ΠΡΟΚΡΙΜΑ ΟΙ 100 ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Ο
οδικός χάρτης ενός υπουργού κατά την
τελευταία πενταετία, κρινόταν από το
κατά πόσο πειθαρχούσε στα σήματα που
έστελναν το διευθυντήριο των Βρυξελλών
και η τρόικα και δευτερεύοντος από τις
αξιολογήσεις της ελληνικής πολιτικής
ηγεσίας.

Αυτή
τη φορά η πορεία των υπουργών που
ανασχηματίστηκαν, θα κριθεί από την
ικανότητα και ετοιμότητά τους, να
προωθήσουν τα ώριμα λαϊκά και κοινωνικά
αιτήματα, ακούγοντας τη φωνή της υγιούς
ελληνικής αγοράς και των εγχώριων
παραγωγικών δυνάμεων.

Γρήγορα
οι εντυπώσεις από το μεγάλο ανασχηματισμό
και τα σχόλια για την ανθρωπογεωγραφία
της νέας κυβέρνησης, θα δώσουν τη θέση
τους στον τρόπο αντιμετώπισης των
ζητημάτων που ήταν σε εκκρεμότητα, αλλά
και σε όσα θα προκύψουν στην πορεία.

Ζητήματα που σχετίζονται με τον τρόπο
επίλυσης των θεσμικών ανεπαρκειών που
επιμένουν ακόμη και σήμερα, για την
ανόρθωση των οικονομικών του κράτους,
αλλά και για την απαραίτητη ρευστότητα
της παραγωγικής μηχανής.

Πού σχετίζονται
επίσης, με το κατά πόσο θα υπάρξει
επιτέλους η προσδοκώμενη βελτίωση των
φοροεισπρακτικών μηχανισμών σε συνδυασμό
με τη βελτίωση των μηχανισμών είσπραξης
ασφαλιστικών εισφορών. 

Ακόμα, με το
κατά πόσο θα εξαλειφθούν ορισμένες,
έστω, από τις πολλές δυσκολίες που
αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια
στη διαχείριση της καθημερινότητάς
της.

Όλα
αυτά βεβαίως και ορισμένα ακόμη, συνθέτουν
τη λεγόμενη μικρή εικόνα. Συνθέτουν το
ενδιάμεσο στάδιο μιας πορείας, που
φτάνει στον έναν και μοναδικό στόχο,
που είναι η οριστική διευθέτηση του
χρέους.

Αν
για τις κυβερνήσεις των δεκαετιών ‘80
και ’90, το περίφημο πρόγραμμα των 100
ημερών είχε συμβολικό χαρακτήρα, το
πρόγραμμα 100 ημερών της νέας κυβέρνησης
που προέκυψε από τον ανασχηματισμό, θα
πρέπει να απεικονίζει από τη μία πλευρά
την σύνθεση και τον ρεαλισμό και από
την άλλη την αποφασιστικότητα, την
ευελιξία και την κοινωνική ευαισθησία.

Θα πρέπει επίσης να απεικονίζει τα
προτάγματα των παραγωγικών δυνάμεων
και των νοικοκυριών της μέσης και
κατώτερης ελληνικής οικογένειας, που
σήμερα συνθλίβεται και υποφέρει .

Οι
αναγκαιότητες αυτές δεν καλύπτονται
ούτε διευθετούνται, από τις χαριστικές
ρυθμίσεις υπέρ των κάθε μορφής ολιγαρχικών
ομάδων και των ποικιλώνυμων καρτέλ, που
επιμένουν μετά από πέντε χρόνια
πρωτοφανούς κρίσης, να θέτουν την εθνική
προσπάθεια για βελτίωση της
ανταγωνιστικότητας, κάτω από τα προσωπικά
και επιχειρηματικά συμφέροντα.

Τα
συμφέροντα, δηλαδή, εκείνα που αποβλέπουν
στην κερδοσκοπία και όχι στη διεύρυνση
της παραγωγικής βάσης.

Στις
100 αυτές ημέρες η νέα κυβέρνηση θα πρέπει
να δώσει δείγμα γραφής για το πώς εννοεί
τις διαβόητες μεταρρυθμίσεις, για τις
οποίες πιέζουν εκ νέου τρόικα, ΔΝΤ και
οι σκληροί της ευρωζώνης.

Θα
πρέπει, για παράδειγμα να ξεκαθαρίσει
από τώρα, ότι δεν συνιστά αναγκαία
μεταρρύθμιση, η νέα μόχλευση του
ασφαλιστικού συστήματος, μέσα από την
ισοπεδωτική αντιμετώπιση των διαδικασιών
που διασφαλίζουν ανθρώπινες συντάξεις.

Αντίθετα,
θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι, υπό
τις παρούσες συνθήκες, μεταρρύθμιση
συνιστά ο σεβασμός στις σωστές και
ισορροπημένες εργασιακές σχέσεις, καθώς
και η θεσμοθέτηση νέων διαδικασιών, που
οδηγούν στην απρόσκοπτη καταβολή των
ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών,
η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση
για να κρατηθούν όρθια τα ασφαλιστικά
ταμεία.

Κάτι που μπορεί να γίνει μέσω
της ρύθμισης των παλαιών χρεών των
επιχειρήσεων προς τα ταμεία, κατά τρόπο
που και οι επιχειρηματίες θα μπορέσουν
να ανταποκριθούν και τα ασφαλιστικά
ταμεία να έχουν τα απαραίτητα έσοδα.

Να
ξεκαθαρίσει επίσης ότι αποτελεί
επιβεβλημένη μεταρρύθμιση, η αποτελεσματική
αναβάθμιση των φοροεισπρακτικών και
εισφοροεισπρακτικών μηχανισμών του
κράτους, με σύγχρονα ηλεκτρονικά
συστήματα και πρόσληψη εξειδικευμένου
προσωπικού, για την οριστική και μόνιμη
αντιμετώπιση, της φοροδιαφυγής και
εισφοροδιαφυγής.

Σε
κάθε περίπτωση οι 100 ημέρες της νέας
κυβέρνησης, θα είναι το πρόκριμα για το
πώς και σε ποια βάση θα διεξαχθεί η
συζήτηση για την οριστική ρύθμιση του
χρέους.

Μια ρύθμιση χωρίς συμψηφισμούς,
που θα δημιουργήσει νέα προβλήματα στα
δημοσιονομικά και νέες ανασφάλειες για
τις καταθέσεις των τραπεζών.

Μια ρύθμιση
που αν γίνει σύμφωνα με τις πραγματικές
ανάγκες της χώρας και της εθνικής
οικονομίας, θα δώσει και το πολιτικό
πλεονέκτημα σε όλες εκείνες τις δυνάμεις
που θέλουν να ξεπεραστεί ο κάβος της
προεδρικής εκλογής του ερχόμενο
Φεβρουαρίου, χωρίς την προσφυγή σε
πρόωρες εκλογές.

 

* O Θανάσης Λουκόπουλος είναι πολιτικός συντάκτης, μέλος της ΕΣΗΕΑ, με καταγωγή από την Δωρίδα