ΤΑ ΦΕΟΥΔΑ ΤΑ ΤΙΜΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Πιάνουμε
αισίως τον πάνω πήχη της διαλυτικής
πανσπερμίας κομμάτων, κομματιδίων,
παρατάξεων, κινήσεων και όλων των συναφών
που μπορεί να επινοήσει το αρρωστημένο,
εγωπαθές και εν πολλοίς ετερόφωτο
πολιτικό προσωπικό της χώρας

Έχουμε
δηλαδή προσώρας 3-4 κόμματα στην
κεντροδεξιά. Στην κεντροαριστερά 5-6,
ενώ απομένει και η ίδρυση ορισμένων
επιπλέον, που φιλοδοξούν να δώσουν το
δικό τους στίγμα.

Είναι
κανείς σε θέση να διαβεβαιώσει ότι τα
τιμάρια και οι τιμαριούχοι, τα φέουδα
και οι φεουδάρχες , οι αυτόκλητοι σωτήρες
και οι επίδοξοι μνηστήρες, μπορούν να
δώσουν λύση και διέξοδο στην κυβερνησιμότητα
της χώρας, στην πιο κρίσιμη ίσως στροφή
μιας πορείας, που πρέπει οπωσδήποτε να
οδηγήσει στον απεγκλωβισμό και την
απαλλαγή ,από τη μέγγενη του μνημονίου
και της τρόικα.

Το
άθροισμα των προσωπικών φιλοδοξιών
είναι δυνατόν να αθροίσει και τις
κατάλληλες λύσεις, ώστε η χώρα να βρει
τον τρόπο να αποφύγει την νέα επιτήρηση,
στην οποία είναι φανερό ότι θέλει να τη
ρίξει η τρόικα;

Θεωρείτε
εξαιρετικά δύσκολο όχι όμως και
ακατόρθωτο.

Το
μόνο που τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε
με μεγάλο ενδιαφέρον, είναι ο κατακερματισμός
των κομματικών σχηματισμών, οι οποίοι
κατά την ευρωπαϊκή εκδοχή, μπορεί και
πρέπει να αποτελούν τον κορμό ενός
αποδεκτού συστήματος κυβερνητικής
διαχείρισης.

Σύμφωνα
με τα ευρωπαϊκά θέσφατα ,το σύστημα
αυτό, συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις
για την ομαλή ροή των γεγονότων και
διασφαλίζει τη σταθερότητα στις
χώρες-μέλη.

Αυτό
βεβαίως δε σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι
και η Ελλάδα, ιδιαίτερα τις τελευταίας
περιόδου, πρέπει να αντιγράψει αυτό το
ευρωπαϊκό πρότυπο. Γιατί πολύ απλά, την
Ελλάδα του 2014 την εξωθούν και την
πειθαναγκάζουν ,οι ίδιοι οι υπερασπιστές
αυτού του προτύπου, σε λειτουργίες που
πολύ απέχουν από τα ευρωπαϊκά οράματα
και ιδεώδη, της κοινωνικής συνοχής της
αλληλεγγύης του δικαιώματος στις ίσες
ευκαιρίες και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Μοιραία
αυτή η τακτική θα έχει οδυνηρές
παρενέργειες ,που με τη σειρά τους είναι
φυσικό να στρεβλώσουν τις πολιτικές
ισορροπίες. Ο κατακερματισμός των
πολιτικών σχηματισμών είναι μία εξ
αυτών.

Τούτων
δοθέντων μπορεί να υπάρξει διέξοδος;

Πολλοί
υποστηρίζουν πως τη διέξοδο αυτή θα
δώσει η λαϊκή ψήφος στις επικείμενες
ευρωεκλογές. Υπάρχουν ωστόσο και αρκετοί
ακόμη, που εκτιμούν ότι οι ακροβασίες
και επικίνδυνες περιπλανήσεις θα
συνεχιστούν και μετά τις επερχόμενες
διπλές εκλογές.

Η
επιχειρηματολογία γνωστή και ιδιαιτέρως
προβεβλημένη…..

ΟΙ
παλιοί διαχειριστές χρεοκόπησαν και
πρέπει να εξαφανιστούν.

ΟΙ
νέοι είναι άπειροι, με άγνοια κινδύνου
και άκαπνοι. Ενώ για τους ενδιάμεσους
που συγκεντρώνουν ορισμένες προϋποθέσεις
για να κάνουν την διαφορά ,υπάρχει η
καχυποψία ότι μπορεί να λειτουργήσουν
ως οι ‘’μπροστινοί ‘’, των παλιών.

Τι
απομένει. Προφανώς οι προγραμματικές
συγκλήσεις επί ενός ολοκληρωμένου και
εφαρμόσιμου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης
της ελληνικής οικονομίας, που θα δίνει
απαντήσεις και για την νέα παραγωγική
δομή της χώρας, αλλά και στους κουτοπόνηρους
δανειστές μας, που είναι προφανές ότι
θέλουν να εγκλωβίσουν την ελληνική
οικονομία σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο
μοντέλο, το οποίο θα δουλεύει για τα
συμφέροντα των διαχρονικών οικονομικών
ελίτ.

Τα
τελευταία σχετικά δημοσιεύματα στο
πρακτορείο Μπλούμπερκ ( αλλά και σε
κορυφαίες αμερικάνικες και γερμανικές
εφημερίδες), ήταν εξόχως διαφωτιστικά
των προθέσεων και των σχεδίων που
εξυφαίνονται στο παρασκήνιο.

Είναι
ωστόσο τέτοια η δυναμική των εξελίξεων
γύρω από την προοπτική του ‘’ελληνικού
προβλήματος’’, ώστε η χώρα δεν μπορεί
να περιμένει πότε θα ολοκληρωθεί η νέα
‘’αρχιτεκτονική’’ του χώρου και του
ρόλου, που ο καθένας από τους αυτόκλητους
σωτήρες, επιφυλάσσει για το τιμάριό του
και το προσωπικό του πολιτικό φέουδο .

Στην
προοπτική αυτή πρέπει να προστεθεί και
το παιχνίδι των εκβιαστικών διλλημάτων,
που αναμένεται να αγριέψει τους επόμενους
μήνες του 2014. Αν παρ’ ελπίδα δεν το
αντιληφθούν έγκαιρα, τότε η λαϊκή μήνη
και η συλλογική πολιτική αντίδραση , θα
είναι εξόχως αποκαλυπτική, για όλους
αυτούς τους ευνουχισμένους …Λουδοβίκους.

 

* Ο Θανάσης Λουκόπουλος είναι πολιτικός συντάκτης, μέλος της ΕΣΗΕΑ, με καταγωγή από την  Δωρίδα.