά, ακόμη περισσότερο και για να μπορέσουν να συμβούν αυτά όλα, η Ελλάδα χρειάζεται οπωσδήποτε ένα εθνικό πλάνο, ομοψυχία και πολιτική σύμπνοια στα κρίσιμα θέματα του τόπου, για να αλλάξουμε εάν θέλουμε τη μοίρα μας. Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Είναι η μόνη προοπτική επιβίωσης.

*Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με καταγωγή από την Δωρίδα