ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΣΚΟΝΗ !

Εάν προσπαθήσουμε να
βγάλουμε ένα πολιτικό συμπέρασμα για
τις εξελίξεις στην Ευρώπη, με βάση τις
εκλογικές αναμετρήσεις που σημειώθηκαν
τις τελευταίες εβδομάδες, θα ήταν το
εξής : οι αντισυστημικές – αντιευρωπαικές
πολιτικές κινήσεις, έφθασαν μάλλον στο
ανώτατό τους όριο, χωρίς να δημιουργούν
συνθήκες ανατροπής ενός σκηνικού.
Αντιθέτως, μάλλον αρχίζει μία αντίστροφη
μέτρηση, κυρίως στις μεγάλες χώρες της
Ευρώπης.

Ο πρώτος λόγος τον οποίο
μπορεί να επικαλεστεί κανείς, διερμηνεύοντας
την πορεία των πραγμάτων, είναι ότι
εκδηλώνεται ένα είδος αντίδρασης της
μεσαίας τάξης, του βασικού κοινωνικού
κορμού των μεγάλων ευρωπαικών χωρών.
Υπάρχει ένα κίνητρο αυτοσυντήρησης της
μεσαίας τάξης, με βάση την ευημερία που
δημιούργησε το ευρωπαικό μοντέλο
ανάπτυξης και η κουλτούρα της Ευρώπης
επί σειρά δεκαετιών μετά από τον πόλεμο.
Η μεσαία τάξη, η οποία εισοδηματικά
επλήγη από την κρίση, φαίνεται – ωστόσο
– να προτιμά την υπεράσπιση σημαντικών
οικονομικών και κοινωνικών κατακτήσεων,
παρά την περιπέτεια και την αβεβαιότητα
διαφόρων ανατροπών αντιευρωπαικού
χαρακτήρα.

Ο δεύτερος λόγος προφανώς
είναι η περαιτέρω πολιτικοποίηση των
θεμάτων που αφορούν στις τύχες και το
μέλλον της Ευρώπης, την προοπτική της
Ζώνης του Ευρώ. Τα μείζονα θέματα δεν
απασχολούν μόνο τις ευρωπαικές ελιτ,
πολιτικές και οικονομικές, αλλά και τις
ίδιες τις κοινωνίες που αντιδρούν,
πληροφορούνται, προβληματίζονται και
επιλέγουν. Εχουν καταστεί πλέον, τα
ευρωπαικά θέματα πολιτικής, τα κρίσιμα
ζητήματα που απασχολούν μεγάλο μέρος
των πολιτών της Ευρώπης και κυριαρχούν,
σχεδόν μονίμως, στα πρωτοσέλιδα του
διεθνούς Τύπου και του διαδικτύου.
Γίνεται, λοιπόν, συνείδηση, ότι εάν
φταίει κάτι για την κρίση είναι η μη
ολοκλήρωση της ενοποίησης, η έλλειψη
μιάς περισσότερο ενιαίας Ευρώπης. Για
την κρίση στην Ελλάδα (ειδικά μάλιστα
για την Ελλάδα) ή την Ισπανία και την
Πορτογαλία για παράδειγμα, δεν φταίει
η Ευρώπη. Αντιθέτως, είναι οι μηχανισμοί
του ενιαίου ευρωπαικού οικοδομήματος,
σήμερα, που μπορούν και προστατεύουν
τις οικονομίες μας από τις άγριες αγορές
κ.λ.π., όχι η επιστροφή σε εθνικιστικές
και εθνοκεντρικές πολιτικές. Εκτός
ευρωπαικής προστασίας, τα τελευταία
χρόνια, η Ελλάδα θα είχε γίνει σκόνη!!

Ο τρίτος λόγος, που δεν
πρέπει να υποτιμούμε, είναι ότι αρχίζει
σταδιακά να αλλάζει το κεντρικό κάδρο
πολιτικής. Υπάρχει μία μεταβολή στις
Βρυξέλλες, μία μεγάλη πολιτική αλλαγή
από την Φρανκφούρτη, μία κάποια στροφή
από το Βερολίνο. Οι γενναίες αποφάσεις
του Μάριου Ντράγκι άλλωστε, δεν είναι
ανεξάρτητες από τις προθέσεις των
πολιτικών ηγετών… Ακόμη και οι
αναπτυξιακές πρωτοβουλίες του Γιούνκερ,
το νέο πνεύμα συνεργασίας κ.λ.π., επίσης
ενισχύουν την φιλικότητα και την
αξιοπιστία του πολιτικού κορμού της
Ευρώπης.