Γενέθλια για το ΠΑΣΟΚ, «καμπανάκι» για τον ΣΥΡΙΖΑ

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει γενέθλια. Κλείνει τα 42 του χρόνια, αλλά αυτή η επέτειος θα περάσει μάλλον απαρατήρητη για κόσμο και κοσμάκη.
Θα την τιμήσουν μόνο τα λιγοστά πιστά στελέχη και μέλη του, που δεν λοξοδρόμησαν στα δύσκολα, που δεν το έβαλαν στα πόδια αναζητώντας κομματική στέγη αλλού, ευελπιστώντας να βρουν κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ το «νέο ΠΑΣΟΚ» της εποχής μας.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε τα τελευταία χρόνια από ένα κόμμα της περιθωριακής Αριστεράς, που «μάτωνε» για να μπει στη Βουλή, σε ένα κραταιό κόμμα εξουσίας το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στο «παλαιό ΠΑΣΟΚ», σημαντικό μέρος του οποίου μετακόμισε σύσσωμο στην ασφαλή και θερμή αγκαλιά της Κουμουνδούρου. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Από τον Παναγιώτη Κουρουμπλή μέχρι και τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που κάποτε «σκίζονταν» για τον Ανδρέα Παπανδρέου και σήμερα στελεχώνουν τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ουκ ολίγοι ακολούθησαν με την ίδια ευκολία το σύνηθες δρομολόγιο του πολιτικού αμοραλισμού, του ανελέητου καιροσκοπισμού.

Έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι έβαλε τη χώρα στα μνημόνια, και πήγαν στο «επαναστατικό» κόμμα της Αριστεράς που (υποτίθεται ότι) θα πέταγε τους δανειστές έξω από την Ελλάδα, που θα ασκούσε κοινωνική πολιτική ανάλογη μ’ αυτή του συχωρεμένου Ανδρέα.

Όμως, τους διέφυγε μια… λεπτομέρεια. Το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της παντοδυναμίας του μοίραζε λεφτά που ήταν δανεικά, αλλά όχι και αγύριστα.

Δυστυχώς, δεν μπορείς να κάνεις για πάντα μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα. Κάποτε κι αυτά τελειώνουν. Βέβαια, η «μισητή» στην Αριστερά Μάργκαρετ Θάτσερ, το είχε διατυπώσει κάπως διαφορετικά: «Ο σοσιαλισμός τελειώνει όταν τελειώνουν τα λεφτά των άλλων».

Και ήλθε η μέρα που τα λεφτά των άλλων τελείωσαν και η χώρα χρεοκόπησε. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, είτε στην τρέχουσα είτε στη μελλοντική μορφή της, αναπόσπαστο τμήμα της οποίας είναι η σκληρή καθημερινότητα μας.

Όπως η ζωή, έτσι και η πολιτική κάνει κύκλους. Νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στα παραδοσιακά, μονοψήφια, ποσοστά του.

Θα καταβάλει (κι αυτός) βαρύτατο τίμημα από την ιδεολογική μετάλλαξη του και τις δριμύτατες επιπτώσεις της στο πεδίο της εφαρμόσιμης κυβερνητικής πολιτικής.

Η πτώση του θα είναι εκκωφαντική, ανάλογη της αλματώδους ανόδου του.

Άλλωστε, όσοι εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ μέσα σε μια νύχτα (κι ας ευεργετήθηκαν πολλοί απ’ αυτό) θα φύγουν τρέχοντας, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό, και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και χωρίς να υπολογίζουμε σ’ αυτούς και όσους εξαπατήθηκαν από τις ανέφικτες εξαγγελίες του, αναμένοντας μια ελπίδα που δεν ήλθε ποτέ. Είναι θέμα χρόνου και πολιτικής λογικής να συμβεί…
 
* Ο Διονύσης Ζακυνθινός είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ