Μετά το δημοψήφισμα τι;

Ιατρού, Δημότη
Δωρίδας

Ο
Ελληνικός λαός ανέκαθεν ήξερε να
επιβιώνει και να υφίσταται στο ρου της
ιστορίας του, τόσο μετά από μεγάλα ΝΑΙ
όσο και μετά από μεγάλα ΟΧΙ. Ταυτόχρονα
όμως το υπεραναπτυγμένο ΕΓΩ του τον
οδηγεί δυστυχώς σε αβίαστη συχνά διαμάχη
με τον συμπολίτη-συνάνθρωπό του.

Θα
ήταν πιστεύω συνετό και ζωτικής σημασίας
να μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας
να οδηγηθούμε σε καταστάσεις
διχόνοιας-διχασμού και ώ μη γένοιτο σε
εμφυλιακές καταστάσεις.

Ανακαλώντας
την ιστορία μας και δη την πρόσφατη,
βλέπουμε ότι ακόμη και σήμερα υφίστανται
ανεπούλωτες μετεμφυλιακές πληγές. Δεν
χρειαζόμαστε καινούριες πληγές.

Να
είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον της
πατρίδας μας και να μην ξεχνάμε ότι πέρα
από την οικονομική μας υπόσταση υπάρχουν
και αξίες όπως η υγεία μας (σωματική και
ψυχική) και η υπαρξιακή μας ολοκλήρωση
που δεν καθορίζονται απόλυτα πιστεύω,
από οικονομικούς όρους.

Την
Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 καλούμαστε να
γράψουμε εξέχουσα ιστορία. Ας την
διαβάζουν αύριο τα παιδιά και τα εγγόνια
μας και να συμπεραίνουν ότι ανεξαρτήτως
αποτελέσματος στο δημοψήφισμα, η εθνική
ενότητα που υπέδειξαν οι Έλληνες ήταν
αυτό που χαρακτήρισε την μετέπειτα
πορεία της πατρίδας μας.

Το
μόνο που μας απομένει πέρα από τη
συμμετοχή μας σε μια ύψιστη δημοκρατική
διαδικασία όπως αυτή του δημοψηφίσματος,
είναι και η επίκληση όσων πιστεύουμε,
στη Θεία Πρόνοια για φώτιση τόσο των
πολιτικών μας για σωστές αποφάσεις που
θα ακολουθήσουν το δημοψήφισμα, όσο και
για τη δική μας φώτιση να δούμε τον
συμπολίτη μας που επέλεξε το αντίθετο
από εμάς σαν αδερφό μας και ακόμη καλύτερα
σαν εαυτό μας και μαζί να πορευτούμε
στους νέους αγώνες για το καλό της
πατρίδας μας.