Χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά
Κοτόφωλου*
σε πολλές χώρες της Ευρώπης, διευκολύνοντας τη διόγκωση των εθνικιστικών και λαϊκιστικών
κινημάτων.
Την αφορμή για τη συζήτηση τούτη την ώρα, μας τη δίνει το δημοψήφισμα
για το Brexit, αλλά, δεν είναι αυτό μόνο το πρόβλημα, δεν είναι η πρώτη φορά που δυνάμεις αντι-ευρωπαϊκές κοντεύουν
να αποκτήσουν κυρίαρχη θέση στο πολιτικό προσκήνιο.
φαινόμενο και αυτό είναι το πολύ επικίνδυνο και το απειλητικό για το μέλλον της
Ευρώπης, για την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη συνοχή στη Γηραιά Ήπειρο.
Η
πρώτη αιτία, για να ξεκινήσουμε από το καθαρά πολιτικό
κομμάτι, είναι ότι οι ηγεσίες της Ευρώπης αποφασίζουν ερήμην των λαών που τη
συγκροτούν.
Οι μεγάλες αποφάσεις, οι οποίες αφορούν περίπου
πεντακόσια εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες, λαμβάνονται δυστυχώς από ηγεσίες που
έχουν εκλεγεί από τα εθνικά τους ακροατήρια. Και μάλιστα με βάση την πολιτική
που επικαλούνται επί των εθνικών τους προβλημάτων και όχι επί των ζητημάτων που
απασχολούν έντονα την Ευρώπη (συνολικά) και τους πολίτες της.
Για αυτό και οι περισσότερες κρίσιμες αποφάσεις για
ορισμένες χώρες (βλέπε και Ελλάδα) ή για ορισμένες μεγάλες κοινωνικές ομάδες
(για παράδειγμα αγρότες), λαμβάνονται με γνώμονα τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα
της συγκυρίας και όχι τα κοινά μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ευρώπης.
σε επίπεδο ηγεσιών. Μία βαθειά κρίση αντιπροσώπευσης, η οποία κατ αρχάς οδηγεί
στην αποξένωση και στη συνέχεια στην απόρριψη και την αποδοκιμασία.
Η
δεύτερη αιτία είναι αναμφίβολα η οικονομική κατάσταση και
ειδικότερα η απώλεια εισοδημάτων, την οποία προκάλεσε η κρίση για μεγάλες κατηγορίες
του πληθυσμού και για την μεσαία τάξη.
Όπως η ύφεση στο Νότο και η συνακόλουθη εκτίναξη της
ανεργίας σε δυσθεώρητα για τα μεταπολεμικά δεδομένα ύψη. Ιδίως μάλιστα στους
νέους ανθρώπους, όπου η ανεργία κάνει θραύση και τσακίζει τις ψυχές τους.
Είναι η μεγάλη δεξαμενή από όπου αντλεί ψηφοφόρους και
στρατολογεί δυνάμεις το αντι-ευρωπαϊκό ρεύμα. Τον ευρω-σκεπτικισμό, τον λαϊκισμό
και τον εθνικισμό, τον τροφοδοτούν η φτώχεια και η ανασφάλεια, αυτή είναι η
αλήθεια.
ανικανότητα των ηγετών της Ευρώπης να δώσουν λύσεις βιώσιμες και να
δημιουργήσουν ανάπτυξη, να δημιουργήσουν νέες δουλειές, νέες θέσεις εργασίας
και εισοδήματα, προκαλεί πολιτικά αυτή την αγανάκτηση τη μεγάλη. Συναισθήματα
και στάσεις ακραίες, που αντιστρατεύονται τις ανοικτές κοινωνίες, τον
πολιτισμό, την ενοποίηση – άρα και την ισχυροποίηση – της Ευρώπης.
Μία
τρίτη αιτία είναι η διγλωσσία που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί
σε εθνικό επίπεδο (ακόμη και οι φιλο-ευρωπαϊστές), όσον αφορά στα ζωτικά θέματα
στα οποία έχει ρόλο και ευθύνες η Ευρώπη.
κρατών μελών το πιστώνουν στον εαυτό τους, το προβάλουν ως επιτυχία προσωπική.
Αντιθέτως, ότι στραβό και δυσάρεστο εξελίσσεται το
χρεώνουν εκατό τοις εκατό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη
και πάει λέγοντας.
Και με αυτή την καιροσκοπική αντίληψη, βεβαίως,
ροκανίζουν την προοπτική της Ευρώπης. Υποδαυλίζουν οι ίδιοι την αντι-ευρωπαϊκή
προπαγάνδα, διευκολύνουν την ευρωπαϊκή ακύρωση !
* Ο
Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την
Δωρίδα