Οι όροι του πολιτικού ελέγχου

Οι
δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις, η
κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά, οι
οποίες αποτελούν τις πιο ισχυρές
φιλο-ευρωπαικές δυνάμεις που ευαγγελίζονται
και την πλήρη ενοποίηση της Ευρώπης, θα
είναι οι κυρίαρχοι των ευρωεκλογών της
25ης Μαίου. Περί αυτού δεν υπάρχει
καμία αμφιβολία.

Οι
δύο μεγαλύτεροι πολιτικοί σχηματισμοί,
το Λαϊκό κόμμα και οι Σοσιαλδημοκράτες,
θα κερδίσουν τη συντριπτική πλειοψηφία
των εδρών του νέου Ευρωκοινοβουλίου
και θα είναι πλαισιωμένοι, επιπρόσθετα,
από τις δυνάμεις των πράσινων και των
φιλελευθέρων, οι οποίοι επίσης πιστεύουν
στην ιδέα και το όραμα της ενωμένης
Ευρώπης.

Παρ’
όλα αυτά όμως, αυξημένα ποσοστά σε σχέση
με το παρελθόν θα εμφανίσουν, σύμφωνα
με τις δημοσκοπήσεις, οι αντι-ευρωπαικές
δυνάμεις, κυρίως η άκρα δεξιά και η
λαϊκιστική αριστερά.

Η
εικόνα αυτή, εφόσον επιβεβαιωθεί από
τις κάλπες, μπορεί να δείχνει από τη μία
ότι η Ευρώπη θα εξακολουθεί – όπως
επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών
– να δουλεύει πάνω στον κεντρικό στόχο
της ενοποίησης, πράγμα που συνιστά και
τη μόνη βιώσιμη προοπτική των οικονομιών
της Γηραιάς Ηπείρου μέσα στο άκρως
ανταγωνιστικό παγκοσμιοποιημένο
περιβάλλον, δημιουργεί όμως, από την
άλλη πλευρά, υποχρεώσεις πολύ σημαντικές
και επείγουσες στις φιλο-ευρωπαικές
ηγεσίες, στα κέντρα που διαμορφώνουν
την πορεία των εξελίξεων.

Η
άνοδος των αντι-ευρωπαικών κομμάτων,
θα είναι λάθος εάν υποτιμηθεί και δεν
εκληφθεί ως ένα μήνυμα αντίδρασης
απέναντι στις πολιτικές λιτότητας που
έπληξαν τις χώρες του ευρωπαικού νότου
ή δεν ερμηνευτεί επίσης ως διαφωνία
πολιτική και για τον τρόπο που εκλαμβάνονται
όλες οι κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον
των λαών της Ευρώπης, δηλαδή σε αποκλειστικά
διακυβερνητικό επίπεδο και με γνώμονα
τα συμφέροντα των πλέον εύρωστων μελών.

Οι
πολιτικές ηγεσίες που πιστεύουν στην
ένωση της Ευρώπης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν
σε όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες,
φορείς παραγωγικούς και κοινωνικές
ομάδες, γιατί είναι αναγκαία η ενοποίηση-
οικονομική και πολιτική- για το μέλλον
της ηπείρου μας και πως πρέπει να την
πραγματοποιήσουμε τηρώντας κατά το
δυνατόν τους στοιχειώδης όρους ισοτιμίας
για τους εταίρους.

Κανένας
δεν εκχωρεί εξουσίες και δικαιώματα,
εάν πρώτα δεν έχει κατανοήσει ποια είναι
τα οφέλη που θα αποκομίσει, ποιο συμφέρον
έχει από τη συνένωση των δυνάμεων και
τη διαμόρφωση νέων υπερεθνικών κέντρων
που λαμβάνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό
του.

Η
αίσθηση του πολιτικού ελέγχου, είναι
πάντα μία κρίσιμη παράμετρος για τη
λειτουργία της δημοκρατίας, πολύ
περισσότερο σε εγχειρήματα τέτοιου
μεγέθους.

Οι
φιλο-ευρωπαικές ηγεσίες, θα πρέπει να
παραμερίσουν τις εθνικές επιδιώξεις
που πολλές φορές εξυπηρετούν κομματικά
ή τοπικά οικονομικά συμφέροντα και να
βάλλουν σε προτεραιότητα τη διαμόρφωση
πανευρωπαικών στόχων, που θα αποβλέπουν
στην ανάδειξη της Ευρώπης σε γεω-πολιτική
δύναμη, προς όφελος όλων των μελών –
κρατών, μικρότερων και μεγαλύτερων, του
Βορρά ή του Νότου.

Το
κοινό όφελος αποτελεί καθήκον, εάν
θέλουμε να επιτύχει η ένωση της Ευρώπης
και αυτό θα πρέπει να γίνει κοινή
συνείδηση, σε πολιτικούς και πολίτες
Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να
διασφαλίσεις τη συμμετοχή και τη
συναίνεση.

Η
έξαρση του εθνικισμού ή του λαϊκισμού,
δεν μπορεί να αναχαιτιστεί εάν οι
κοινωνίες παραμείνουν έξω από το παιγνίδι
της ενημέρωσης και των αποφάσεων.

* Ο
Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος
στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την
Δωρίδα