ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΝΕΟ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΈΝΤΡΟ

Έξη ακριβώς
μήνες μετά την έναρξη της Τραπεζικής
Ενωσης, το Νοέμβριο του 2014, το ευρωπαικό
τραπεζικό σύστημα πατάει ήδη σε πολύ
πιο γερά θεμέλια. Εχει δημιουργήσει
νέες συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας
για τις ευρωπαικές οικονομίες και,
παράλληλα, προετοιμάζει την καινούργια
αρχιτεκτονική του.

 

Αλλαγές πολύ σημαντικές
για το χρηματοπιστωτικό τομέα, που θα
ωφελήσουν απίστευτα την Ευρωζώνη στην
οικονομική της ανάπτυξη και θα επιταχύνουν
τις διαδικασίες της πολιτικής ενοποίησης.
Που πηγαίνει, λοιπόν, το ευρωπαικό
τραπεζικό σύστημα; Ποιες είναι οι
προβλεπόμενες μεταβολές, η επόμενη
μέρα;

Υπάρχουν αλλαγές
που σημειώθηκαν ήδη – μέσα σε έξη μήνες
– και είναι κολοσσιαίας σημασίας για
την πορεία της Ευρώπης, όπως οι παρεμβάσεις
της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας στην
αγορά ομολόγων, η απεριόριστη παροχή
ρευστότητας και ο νέος της ρόλος ως
δανειστής τελευταίας προσφυγής. Και
υπάρχουν και αλλαγές, τεράστιας επίσης
σημασίας για το μέλλον, οι οποίες
τροχιοδρομούνται.

Η ουσιαστική
μεταβολή της δομής του ευρωπαικού
τραπεζικού συστήματος, για παράδειγμα,
είναι μία από αυτές. Το ύψος των κεφαλαίων
που θα χρειαστούν οι τράπεζες τα επόμενα
χρόνια, αλλά και τα επενδυτικά κεφάλαια
που θα χρειαστούν οι επιχειρήσεις, το
κόστος με το οποίο θα τα σηκώσουν, από
ποιες αγορές θα τα αντλήσουν κ.ο.κ.,
είναι ζητήματα πολύ κρίσιμα.

 

Οπως επίσης
και τα επιτόκια, τα οποία πολύ γρήγορα
ακολουθούν μία διαδρομή σύγκλισης ή η
ενοποίηση των κανόνων λειτουργίας και
η ενιαίαεποπτεία, είναι παράμετροι πολύ
βασικοί, που θα επηρεάσουν αποφασιστικά
το καινούργιο τοπίο του χρηματοπιστωτικού
τομέα. Είναι στοιχεία φρέσκα, που θα
καθορίσουν την επόμενη φάση των τραπεζών.

 

Ακόμη και οι νέοι όροι που η Τραπεζική
Ενωση θεσπίζει για τη διαδικασία
εκκαθάρισης και εξυγίανσης των πιστωτικών
ιδρυμάτων (κούρεμα ομολογιούχων ή
καταθετών κ.λ.π.), δημιουργούν νέα δεδομένα
στην εικόνα. Η ενιαία ευρωπαική αγορά
χρήματος αναβαθμίζει το ρόλο του
ευρωπαικου τραπεζικού τομέα στο παγκόσμιο
χρηματοοικονομικό σύστημα, επηρεάζει
το κοινό νόμισμα.

Εκτός όλων αυτών,
όμως, υπάρχει και μία δεύτερη, περισσότερο
πολιτική και κρίσιμη για το μέλλον και
την προοπτική της ομοσπονδιοποίησης
της Ευρώπης διάσταση. Η δημιουργία μίας
ενιαίας ευρωπαικής κεφαλαιαγοράς, ενός
νέου ισχυρού χρηματοοικονομικού κέντρου
της Ευρωζώνης, όπως είναι σήμερα το
Λονδίνο.

 

Η εξέλιξη αυτή θα ήταν αδύνατο
να σημειωθεί, όποτε και να εκδηλωθεί
στο μέλλον, χωρίς τη σημερινή θεμελιώδη
βάση της Τραπεζικής Ενωσης και του
κορυφαίου ρόλου της ΕΚΤ για την ανάπτυξη
των οικονομιών.

 

Πρόκειται για ένα
παιγνίδι δύναμης και συμφερόντων, για
τη συγκέντρωση και τον έλεγχο ροής των
κεφαλαίων σε πανευρωπαικό επίπεδο, το
οποίο δεν μπορεί να εκφράζει το Λονδίνο
για τη Ζώνη του Ευρώ.

 

Το παιγνίδι μόλις
άρχισε. Είναι μία εξέλιξη με στρατηγική
ουσία, με δεδομένο ότι τα συμφέροντα
της Ευρωζώνης έτσι κι αλλιώς δεν είναι
ταυτόσημα με τα συμφέροντα του Λονδίνου,
το οποίο εξάλλου από το 2017 μπορεί να
είναι εκτός Ευρώπης, μετά το δημοψήφισμα.

 

Η Ευρωζώνη δεν μπορεί να μην κτίσει (
και) τη δική της οικονομική πρωτεύουσα,
το δικό της πόλο έλξης επενδυτικών
μηχανισμών και επιχειρήσεων. Είτε το
κέντρο αυτό προταχθεί και διαμορφωθεί
στη Φρανκφούρτη, είτε στο Παρίσι, όπως
περισσότερο λέγεται, για εξισορρόπηση
των κέντρων επιρροής.

 

* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα