Ιστορική παράσταση για το στρατηγό Γιάννη Μακρυγιάννη στο Κροκύλειο με πολλαπλά μηνύματα για το σήμερα

 

«Τα
μόνα παράσημα που θα του απονείμει

«Καταπέλτης
ο λόγος του για τη σύγχρονη διανοουμενίστικη
«ελίτ» που ανερυθρίαστα βαφτίζει
«παρωχημένες εμμονές» τα όσια και τα
ιερά του»

«Ενα
πράγμα με παρακινεί και μένα να γράφω»,
λέγει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, «ότι
τούτην την Πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί
και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και
φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί
και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Εγραψα
γυμνή την αλήθεια να ιδούνε όλοι οι
Ελληνες και να μπαίνουν σε φιλοτιμία
και τα παιδιά μας να λένε “έχουμε
αγώνες πατρικούς, έχουμε θυσίες”».

Ο σκηνοθέτης των εκδηλώσεων για τον Μακρυγιάννη, Θανάσης Σαράντος

Από
τα «Απομνημονεύματα» του Στρατηγού
Μακρυγιάννη, τη μνήμη του οποίου τιμά,
με αφορμή τα 150 χρόνια από το θάνατό του,
με ιστορική παράσταση
-σκηνοθεσία-ερμηνεία-φωτισμοί Θανάσης
Σαράντος, μουσική σύνθεση Τζιχάν
Τούρκογλου, μουσικοί επί σκηνής Τζιχάν
Τούρκογλου (ταμπουράς, κρητική λύρα),
Ιωάννης Μουστάκης (κρουστά)- η γενέτειρά
του το Κροκύλειο Δωρίδος την Τετάρτη
13 Αυγούστου, ώρα 21.00 στο εκεί Δημοτικό
Σχολείο. Η παράσταση θα παρουσιασθεί
τους επόμενους μήνες στο Ιδρυμα Μιχάλης
Κακογιάννης.

«Τα
απομνημονεύματα του Στρατηγού
Μακρυγιάννη», δείγμα της δημώδους
γλώσσας στη νεοελληνική γραμματεία,
είναι η συγκλονιστική αλήθεια της ζωής
του ίδιου του ήρωα, που θα θελήσει να
ιστορήσει πάνω στο χαρτί.

Με
τα ελάχιστα κολλυβογράμματα που ξέρει,
νιώθει επιτακτική την ανάγκη να μεταδώσει
το ζωντανό κομμάτι της Ιστορίας -αφού
Ιστορία είναι ο ίδιος- στις γενιές που
έρχονται.

Ο
Μακρυγιάννης με το απελέκητο γράψιμο,
αγάπησε την πατρίδα και τον άνθρωπο,
πολέμησε, αγωνίστηκε πίστεψε, σακατεύτηκε,
αηδίασε, θύμωσε.

Στη
γενέτειρα του Μακρυγιάννη, το
Κροκύλειο Δωρίδος,
θα παρουσιασθεί πρώτη φορά η παράσταση
που σκηνοθετεί ο Θανάσης Σαράντος, ενώ
τους επόμενους μήνες θα μεταφερθεί στο
Ιδρυμα Μ. Κακογιάννης«Καταπέλτης ο
λόγος του», σημειώνει ο Θανάσης Σαράντος,
«για τη σύγχρονη διανοουμενίστικη
“ελίτ” που ανερυθρίαστα βαφτίζει
“παρωχημένες εμμονές” τα όσια και
τα ιερά του. Που, μεθυσμένη από τα
υποσχόμενα κέρδη του εθνικού ξεπουλήματος,
απαξιώνει την αγάπη και την αγωνία του
σημερινού Ελληνα για το τι θα απογίνουν
όλα αυτά, που “γι’ αυτά πολεμήσαμε”.
Καταπέλτης και για την αδικία που βλέπει
να γίνεται σ’ όλους τους παλιούς ήρωες,
τους επιζήσαντες του Αγώνα -μαζί και
στον ίδιο- από το νέο κράτος της
βαυαροκρατούμενης, πλέον, Ελλάδας. Η
αλήθεια του Μακρυγιάννη είναι επικίνδυνη.

»Ο
αγράμματος γιος βοσκών από τη Ρούμελη
δίνει συγκλονιστικό μάθημα ιστορίας.
Από την ώρα της πολυτάραχης γέννας του
έως το τέλος της ζωής του, δεν έπαψε να
αγωνίζεται να ζήσει στη φτωχή γωνιά της
πατρίδας που του έτυχε να γεννηθεί. Κι
όμως, αυτή τη γωνιά -κι αυτή την πατρίδα-
θα την αγαπήσει βαθιά. Και θα τάξει σκοπό
της ζωής του να την ελευθερώσει. Με
ενθουσιασμό στην αρχή, με πείσμα, με
θυμό και πόνο ψυχής στη συνέχεια, καθώς
έβλεπε συντρόφους του να παρασύρονται
στην άλογη βιαιότητα, στην αρπαγή και
το πλιάτσικο. Με οργή κατόπιν, απέναντι
στους νέους κατακτητές -τους Βαυαρούς-
που ήρθαν απρόσκλητοι κυβερνήτες του
πολύπαθου ελληνικού κράτους.

»Με
μένος απέναντι στους δουλοπρεπείς
Έλληνες, που ξεπουλάνε όσα κέρδισαν
πριν λίγο με αίμα οι παλιοί αγωνιστές.
Με πικρό τέλος, ζώντας την άκρα αχαριστία,
καθώς τα μόνα παράσημα που θα του
απονείμει η αγαπημένη του πατρίδα θα
είναι μια καταδίκη “εις θάνατον”
και μερικές αγιάτρευτες πληγές, που θα
τον στείλουν σιγά σιγά στον τάφο στα 67
του χρόνια».

Ο
Μακρυγιάννης (1797-1864), αγωνιστής της
Επανάστασης του 1821, μετέπειτα στρατηγός
και πολιτικός, γεννημένος στο Αβορίτι
Φωκίδος (σημερινό Κροκύλειο).

Με
την έναρξη της Επανάστασης βρισκόταν
στην Πάτρα, ως απεσταλμένος της Φιλικής
Εταιρείας. Πήρε μέρος στην απελευθέρωση
της Αρτας, στην πολιορκία του Νεοκάστρου
από τον Ιμπραήμ, στη μάχη των Μύλων και
στην πολιορκία της Ακρόπολης από τον
Κιουταχή.

Ο
Μακρυγιάννης υποδέχθηκε με τα θερμότερα
λόγια τον Οθωνα, αλλά σύντομα απογοητεύτηκε,
κυρίως από τη στάση της αντιβασιλείας
απέναντι στους αγωνιστές του ’21.

Αποσύρθηκε
τότε από την πολιτική, παντρεύτηκε την
Αικατερίνη Σκουζέ και απέκτησε 12 παιδιά.

Ως
μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου, έπεισε
τον δήμο το 1837 να υποβάλει στον Οθωνα
αίτημα για παραχώρηση Συντάγματος. Η
πράξη του αυτή κατέληξε στην παύση του
δημάρχου και στον κατ’ οίκον περιορισμό
του ιδίου. Ως εκ τούτου, θεωρείται ο
κύριος οργανωτής της Επανάστασης της
3ης Σεπτεμβρίου 1843, που απέβλεπε στην
παραχώρηση Συντάγματος.

Μετά
την αποδοχή των αιτημάτων των επαναστατών,
ο Μακρυγιάννης πήρε μέρος, ως πληρεξούσιος
της Αθήνας, στην Εθνική Συνέλευση.

Το
1845 έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον
του, ενώ το 1851 συνελήφθη ως οργανωτής
κινήματος για την ανατροπή του καθεστώτος
και στη δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκε
σε θάνατο.

Αφέθηκε
ελεύθερος με παρέμβαση του υπουργού
των στρατιωτικών, Δ. Καλλέργη, το 1854.
Τελευταία δημόσια εμφάνισή του ήταν
κατά τους πανηγυρισμούς για την έξωση
του Οθωνα, το 1862, όταν νέοι τον περιέφεραν
στους ώμους τους.

Ας
θυμηθούμε τι έγραφε στα «Απομνημονεύματά»
του, έργο πολύτιμο, που καλύπτει τα
γεγονότα της περιόδου 1821-1851, για τους
πολιτικούς του 1821: «Ηρθετε εσείς οι
μεγάλοι μας πολιτικοί να μας λευτερώσετε,
όταν σηκώσαμεν την επανάστασιν μόνοι
μας κι’ αγωνιζόμαστε της πρώτες χρονιές
με τους σημαντικούς της πατρίδος μας
πολιτικούς – φαίνεται ο αγώνας εκείνος
κι’ ο πατριωτισμός και η αδερφοσύνη οπού
‘χαμεν αναμεταξύ μας. Οταν κοπιάσετε
εσείς, μας γυμνάσετε την διχόνοια, μας
φέρατε της φατρίες και τ’ άλλα τ’ αγαθά·
και κακοβάλετε το δυστυχησμένο αθώον
έθνος. Πρωτόηφερες την διχόνοιαν εσύ,
Κύριε Μαυροκορδάτε, κι’ από αυτό άλλοι
καπεταναίγοι πήγαν οπίσου εις τους
Τούρκους, άλλους ήθελες με τους νόμους
σου να τους σκοτώσης. Θα σκότωνες τον
Καραϊσκάκη· πού θα τον εύρισκε η πατρίδα,
όταν ξαναγιόμωσε Τουρκιά; Δεύτερος
έρχεσαι εσύ, κύριε Κωλέτη· θα σκότωνες
τον Δυσσέα – και ύστερα δεν γλύτωσε από
σένα· πού θα τον ευρίσκαμεν μ’ έναν
τεσκερέ να διώξη δώδεκα χιλιάδες
Τούρκους, οπού ‘ταν περισσότεροι άλλοι
εις το Γριπονήσι και Ρωπό κι’ αλλού, και
πρόσμεναν κι’ αυτείνη την δύναμιν ν’
αφανίσουν όλη την Ελλάδα, κι’ αυτό τους
νέκρωσε όλα τους τα σκέδια;»

* Ο Γιώργος Κιούσης είναι δημοσιογράφος στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ