Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

- Διαφήμιση -

Τι βλέπουν Γερμανία και ΗΠΑ

- Διαφήμιση -

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Του Γιάννη Κοτόφωλου *

Πόσο σημαντικό είναι το ενδιαφέρον
των Ηνωμένων Πολιτειών για την Ευρώπη;
Βρισκόμαστε σε φάση επαναπροσδιορισμού
των σχέσεων της Γερμανίας με τους άλλους
Ευρωπαίους εταίρους;

Μετά τις
ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις στη Γαλλία
και τις αιτιάσεις της Ιταλίας για την
ανάπτυξη, θα ανοίξει η προοπτική χαλάρωσης
της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη;
Αυτά είναι τρία θεμελιώδη ερωτήματα,
τα οποία οι διεθνείς οικονομικοί και
πολιτικοί παρατηρητές θέτουν για να
κάνουν τις προβλέψεις για το τι μέλλει
γενέσθαι στη Γηραιά Ηπειρο.

Ερωτήματα
κρίσιμα, στρατηγικού χαρακτήρα, που δεν
επιδέχονται εύκολες απαντήσεις, αλλά,
από την άλλη, δεν είναι και δύσκολο να
τα προσεγγίσει κανείς…

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, κατά πρώτο
λόγο, δεν έχουν κανέναν σοβαρό λόγο
ανησυχίας για την Ευρώπη. Ούτε διαβλέπουν
πλέον τυχόν κίνδυνο διάσπασης της
Ευρωζώνης, ούτε τη δυνατότητα να μπορεί
η Γερμανία να παίξει το ρόλο του
υπερ-ηγεμόνα της Ηπείρου, πράγμα που θα
ξυπνούσε δαίμονες του παρελθόντος.

Αντιθέτως, οι ΗΠΑ ξαναμπαίνουν σε μία
δίνη εξελίξεων που χρόνια τώρα προσπαθούσαν
να αποφύγουν. Εμπλοκή μεγάλη στην Ασία,
το Ιράκ, τη Συρία και με δεδομένο ότι ο
Ομπάμα θα ήταν ο τελευταίος άνθρωπος
που θα επιθυμούσε να ξαναβγάλει τους
Αμερικανούς στρατιώτες από το σπίτι
τους.

Ταυτόχρονα, η πολιτική ενέργεια
των Ηνωμένων Πολιτειών παραμένει
εγκλωβισμένη στο σκληρά ανταγωνιστικό
παιγνίδι με την Κίνα και αυτό είναι ένα
μείζον ακόμη θέμα. Οι ΗΠΑ αδυνατούν να
εξισορροπήσουν τις μεγάλες ανατροπές
στη στρατηγική σκακιέρα, στην ουσία δεν
ξέρουν καν πώς να χειριστούν και τι
πολιτική να ακολουθήσουν απέναντι στην
Κίνα που αναπτύσσεται ταχύτητα ως
οικονομία και ως γεωπολιτική δύναμη.

Συνεπώς, για τις Ηνωμένες Πολιτείες,
ούτε η Ευρώπη ούτε ειδικότερα η Γερμανία
αποτελεί προτεραιότητα στην εξωτερική
της ατζέντα.

Στην πλευρά της Ευρώπης τώρα, διακρίνονται
αλλαγές, οι οποίες περιλαμβάνουν ασφαλώς
και τη στάση της Γερμανίας. Αλλά, δεν
φαίνεται να είναι εντυπωσιακές και δεν
πρόκειται να πυροδοτήσουν κάτι
ουσιαστικότερο σε βραχυχρόνιο ορίζοντα.

Η οικονομική κρίση ενίσχυσε το ρόλο της
Γερμανίας και η Γερμανία αξιοποίησε
μονομερώς αυτή την ευκαιρία, αλλά, και
από την άλλη, η κρίση υποβάθμισε δραματικά
το ρόλο της Γαλλίας και της Ιταλίας και
αυτή η μεγάλη πλέον ανισορροπία δεν
είναι καθόλου εύκολο να αποκατασταθεί
σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Γαλλία και
Ιταλία εξάλλου, μπορεί να ευαγγελίζονται
τη χαλάρωση της οικονομικής πολιτικής,
πλην όμως και οι ίδιες στην πράξη
κινούνται πολύ επιφυλακτικά, βλέποντας
ότι πάνω από όλα το συμφέρον τους είναι
η ενίσχυση και η συνοχή της Ευρωζώνης
(βλέπε και νέα κυβέρνηση Ολάντ).

Για ποιες αλλαγές μιλάμε τότε; Κυρίως
για τις μετατοπίσεις που είναι αναγκασμένη
να αποδεχτεί σταδιακά η Γερμανία, κάτω
από το κλίμα που δημιουργούν ωστόσο οι
εξελίξεις εντός και εκτός των ευρωπαικών
συνόρων.

Η Γερμανία δείχνει ότι δεν
αντέχει για πολύ να είναι η δακτυλοδεικτούμενη
των άλλων εταίρων, το υποδηλώνουν και
οι πολιτικές ζυμώσεις που γίνονται για
πρώτη φορά στο επίπεδο της νέας Κομισιόν.

Αλλά, κυρίως, γιατί συνειδητοποιεί ότι
από μόνη της δεν μπορεί να παίξει κανέναν
πρωταγωνιστικό ρόλο στα μείζονα παγκόσμια
προβλήματα. Είναι μικρή και έτσι
αναγκασμένη να δουλέψει έχοντας όλη
την Ευρώπη ενιαία, σε προοπτική
γεωπολιτικής δύναμης.

*Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα                                                                   

- Διαφήμιση -

Subscribe to our newsletter
Subscribe to our newsletter

Άμεσες ειδοποιήσεις για τα τελευταία άρθρα μας - στη στιγμή!

- Διαφήμιση -