Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

- Διαφήμιση -

Η ενότητα των Ελλήνων προϋπόθεση αντιμετώπισης της κρίσης

- Διαφήμιση -

Χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά

Του
Θεόδωρου Παπαχαραλάμπους *


Η
παρούσα κρίση στην Ελλάδα, που κρατάει
χρόνια τώρα και εξελίσσεται, σιγά-σιγά
και ύπουλα σε σοβαρότατο κίνδυνο για
την πατρίδα μας, μου δίνει αφορμή να
αναφερθώ σε κρίσιμες περιόδους και
γεγονότα της ελληνικής διαδρομής, προς
τα οποία δεν είναι συμβατά τα
διαδραματιζόμενα σήμερα στη χώρα μας,
αλλά και να προτείνω τη μόνη, κατά τη
γνώμη μου, δυνατή λύση εξόδου από την
κρίση, σημειώνοντας την πολιτισμική
προσφορά των Ελλήνων στον κόσμο, από
την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα και
επισημαίνοντας, ότι ένας τέτοιος
ξεχωριστός και θεόπνευστος λαός, είναι
άξιος βαθειάς εκτίμησης, σεβασμού,
επαίνου και θαυμασμού, από όλους και
όχι απαξίωσης, περιφρόνησης, εκμηδένισης
και εκμετάλλευσης, όπως συμβαίνει
σήμερα.

Οι
αρχαίοι Έλληνες αξιοποιώντας στο έπακρο
τις αρετές, τα χαρίσματα και το «δαιμόνιο»
της φυλής μας, αλλά και την έμφυτη ανάγκη
αναζήτησης νέων οριζόντων και προορισμών,
κατάφεραν να πετύχουν την πολύπλευρη
κατά πόλεις ανάπτυξη και πρόοδο,
κοινωνική, οικονομική, εμπορική, στη
Μεσόγειο, το Αιγαίο, το Ιόνιο, τη Μαύρη
θάλασσα, περνώντας πάντα από επικίνδυνες
και παντοειδείς συμπληγάδες και
συγκρούσεις ποικιλώνυμων αντιδραστικών
ομάδων ή λαών. Αποτέλεσμα των ως άνω
ενεργειών υπήρξε η αλματώδης ανάπτυξη
των πόλεων σ’ όλους τους τομείς της
ανθρώπινης δραστηριότητας, ιδιαίτερα
όμως η σημαντική ποιοτική αναβάθμιση
της ζωής των κατοίκων, με συνεχή
καλλιέργεια των γραμμάτων, των τεχνών,
των επιστημών, του εμπορίου, των
πολιτευμάτων … Έτσι τέθηκαν τα θεμέλια
της επικράτησης του ελληνικού πνεύματος
και πολιτισμού στον τότε γνωστό κόσμο.
Οι πνευματικοί δημιουργοί και οι
κορυφαίοι διανοητές και στοχαστές των
χρόνων αυτών έμειναν για πάντα ορόσημα
και φάροι φωτεινοί στο παγκόσμιο
πολιτισμικό και εξελικτικό στερέωμα.
Ποίηση, ιστορία, φιλοσοφία, τέχνη,
γράμματα, πολιτεύματα, επιστήμες, θέατρο
αποτέλεσαν ανεξάντλητες δεξαμενές
έμπνευσης και δημιουργίας, οραματισμού
και προοπτικής. Όμηρος, Σωκράτης,
Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Πυθαγόρας,
Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Περικλής,
Μ. Αλέξανδρος και τόσοι άλλοι, αλλά και
Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Πλαταιές,
Μεσολόγγι, Δερβενάκια, Μανιάκι, Αρκάδι,
είναι μερικά από τα οικουμενικά σύμβολα
πνευματικής ανάτασης και ευρηματικότητας,
αυτοθυσίας και ανδρείας.

Βέβαια
υπήρξαν και σκοτεινές σελίδες στην
μακραίωνα ιστορία της πατρίδας μας.,
όπως η Ρωμαιοκρατία. Οι Έλληνες όμως,
υπό τους Ρωμαίους από το 146 π. Χ, επηρέασαν
τόσο ουσιαστικά και καταλυτικά την
καθημερινότητα και την πνευματικότητα
των υπηκόων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας,
με ανατροπή των ισορροπιών κατακτητών
και κατακτημένων, ώστε σιγά-σιγά να
μεταμορφωθεί η αυτοκρατορία αυτή, στην
αρχή σε Βυζαντινή και στη συνέχεια σε
Ελληνική αυτοκρατορία επί Ηρακλείου,
από τις αρχές του 7ου
αι. μ.Χ. Η μίξη των στοιχείων ελληνικού
και ρωμαϊκού πολιτισμού αποτέλεσαν τις
βάσεις του λεγόμενου δυτικο-ευρωπαϊκού
πολιτισμού, οι αρχές και αξίες του
οποίου, περνώντας μέσα από τη χιλιόχρονη
βυζαντινή αυτοκρατορία, θεμελίωσαν
ολόκληρο το πνευματικό και οικονομικό
σύστημα και οικοδόμημα της Ευρώπης.

Ακολούθησε
το 1453 η Τουρκοκρατία για 400 χρόνια, κατά
τη διάρκεια των οποίων οι Έλληνες δεν
έπαυσαν, ούτε στιγμή, να αγωνίζονται
και να θυσιάζονται για την ελευθερία
(ελευθερία ή θάνατος το σύνθημά τους),
πιστεύοντας ακράδαντα πως μόνο στα
πλαίσια της ελευθερίας ενός λαού
αναπτύσσεται η δημιουργική δράση και
πρόοδος ατομική και συλλογική. Αφού
πολλές επαναστάσεις στα χρόνια αυτά
πνίγηκαν στο αίμα, η επανάσταση του
1821, όχι μόνο πέτυχε αλλά και συγκίνησε
πολλούς Ευρωπαίους, τόσο πολύ που ήρθαν
στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν
γι’ αυτή με πρώτο το Λόρδο Βύρωνα. Το
νέο απελευθερωμένο ελληνικό κράτος,
ταλαιπωρημένο και καθημαγμένο από τους
μακρόχρονους αγώνες, έβαλε τώρα πλώρη
για την ανασυγκρότηση και τον εκσυγχρονισμό
του διοικητικού του μηχανισμού και των
υπηρεσιών της πρωτογενούς και
δευτερογενούς παραγωγής. Το νεοσύστατο
Ελληνικό κράτος δεν πρόλαβε όμως να
προετοιμαστεί επαρκώς στρατιωτικά και
εξοπλιστικά, για την αντιμετώπιση των
Τούρκων το 1897!

Στις
παραμονές του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου
διεξήχθησαν οι λεγόμενοι Βαλκανικοί
Πόλεμοι του 1912-13 που έδειξαν την αδάμαστη
θέληση, την ευψυχία και την αγάπη για
ελευθερία του ελληνικού λαού. Αποτέλεσμα
της πρωτόγνωρης αυτής αγωνιστικότητας,
αποφασιστικότητας και αυτοθυσίας των
Ελλήνων, ήταν ο εδαφικός διπλασιασμός
της Ελλάδας και η απελευθέρωση των
Ελλήνων που κατοικούσαν στις προαιώνιες
ελληνικές εστίες της Μικρασίας (1919-22).
Όμως βάσκανο μάτι άλλαξε τη φορά των
πραγμάτων το 1922, με τη μεγαλύτερη ελληνική
καταστροφή στη μητρώα γη. Το ελληνικό
στοιχείο της Μικράς Ασίας σφαγιάστηκε
και ξεριζώθηκε από την γη του, από λάθη
και διαφωνίες των πολιτικών αλλά και
από μηχανορραφίες των μεγάλων δυνάμεων,
που εξόπλισαν κρυφά τους Τούρκους. Ο
Ελευθέριος Βενιζέλος έκανε το μεγάλο
λάθος να παραιτηθεί το 1920 και να κάνει
εκλογές (λάθος που αναγνώρισε ο ίδιος
αργότερα). Έχασε τις εκλογές, την ώρα
που ήταν απαραίτητη η ενότητα και
συνεκτικότητα όλων των δυνάμεων του
έθνους, ενώ οι ελληνικές δυνάμεις δεν
είχαν ακόμη εδραιωθεί στη Μικρά Ασία.

Πριν
ακόμα επουλωθούν οι πληγές της βασανισμένης
χώρας μας, έρχεται η λαίλαπα του Β΄
Παγκόσμιου πολέμου. Η Ιταλία κηρύσσει
τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδος. Το
ολιγόλογο μήνυμα του εθνικού μας ποιητή
Κ. Παλαμά “Αυτό
το λόγο θα σας πω, δεν έχω

άλλο
κανένα, μεθύστε με το αθάνατο κρασί του
’21

, ενθουσίασε και συνήρπασε τους Έλληνες,
οι οποίοι κατήγαγαν τέτοιους θριάμβους
στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας,
ώστε μια πινακίδα στα Ιταλογαλλικά
σύνορα να γράφει:
Έλληνες στρατιώτες αλτ, εδώ Γαλλικά
σύνορα

και ο Τσόρτσιλ να λέει ότι από
εδώ και πέρα, δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες
πολεμούν σαν ήρωες
,
αλλά
οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!

Οι
Ιταλοί αφού δεν μπόρεσαν μόνοι τους να
υποτάξουν την Ελλάδα το 1940, το πέτυχαν
με τη βοήθεια της συμμάχου τους
σιδερόφρακτης Γερμανίας, η οποία το
1941 εισέβαλε στην Ελλάδα, παίρνοντας
όμως σκληρά μαθήματα από τον ηρωισμό
και την αυτοθυσία των Έλλήνων, στο
Ρούπελ, το Γοργοπόταμο, τον Πειραιά, την
Κρήτη … Ίσως σημερινές συμπεριφορές
των Γερμανών είναι ενδείξεις απωθημένων
της εποχής εκείνης. Ακολούθησε η χειρότερη
περίοδος της ελληνικής ιστορίας, ο
Εμφύλιος. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής
κατοχής, αντιτιθέμενες πολιτικές τάσεις
και δυνάμεις βρήκαν πρόσφορο έδαφος,
στο όνομα της απελευθέρωσης της Ελλάδας,
να οργανώνουν αντίσταση, στην αρχή κατά
των κατακτητών, που όμως στη συνέχεια
κατέληξε σε εμφύλια διαμάχη, με μεγάλες
συνέπειες και απώλειες σε ανθρώπινο,
οικιστικό και γεωργικό δυναμικό. Χιλιάδες
τα θύματα και οι ανυπολόγιστες υλικές
ζημιές.

Ο
ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 βρήκε
την Ελλάδα υπό το καθεστώς της δικτατορίας
του Ι. Μεταξά, η εποχή του οποίου
σφραγίστηκε με τη θέσπιση κοινωνικών
ασφαλίσεων και την κατασκευή των
οχυρωματικών έργων στο Ρούπελ- Ιστίμπεη-
Άνω Βροντού, που καθυστέρησαν μεν, αλλά
δεν απέτρεψαν την εισβολή των Γερμανών
στην Ελλάδα. Όμως η κατάλυση των ελευθεριών
του λαού δεν αντικαθίσταται ποτέ με
οποιοδήποτε θετικό έργο του δικτάτορα.

Το
1967 μια νέα δικτατορία συγκλόνισε τη
χώρα: Η δικτατορία του Παπαδόπουλου, ο
απόηχος και οι συνέπειες της οποίας
ταλάνισαν για πολλά χρόνια τους Έλληνες
με εξορίες, βασανιστήρια και διχασμούς.
Παρά το γεγονός ότι η οικονομία ήταν
σταθερή και η ανεργία σε φυσιολογικά
επίπεδα, η δικτατορία των συνταγματαρχών
ανέκοψε την γενικότερη πρόοδο και
ανάπτυξη της Ελλάδας, την καθήλωσε,
χωρίς να λειτουργεί το κράτος δικαίου,
η ισονομία, η δικαιοσύνη , οι δημοκρατικοί
θεσμοί και οι ελευθερίες του λαού.

Οι
συμμαχίες των χωρών συνάπτονται για
λόγους ασφαλείας, συνεργασίας και
αλληλεγγύης των λαών τους. Η συμμαχία
του Βορειοατλαντικού Συμφώνου(ΝΑΤΟ),
όπως λέγεται, υπήρξε θετική για την
ασφάλεια της χώρας μας, αν και δεν στάθηκε
πάντα δίπλα μας σε στιγμές κρίσιμες και
ιστορικές ,όπως στο Κυπριακό, το Αιγαίο,
τα Σκόπια και τη Βόρειο Ήπειρο.

Η
ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα(ΕΟΚ)
επίσης, άτονη και άψυχη, δεν ανταποκρίθηκε
στις προσδοκίες, τους οραματισμούς και
τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας,
που χρειαζόταν τότε αλληλεγγύη και
βοήθεια. Τι να πούμε και για την Ευρωπαϊκή
Ένωση, τους πανηγυρισμούς και τις ελπίδες
για μια νέα εποχή στην πατρίδα μας! Με
την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή
Ένωση και το ευρωπαϊκό νόμισμα, ήρθε η
νέα εποχή, αλλά ,φευ, όχι όπως την
οραματίστηκαν οι Έλληνες! Αντί της
ασφάλειας και της αλληλεγγύης, οι Έλληνες
στενάζουν σήμερα και δεινοπαθούν από
την επιβολή σκληρών και δυσβάστακτων
μέτρων, μισθολογικών, φορολογικών,
κατασχέσεων και φυλακίσεων. Στην
κυριολεξία, η αγορά είναι στεγνή, οι
συναλλαγές σταμάτησαν, ρευστότητα δεν
υπάρχει. Όλοι οι Έλληνες χρωστούν, άλλοι
περισσότερα, άλλοι λιγότερα, είναι πια
συνήθεις οι συλλήψεις και φυλακίσεις.
Βέβαια, κάθε συμμαχία πρέπει να έχει
βασικούς άξονες πολιτικής και στρατηγικής,
όπως κοινούς κανόνες ασφάλειας, ανάπτυξης
και αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών
πηγών, αλλά και να μένουν πολλά περιθώρια
αυτοδιοίκησης, προγραμματισμού
βραχυπρόθεσμων ή μακροπρόθεσμων
σχεδιασμών, χωρίς να τίθενται σε αδράνεια
ή να καταργούνται τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα ενός
Έθνους. Η ισοπέδωση των πάντων προς τα
κάτω δεν είναι θετικό για μία συμμαχία,
όταν αυτή παρεμποδίζει τις πρωτοβουλίες
και καινοτομίες των μελών της, ή, όντας
κατοχική και υποδουλωτική, οδηγεί τα
κράτη – μέλη σε αλλοτρίωση της
φυσιογνωμίας, της ιδιομορφίας και της
καταξιωμένης ιστορικής τους παράδοσης.

Γεννάται
τώρα το κρίσιμο ερώτημα, πώς θα
αντιμετωπιστεί σήμερα η οδυνηρή
πραγματικότητα της Ελλάδος, πώς θα
απεγκλωβιστεί και θα απαγκιστρωθεί η
Ελλάδα απ’ τα δεσμά των ανάλγητων
δανειστών και από την σκοπιμότητα
επιβουλευόμενων την πατρίδα μας μεγάλων
χωρών, πώς θα περισωθεί ο πνευματικός
και ορυκτός πλούτος της χώρας μας;
Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο της πλήρους
οικονομικής αποδυνάμωσης και κατάρρευσης
της χώρας μας, χρειάζεται πανεθνικός
συναγερμός όλων των ζωντανών δυνάμεων,
με ευθύνη, σύμπνοια, ομοψυχία και
αποφασιστικότητα, χωρίς έριδες, χωρίς
αντιπαραθέσεις, χωρίς αγκυλώσεις και
διχασμούς, προκειμένου, όλοι μαζί, να
βροντοφωνάξουμε ένα νέο ΟΧΙ, σε ό,τι
βλάπτει τη μοναδικότητα, την ιστορικότητα
και την πολιτισμικότητα της Ελλάδας.

Χρειάζεται
να παραμεριστούν οι κομματικές και
παραταξιακές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις,
οι εγωκεντρισμοί, οι φανατισμοί, οι
διαιρέσεις και οι στενόκαρδες σκοπιμότητες,
ώστε όλοι οι Έλληνες να αποτελέσουμε
μια οντότητα, μια γροθιά εναντίων όλων
αυτών , ντόπιων ή ξένων, που καπηλεύτηκαν
και καπηλεύονται αυτόν τον ιστορικό
λαό, που δεν φταίει σε τίποτα και έχει
δώσει διαχρονικά δείγματα καρτερίας,
αγωνιστικότητας και θυσίας ,για τις
αξίες και τα ανθρώπινα ιδανικά. Η ενότητα
αυτή είναι πραγματικά δύσκολο να
επιτευχθεί, γιατί απαιτεί θάρρος και
γενναιότητα. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης,
ο ελευθερωτής της Ελλάδας, έλεγε: “
Έλληνες, ενωθείτε, αδελφωθείτε. Μη
φοβάστε, ο Θεός είναι μαζί μας!”. Η
ενότητα είναι η μοναδική λύση, για να
βγει η χώρα από την κρίση και να εμπνεύσει
το σεβασμό που της αξίζει σε όλους τους
λαούς, μικρούς και μεγάλους.

Έτσι
μόνο θα επαληθευτεί ο προφητικός λόγος
του Κ. Παλαμά, “και
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί, θα
αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά, τα
φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!”

*
Ο
Θεόδωρος Παπαχαραλάμπους είναι Λυκειάρχης
, ιδρυτής των Εκπαιδευτηρίων Παπαχαραλάμπους
στο Περιστέρι Αττικής , με καταγωγή από
την Δωρίδα

- Διαφήμιση -

Subscribe to our newsletter
Subscribe to our newsletter

Άμεσες ειδοποιήσεις για τα τελευταία άρθρα μας - στη στιγμή!

- Διαφήμιση -