Από τον Μπαρόζο στη Μογκερίνι

Τις τελευταίες ημέρες τα γεγονότα επιβεβαίωσαν ότι η εξέλιξη της Ευρώπης πολιτικοποιείται, έστω και με αργά βήματα. Οι κατευθυντήριες γραμμές, φαίνεται πλέον να προσδιορίζονται όχι μόνο με οικονομικά κριτήρια, αλλά και πολιτικά. Αυτό είναι το ένα στοιχείο.

Το άλλο είναι ότι, οι επικεφαλής των υπερεθνικών οργάνων, φαίνεται επίσης να λειτουργούν με διάθεση να υποσκελίσουν πλέον την αδράνεια, τις επιφυλάξεις ή και τις διαφωνίες των (μεγάλων) κρατών μελών, όπου το επιβάλει η ανάγκη.

Μιλάμε για βήματα σημαντικά, ειδικά τούτη την κρίσιμη περίοδο που η προοπτική σταθερότητας της Ευρώπης συνδυάζεται με την ανανέωση στους θεσμούς και την πολιτική της κουλτούρα (ποιοι και πώς παίρνουν τις υπερεθνικές αποφάσεις).

Το πρώτο παράδειγμα του κλίματος που περιγράφουμε αποτελεί ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλόντ Γιούνκερ. Δήλωσε ότι ο ίδιος δεν είναι επικεφαλής μίας ομάδας γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες, αλλά μία σημαντική πολιτική παράμετρος των εξελίξεων στην Ευρώπη.

Το μοντέλο Μπαρόζο, όπου η Κομισιόν λειτουργούσε σαν τη γραμματεία των μεγάλων κρατών, φαίνεται μάλλον ότι τελείωσε. Και το απέδειξε ο Γιούνκερ με τα δημοσιονομικά, με τη διαχείριση απέναντι στο Γάλλο πρόεδρο Ολάντ και τον Ιταλό πρωθυπουργό Ρέντζι.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, ο οποίος αποτελεί το δεύτερο και ίσως πιο τρανταχτό παράδειγμα.

Πριν μερικές μέρες, πάλι, ο Ντράγκι διαβεβαίωσε ότι είναι έτοιμος να λάβει πρόσθετα αντισυμβατικά μέτρα, κόντρα στις αντιδράσεις της γερμανικής κεντρικής τράπεζας. Και ανακοίνωσε την απόφασή του να αυξήσει τον ισολογισμό της ΕΚΤ κατά ένα τρισεκ. ευρώ, απελευθερώνοντας ρευστότητα και ασφάλεια για την Ευρωζώνη.

Δηλαδή ο Ντράγκι είπε ότι θα τυπώσει χρήμα, για να αναχαιτίσει το φαινόμενο του αποπληθωρισμού…

Ο Γιούνκερ και ο Ντράγκι είναι πασιφανές ότι εκφράζουν την ίδια (υπερεθνική) πολιτική άποψη, για το πώς θα πρέπει στο εξής να προχωρήσει η Ευρώπη : πιστεύουν ότι επιβάλλεται η αναθέρμανση της οικονομίας, για να αποφευχθεί η ύφεση και η υψηλή ανεργία που απειλούν το οικοδόμημα της Ευρωζώνης, αλλά, από την άλλη, θεωρούν επίσης απαραίτητο και επιμένουν στο δημοσιονομικό πλαίσιο και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων.

Ακόμη και η υπερ-επίτροπος Εξωτερικών Φεντερίκα Μογκερίνι, την προηγούμενη εβδομάδα, είπε ότι δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε έως σήμερα μία ξεχωριστή στρατηγική προσέγγιση για τη Ρωσία και ανέδειξε ένα μείζον πολιτικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
 * Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα