ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ, Ο ΜΑΚΡΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ

Η επαναλειτουργία του Γαλλο – Γερμανικού άξονα, αναδεικνύεται πλέον σε καθοριστική προϋπόθεση επιβίωσης της Ευρώπης, κάτω από τις σημερινές απροσδόκητες αλλαγές στη διεθνή σκακιέρα.

Αυτό προκύπτει από τις μεγάλες ανατροπές που σημειώνονται στο γεωπολιτικό χάρτη με το Brexit, με την εκλογή Τράμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες και την συνακόλουθη επιστροφή στον προστατευτισμό, καθώς, όμως, και από την παρατεταμένη οικονομική κρίση, η οποία έχει γονατίσει αρκετές κοινωνίες χωρών μελών της Ευρωζώνης και έχει προκαλέσει ένα διευρυνόμενο κύμα αντιευρωπαϊκού εθνικισμού.

Είναι εξελίξεις που επιβάλλουν στην Ευρώπη γενναίες αποφάσεις και τη διαμόρφωση μίας ενιαίας πολιτικής στρατηγικής, την οποία, ωστόσο, ούτε μπορεί, ούτε πρέπει και είναι αποδεκτό να χαράξει μόνη της η Γερμανία, ως η μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομικά ευρωπαϊκή χώρα.

Χρειάζεται οπωσδήποτε η Γαλλία, ως ισότιμος πολιτικά εταίρος, διότι διαφορετικά – με τη Βρετανία σε έξοδο και την Ιταλία σε αποσταθεροποίηση – η Ευρώπη θα διαλυθεί

Αυτή την αγωνία αντανακλούν και οι επαφές της κ. Μέρκελ με τους υποψηφίους για την προεδρία της Γαλλίας, τουλάχιστον αυτούς που έχουν πιθανότητες εκλογής και ένα σαφές ευρωπαϊκό πρόσημο.

Η Γαλλία εξελίσσεται υπό το πρίσμα αυτό στον πλέον κρίσιμο και επισφαλή κρίκο για το μέλλον της Ευρώπης και την ώρα αυτή κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τίποτε με ασφάλεια, ενόψει των εκλογών που θα διεξαχθούν σε τέσσερεις μήνες.

Στην ακραία περίπτωση που η Λεπέν αναδειχθεί νικήτρια των εκλογών, δεν υπάρχει καμία περίπτωση η Ευρώπη να παραμείνει όπως έχει σήμερα. Ευρώπη χωρίς τη Βρετανία μπορεί να υπάρξει, αναμφίβολα, αλλά Ευρώπη χωρίς τη Γαλλία είναι εντελώς αδύνατο να λειτουργήσει και να ευδοκιμήσει εν μέσω μάλιστα του νέου σκοτεινότερου γεωπολιτικού ορίζοντα.

Μετά από την έξοδο της Βρετανίας και την επιστροφή της Αμερικής στο παρελθόν, μία τυχόν επικράτηση του «λεπενισμού» στη Γαλλία θα οδηγήσει – αναπόφευκτα – την ενιαία ευρωπαϊκή οντότητα στην κονιορτοποίηση…

Η ελπίδα είναι να κερδίσει ο Φιγιόν ή ακόμη καλύτερα ο Μακρόν, ο οποίος ενστερνίζεται πολύ περισσότερο την ανάγκη της στενής συνεργασίας της Γαλλίας με τη Γερμανία, έναντι στου σκληρού «γκωλικού» Φιγιόν. Είναι ζωτικής σημασίας για το τι μέλλει γενέσθαι με τους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου η εκλογή του Μαΐου.

Δυστυχώς, με τον απερχόμενο Ολάντ η Γαλλία δεν μπόρεσε να παίξει κανένα ουσιαστικό ρόλο για την Ευρώπη, περιορίστηκε σημαντικά η επιρροή της, υποβαθμίστηκε επικίνδυνα η σημασία και η αποφασιστική πολιτική ενέργεια που παρήγαγε ο περίφημος άλλοτε Γαλλο – Γερμανικός άξονας.

Ετσι, αναδείχθηκε και σε απόλυτο κυρίαρχο του παιγνιδιού η Γερμανία. Δεν οφείλεται μόνο στον Ολάντ η πτώση αυτή και με τον Σαρκοζί η διαφορά δεν ήταν μεγάλη, αλλά με τον τελευταίο πρόεδρο το πουλόβερ παραξηλώθηκε, αφήνοντας με την έννοια τούτη και περισσότερο απροστάτευτες τη χώρες μέλη του Νότου, τις οποίες ήθελε να εκπροσωπήσει !

Η αναθέρμανση του Γαλλο – Γερμανικού μοτέρ θα είναι αναμφισβήτητα προς όφελος κυρίως των ασθενέστερων οικονομικά κρατών μελών και φυσικά της Ελλάδας.

Με μία σαφώς ευρωπαϊκή και απαιτητική Γαλλία δίπλα στον μεγαλύτερο εταίρο, θα δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις για τη διόρθωση της δογματικής οικονομικής πολιτικής που ακολουθούν οι Γερμανοί, εις βάρος τελικά των υπολοίπων εταίρων.