ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ Η ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Σωστά
γράφεται και αναλύεται, ότι τα αποτελέσματα
των ευρωεκλογών ,θα καταγράψουν τις
τάσεις αλλά και τις αμφισβητήσεις, που
διαπερνούν τα μεγάλα κοινωνικά στρώματα
των ευρωπαϊκών χωρών, για τον τρόπο που
οι ισχυρές πολιτικές ηγεσίες και το
διευθυντήριο των Βρυξελλών, προσπαθούν
να βγάλουν την Ευρώπη από την πρωτοφανή
κρίση, ενώ την ίδια στιγμή μεταθέτουν
για το μέλλον την εφαρμογή των πολιτικών
κοινωνικής συνοχής, αλληλεγγύης και
αναπτυξιακής προοπτικής. Κάτι που
εκτοξεύει τα εκλογικά ποσοστά των
ευρωσκεπτικιστών.

Πολλοί
λίγοι ωστόσο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο,
έχουν την τόλμη να διατυπώσουν
συγκεκριμένες προτάσεις, με συγκεκριμένο
χρονοδιάγραμμα, για την οικονομική και
τραπεζική ενοποίηση, που θα λύσει πολλά
προβλήματα.

Για
τον τρόπο που θα εξασφαλιστούν τα ποσά
που θα χρειαστούν, για να τονωθεί η
ζήτηση στις οικονομίες των χωρών της
ευρωζώνης.

Για
το πότε επιτέλους θα εκδοθεί το ευρωομόλογο
και θα τυπωθεί νέο χρήμα, προκειμένου
να αντιστραφεί η καταστροφική πορεία
προς την ύφεση και τη στασιμότητα.

Για
το σχέδιο μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται
άμεσα οι δύσκαμπτες και αποστεωμένες
δομές των Βρυξελλών, προκειμένου να
πάψουν να παράγουν γραφειοκρατία ,
στατικότητα και υποταγή στα γερμανικά
κελεύσματα.

Στην
Ελλάδα, κατ’ αναλογία, σωστά επισημαίνεται
ότι μία ενδεχόμενη καταψήφιση των
κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού,
σε συνδυασμό με την υπερψήφιση του
ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί τις προϋποθέσεις
για να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες
βουλευτικές εκλογές.

Σωστά
επίσης υπογραμμίζεται ότι μία τέτοια
εξέλιξη, δεν δημιουργεί κατ’ ανάγκη
συνθήκες γενικευμένης αστάθειας και
ανατροπής των πολιτικών δεδομένων,
βάσει των οποίων πορεύεται η χώρα ,εντός
του ευρωπαϊκού πλαισίου αναφοράς.

Το
δυσάρεστο ωστόσο και άκρως ενοχλητικό
είναι, ότι πολλοί λίγοι είναι εκείνοι
από τις ηγετικές ομάδες των κομμάτων
,αλλά και του υπόλοιπου πολιτικού
προσωπικού, που έχουν το πολιτικό σθένος
να προτείνουν ένα συγκεκριμένο και
υλοποιήσιμο πλάνο, που να απαντά στις
προκλήσεις της νέας κυβερνητικής
ισορροπίας. Σε συνδυασμό φυσικά ,με την
πρόταση για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο
ανασυγκρότησης, που θα απορρίπτει νέες
μνημονιακές πρακτικές και θα προτάσσει
την αναπτυξιακή διαδικασία, ως μέσω
οριστικής εξόδου από την κρίση.

Οι
περισσότεροι βολεύονται με τον
επικοινωνιακό πόλεμο και τα εκβιαστικά
διλλήματα, αγνοώντας ότι όλα αυτά έχουν
συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Κρύβονται
πίσω με τον αμφισβητούμενο δημοψηφισματικό
χαρακτήρα των ευρωεκλογών, χωρίς να
περιγράφουν το μετά.

Αρνούνται
να αντιμετωπίσουν, με κοινή λογική και
πολιτική γενναιότητα, το ενδεχόμενο
της νέας κυβερνητικής ισορροπίας που
θα χρειαστεί η χώρα, είτε με κυβέρνηση
συνεργασίας που θα έχει ως άξονα τη Ν.Δ.
, είτε με κυβέρνηση συνεργασίας που θα
έχει ως άξονα το ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτό μετά
βεβαιότητας θα συμβεί, είτε οι βουλευτικές
εκλογές γίνουν τον Ιούνιο, είτε τον
Οκτώβριο, είτε τον ερχόμενο Μάρτιο.

Πολιτικές
συγκλύσεις και προγραμματικές συμφωνίες,
για τη νέα κυβερνητική ισορροπία ,θα
είναι το ζητούμενο και μετά τις ευρωεκλογές
και μετά τις βουλευτικές, όποτε και αν
γίνουν αυτές.

Κατά
συνέπεια, είναι επιτακτική ανάγκη,
αυτοί οι λίγοι ( που προαναφέρθηκαν )
στις κομματικές ηγεσίες, οι οποίοι
διαθέτουν την κοινή λογική και έχουν
διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος,
να έρθουν στο προσκήνιο των κομματικών
διεργασιών και να καθορίσουν τη γραμμή
πλεύσης των κομμάτων τους.

Αυτό
αφορά και τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ και το
ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, όσο και αν οι σημερινές
ηγετικές ομάδες προσπαθούν να το
προβοκάρουν. Ένα είναι βέβαιο: Ότι η
νέα κυβερνητική ισορροπία, θα χρειαστεί
τα πρόσωπα εκείνα των κομματικών ηγεσιών
,που πιστεύουν στις συνεργασίες και τις
συνθέσεις, χωρίς υστεροβουλίες και
προσωπικούς δονκιχωτισμούς.

Είναι
επίσης βέβαιο, ότι η σημερινή, προεκλογική,
ακραία πόλωση μεταξύ προσώπων και όχι
πολιτικών , πρέπει να μετασχηματιστεί
μετεκλογικά, σε αναδιάταξη ρόλων και
προσώπων στις κομματικές ηγεσίες, με
εθνικό και κοινωνικό πρόσημο.

 

* Ο Θανάσης Λουκόπουλος είναι πολιτικός συντάκτης , μέλος της ΕΣΗΕΑ, με καταγωγή από την Δωρίδα