Ο ΚΑΚΟΣ (ΤΡΑΜΠ) ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ (ΧΙΛΑΡΙ)…

Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ δεν έχει ξεκαθαρίσει. Οι κάλπες άνοιξαν και αντί για τη Χίλαρι Κλίντον που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις νικητής εξέρχεται ο Τραμπ. Κερδίζει πολιτείες που οι Δημοκρατικοί είχαν σίγουρες. Κέρδισε την πολυπληθή Φλόριντα με τους 29 εκλέκτορες, το Οχάϊο που παραδοσιακά βγάζει Πρόεδρο, το Τέξας παρότι ο ρεπουμπλικανός πρώην πρόεδρος Μπους έστειλε σήμα εναντίον του ψηφίζοντας λευκό.

Η πρωτοφανής κινητοποίηση των ισπανόφωνων εναντίον του, όπως και η ψήφος κατά 88% των μαύρων υπέρ της Κλίντον δεν καταφέρνουν, όπως φαίνεται, να του κόψουν το δρόμο προς το Λευκό Οίκο. Ακόμη και η ελίτ της μουσικής, του κινηματογράφου, οι άνθρωποι της διανόησης στρατεύτηκαν εναντίον του, αλλά η Χίλαρι δεν θα καταφέρει να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επόμενη προεδρική τετραετία των ΗΠΑ.

Τελικά, οι αντισυστημικές υπόγειες διεργασίες, που συντελούνται και στην αμερικανική κοινωνία, είναι μεγάλες και βρήκαν στο πρόσωπο και τη ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ τη ρωγμή για να βγουν στην επιφάνεια. Όπως τη βρήκαν στο πρόσωπο και τα λόγια του Φάρατζ στη Βρεττανία με το Brexit, στην Ιταλία με τον Μπέπε Γκρίλο και τα “πέντε αστέρια” του, όπως φαίνεται ότι θα τη βρούν στη Γαλλία με τη Λεπέν και πάει λέγοντας.

Οι συντηρητικοί έως ακροδεξιοί ακόμη και οι φασίστες σηκώνουν κεφάλι σε όλο τον κόσμο. Είναι οι δυνάμεις του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, του εθνικισμού, του λαϊκισμού, του απομονωτισμού -και όχι οι προοδευτικές δυνάμεις της ανοχής, των δικαιωμάτων, της πολυπολιτισμικότητας- που κερδίζουν το παιχνίδι.

Οι λαοί έχουν βαρεθεί και αγανακτήσει με την πολιτική διαφθορά, την συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων και ισχυρών, με την κυριαρχία των αγορών και την ακραία λιτότητα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των κρατών στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Εξυπακούεται πως ο Τραμπ είναι επίλεκτο στέλεχος αυτού που οι πολίτες απεχθάνονται και καταψηφίζουν. Διεφθαρμένος, πάμπλουτος, άνθρωπος του οικονομικού κατεστημένου. Όμως οι πολίτες δεν στέκονται στο είναι του ανδρός, αλλά παρασύρονται από τη ρητορική του. Ακούνε από το στόμα του αυτά που τους χαϊδεύουν τα αυτιά και τους εξιτάρουν και τους διεγείρουν ένστικτα, όπως το μίσος για το άλλο, το διαφορετικό και γι’ αυτό που οι ίδιοι δεν είναι.

Δεν είναι όμως αυτά που δίνουν τη νίκη στον Τραμπ. Είναι η Χίλαρι που του την πρόσφερε. Η εκπρόσωπος των Δημοκρατικών ήταν ότι πιο συστημικό είχε να επιδείξει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Όλοι οι συμβιβασμοί ακόμη και η διαφθορά κούμπωναν πάνω της. Το μόνο ουσιαστικό της προσόν ήταν το φύλο της.

Το να εκλεγεί μια γυναίκα στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ, και μάλιστα μετά τον πρώτο μαύρο Πρόεδρο, ήταν όντως κάτι θελκτικό. Δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται δεν ήταν η κατάλληλη γυναίκα να το πετύχει.

Ενδεχομένως, ο αντισυστημικός των Δημοκρατικών, ο Σάντερς, να είχε περισσότερη τύχη. Σε κάθε πάντως περίπτωση οι δύο υποψήφιοι δεν ήταν οι δημοφιλέστεροι και καλύτεροι για τα κόμματά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι ουσιαστικά σ’ αυτές τις εκλογές εμφανίστηκαν διασπασμένοι και στήριξαν τους εκλεκτούς τους με κρύα καρδιά.

Τώρα, και εφόσον επιβεβαιωθεί η νίκη του Τραμπ, αρχίζουν τα δύσκολα για τις ΗΠΑ, αλλά και τον κόσμο. Ήδη οι πρώτες αντιδράσεις ήταν αρνητικές. Το μεξικανικό πέσος υποχώρησε 10%, το σαϊτ της υπηρεσίας μετανάστευσης του Καναδά έπεσε από τα πολλά χτυπήματα, οι ασιατικές αγορές άνοιξαν με αρνητικό πρόσημο, το δολάριο υποχωρεί, ο χρυσός ανεβαίνει.

Και φυσικά η αμερικανική κοινωνία είναι για πρώτη φορά τόσο διχασμένη, με τους μισούς να εχθρεύονται ακόμη και να μισούν τους άλλους μισούς. Εφεξής, θα χρειαστεί πολλή προσπάθεια για να υπάρξει καταλλαγή, να κλείσουν πληγές που άνοιξαν στην προεκλογική περίοδο και να μην έχουμε κοινωνικές εντάσεις άμα και μικρούς εμφυλίους στις ΗΠΑ.

Το άγνωστο φέρνει πάντα αναστάτωση και ταραχή. Όλοι θέλουμε να ελπίζουμε πως τα πράγματα δεν θα είναι εξελιχθούν τόσο δυσάρεστα όσο τα προφητεύουν οι αντίπαλοι του Τραμπ ή όσο πιθανώς τα θέλουν κάποιοι ακραίοι οπαδοί του. Εξελέγη ο “κακός”, τα κεφάλια μέσα. Μέχρι να δούμε τι θα κάνει και τι θα κάνουμε και μεις εδώ στην Ευρώπη.

Πάντως και εν κατακλείδι, η εκλογή Τραμπ ουσιαστικά ακυρώνει και την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα. Εκτός από απερχόμενος Πρόεδρος είναι και ένας ηττημένος και βαρύτατα τραυματισμένος Πρόεδρος. Δεν έχασε απλώς η υποψήφια του κόμματός του. Έχασε προσωπικά και ο ίδιος, αφού, ειδικά τον τελευταίο μήνα, πολιτεύθηκε σα να ήταν ο ίδιος υποψήφιος.

Έκανε τα πάντα υπέρ της Χίλαρι και σε κάθε τόνο προέτρεπε τους Αμερικανούς να μαυρίσουν τον Τραμπ.

Οι Αμερικανοί δεν τον άκουσαν. Και μάλλον είναι λάθος και του Τσίπρα να τον ακούσει. Το καλύτερο που έχει να κάνει ο Έλληνας πρωθυπουργός, για προφανείς λόγους, είναι να ψάξει να βρει επαφή με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου…