Διασχίζοντας το μέλλον

Ενόψει
των ευρωεκλογών της προσεχούς Κυριακής
και επειδή ορισμένα πράγματα θεωρούνται
δεδομένα και αυτονόητα – αλλά δεν είναι
– θα πρέπει να επισημάνουμε ένα-δύο πολύ
κρίσιμα ζητήματα :

Το
πρώτο είναι ότι η Ελλάδα είναι
διασυνδεδεμένη και εξαρτημένη από τις
αποφάσεις και την προοπτική ανάπτυξης
και ενοποίησης της Ευρώπης, περισσότερο
από ποτέ άλλοτε. Η επιβίωση της Ελλάδας,
με πιο απλά λόγια, εξαρτάται απόλυτα
από την Ευρώπη.

Το
δεύτερο, επίσης σπουδαίο θέμα, είναι
ότι, για να ολοκληρωθεί η Ευρώπη ως
ενιαία οντότητα και να επιβιώσει με τη
σειρά της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό,
θα πρέπει να πολιτικοποιηθεί στο μέγιστο
βαθμό.

Με
άλλα λόγια, θα πρέπει να αρχίσει να
προάγει τις δημοκρατικές διαδικασίες
στη λήψη των αποφάσεων που λαμβάνει και
να εκλέγει τους ηγέτες της σε υπερεθνικό
επίπεδο, για να καταφέρει να κυβερνηθεί
κατά το δυνατόν ισότιμα και δίκαια.

Μόνο
έτσι θα καταφέρει να ενωθεί πολιτικά,
για να σταθεί στη διεθνή σκακιέρα. Οι
επικείμενες ευρωεκλογές, λοιπόν, έχουν
μία ξεχωριστή σημασία.

Πράγματι,
για να τα πιάσουμε ένα – ένα τα θέματα,
σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας
της, η Ελλάδα θα πρέπει με κάθε τρόπο να
επιβεβαιώσει το σταθερό προσανατολισμό
της στην ευρωπαική προοπτική, την
ξεκάθαρη επιλογή της να παραμείνει
βασικό μέλος της ευρωπαικής οικογένειας.

Να
δείξει σταθερότητα και αποφασιστικότητα,
για να ενισχύσει την εμπιστοσύνη που
έχει αρχίσει να επανακτά στα κέντρα
αποφάσεων της Ευρώπης και στο διεθνές
οικονομικό σύστημα.

Το
θέμα είναι εξόχως πολιτικό και λιγότερο
οικονομικό. Αφορά τον βηματισμό που θα
έχει η χώρα στη συνέχεια, αφορά το μέλλον
της. Προβληματισμοί του τύπου μέσα ή
έξω από το ευρώ, ναι ή όχι στην Ευρώπη
κ.ο.κ., είναι σήμερα τουλάχιστον αφελείς
και αστείοι πολιτικά.

Η
Ελλάδα, χωρίς μία πολύ στενή σχέση –
υποστήριξη και συμπόρευση με την Ευρώπη,
όχι μόνο δεν πρόκειται να βγεί από την
κρίση ούτε σε δέκα χρόνια, αλλά δεν
πρόκειται να έχει και γενικώς καμία μα
καμία απολύτως τύχη. Το ίδιο ισχύει και
για τις υπόλοιπες μικρές χώρες-μέλη του
ευρωσυστήματος.

Εάν
πλέον παραδεχόμαστε όλοι ότι η ένταξη
της χώρας στην ΕΟΚ, το 1981, ήταν ιστορικά
μία εξαιρετική στρατηγική κίνηση του
Κωνσταντίνου Καραμανλή, η αντίστοιχη
επιβεβαίωση και συμμετοχή της Ελλάδας
στο κέντρο των εξελίξεων της Ευρώπης,
αποτελεί τώρα την μόνη επιβεβλημένη
στρατηγική επιλογή για το μέλλον.

Οσον
αφορά στη δημοκρατική νομιμότητα και
την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, οι
ευρωεκλογές της Κυριακής μακάρι όντως
να αποδειχθούν μία ευκαιρία για αξιοποίηση
και να αποτελέσουν το πρώτο βήμα προς
την κατεύθυνση αυτή. Διότι έτσι πρέπει.

Η
εκλογή του προέδρου της Κομισιόν απ
ευθείας από το Ευρωκοινοβούλιο, για
πρώτη φορά, ασφαλώς και δεν αλλάζει τη
δομή διοίκησης της Ευρώπης. Μειώνει
όμως το δημοκρατικό έλλειμμα και βοηθά
σημαντικά στον ευρωπαικό διάλογο, στον
συγκερασμό των συμφερόντων σε ένα
κεντρικό κοινοτικό όργανο πολιτικής
και στη διαδικασία ενοποίησης.

Η
Ευρώπη – μετά από την κρίση – είναι
φύσει αδύνατον να ανεβάσει τον πήχη,
αντικατοπτρίζοντας μόνο τη βούληση των
κρατών, των πολιτικών ή οικονομικών
ελίτ. Απαιτείται η ενεργοποίηση και η
συμμετοχή των πολιτών οπωσδήποτε.

* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα