Ο Εμανουέλ Μακρόν επικεφαλής κατά του Βίκτορα Ορμπάν στη μεγάλη μάχη γα να μη διαλυθεί η Ευρώπη
Του Γιάννη Κοτόφωλου *
Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά
Η μεγάλη πολιτική αναμέτρηση για την ίδια την Ευρώπη, τη συνοχή και το μέλλον της, μόλις ξεκίνησε… Θα διαρκέσει τουλάχιστον εννέα μήνες – έως τις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου – και ας ελπίσουμε ότι κερδισμένο θα είναι στο τέλος το μέτωπο των φιλο-ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Ο Ορμπάν, με τις ακραίες δυνάμεις των λαϊκιστών και των εθνικιστών, θα επιχειρήσουν να ελέγξουν τούτη τη φορά την Κομισιόν και να αναστείλουν την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, ο κίνδυνος διάλυσης της δημοκρατικής Ευρώπης μεγάλος. Πρόκειται όντως για μία πολύ κρίσιμη και σκληρή – νέου τύπου – ιδεολογική σύγκρουση, που θα ξεδιπλωθεί τους προσεχείς μήνες (και επιβάλλεται τα φιλο-ευρωπαϊκά κόμματα να δώσουν τη μάχη αυτή καθαρά και αποφασιστικά), σε ενιαία πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Στις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου διακυβεύονται πράγματι η προοπτική και η πεμπτουσία της Ευρώπης : η ενότητα και η προοπτική επιβίωσης της Γηραιάς Ηπείρου στην ανταγωνιστική διεθνή σκακιέρα, ο ξεχωριστός πολιτισμός της, το κράτος δικαίου και η δημοκρατία. Αρχές θεμελιώδεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, οι οποίες απειλούνται θανάσιμα από τον συνασπισμό των αντι-ευρωπαϊκών δυνάμεων (κομματικών και κυβερνητικών), ο οποίος συγκροτείται και αναπτύσσεται υπό την ηγεσία του Βίκτορα Ορμπάν, με τις ισχυρές πλάτες των Ματέο Σαλβίνι και Σεμπάστιαν Κούρτς.
Πρόκειται για μία συμμαχία που αντιπροσωπεύει δυστυχώς ένα μεγάλο κομμάτι των Ευρωπαίων ψηφοφόρων, εάν υπολογίσουμε ότι εκφράζει τις κυβερνήσεις της Ιταλίας, της Αυστρίας, της Πολωνίας, της Σλοβακίας, της Τσεχίας και φυσικά της Ουγγαρίας της οποίας ο πρωθυπουργός ηγείται όλης αυτής της εκστρατείας.
Ο Ορμπάν δεν είναι τυχαίος παίκτης και αυτό δεν θα πρέπει να τον υποτιμήσει κανείς, πολύ δε περισσότερο ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος θα ηγηθεί ξεκάθαρα του μετώπου των φιλο-ευρωπαικών δυνάμεων. Ο Ορμπάν δεν έχει σκοπό να ξεσηκώσει απλώς τους ψηφοφόρους της Γηραιάς Ηπείρου σε έναν ιδιότυπο εμφύλιο για τους μετανάστες ή την μετάθεση των εθνικών εξουσιών στις Βρυξέλλες, έχει στόχο να καταλάβει την πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Λαικό Κόμμα, που είναι σήμερα το μεγαλύτερο στο Ευρωκοινοβούλιο, και μέσω αυτής της διαδικασίας να ελέγξει την Κομισιόν, τη καρδιά του θεσμικού οικοδομήματος.
Το στρατηγικό σχέδιο του Ορμπάν αποβλέπει σε μία άλλη Ευρώπη, αυτό φαίνεται από τις ίδιες τις θέσεις και τους λόγους του. Σε μία Ευρώπη αυταρχική, ανελεύθερης «δημοκρατίας» και περιφραγμένης κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίος άλλωστε ο τρόπος που ερωτοτροπεί πολιτικά και με τον Τράμπ και με τον Πούτιν. Η απειλή είναι μεγάλη και οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων κατέδειξαν σε όλους μας πώς μικρά στην αρχή γεγονότα μπορούν να δημιουργήσουν κολοσσιαίες συνέπειες. Το Brexit είναι ένα μόνο παράδειγμα.
Στην επιβαλλόμενη πλέον άγρια αντιπαράθεση απέναντι στον Ορμπάν και στους κινδύνους που επισύρει για την Ευρώπη, θα σταθεί αναμφίβολα ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος το επιδίωξε εξάλλου.
Ο Μακρόν, εκτός από το πλούσιο πολιτικό ταλέντο που διαθέτει, είναι ακόμη πολύ φρέσκος και έχει ταυτιστεί από την αρχή της θητείας με το όραμα της Ευρώπης, με τις προχωρημένες θέσεις για την επιτάχυνση της ενοποίησης και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Είναι πράγματι λοιπόν ο καλύτερος ηγέτης ως επιλογή τούτη την ώρα για αυτόν τον «πόλεμο»και είναι ασφαλώς μία καινούργια φιλόδοξη κούρσα που διευκολύνει και τον ίδιο και τη Γαλλία στις ισορροπίες με τη Γερμανία.
Διότι, αυτής της μεγάλης εκλογικής και ιδεολογικής αναμέτρησης, δεν μπορεί να ηγηθεί η Αγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος, αντιμετωπίζει ως γνωστόν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα με τους ευρω-σκεπτικιστές στο κόμμα της, αλλά και με τον Ζεχόφερ, τον ένα από τους δύο εταίρους της στο κυβερνητικό σχήμα, που αντιδρά στην πολιτική για τους μετανάστες.Είναι η πίεση που ασκούν τα αυξανόμενα ποσοστά της εθνικιστικής Εναλλακτική Κίνηση για τη Γερμανία.