Εν όψει των ευρωεκλογών
Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά
Γιάννη Κοτόφωλου *
Οι ευρωεκλογές
του προσεχούς Μαρτίου μπορεί να κρίνουν
δύο – τρία πράγματα για την πορεία της
Ευρώπης, κυρίως όσον αφορά το χρόνο και
τον τρόπο της ευρωπαικής ενοποίησης.
Αλλά, δεν πρόκειται να αλλάξουν τις
στρατηγικές επιλογές των ηγεσιών της.
Μπορεί να
επηρεάσουν πολιτικές, να οδηγήσουν εν
μέρει στην αναπροσαρμογή τους κ.ο.κ.,
αλλά δεν πρόκειται να ανατρέψουν
δεδομένες πλέον αποφάσεις των ευρωπαικών
– οικονομικών και πολιτικών – ελίτ για
την ευρωπαική ολοκλήρωση.
Έστω και με τα
αργά βήματα που παρακολουθούμε όλα τα
τελευταία χρόνια της κρίσης, έστω και
με τον τρόπο που επιβάλουν τα γερμανικά
συμφέροντα, η αλήθεια είναι ότι η πορεία
για την ενωμένη Ευρώπη είναι πλέον –
ευτυχώς – ένας μονόδρομος.
Το πιθανόν
μάλιστα είναι ότι, μετά από τις ευρωεκλογές
ή το πιθανότερο μετά από το δημοψήφισμα
της Μεγ. Βρετανίας αργότερα, θα ανοίξει
η διαπραγμάτευση και για μία νέα Συνθήκη
της Ευρώπης, η οποία θα αφήνει πίσω το
Μάαστριχτ και θα θέτει της βάσης μίας
καινούργιας ευρωπαικής δομής.
Με άλλα λόγια,
μίας Συνθήκης που θα στρώνει οριστικά
το δρόμο για την οικονομική και πολιτική
ένωση των χωρών μελών που ανήκουν στο
ευρώ. Και σε αυτό, το περισσότερο
ομοσπονδοποιημένο περιβάλλον, να
επισημάνουμε ότι όλοι σχεδόν οι διεθνείς
πολιτικοί παρατηρητές, θεωρούν σίγουρο
πλέον ότι θα περιλαμβάνεται και η Ελλάδα.
Σχετικά με την
ευρωπαική ολοκλήρωση, υπενθυμίζεται
ότι ήδη έχει δρομολογηθεί η πολιτική
για την τραπεζική ένωση, αλλά και την
δημοσιονομική ευθυγράμμιση. Σχετικά
με την Ελλάδα, επισημαίνεται ότι ήδη το
μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής της
πολιτικής και το σχέδιο για την
αναδιάρθρωση της οικονομίας της,
προωθείται σε συνεννόηση με τις Βρυξέλλες
και το Βερολίνο, οπότε τι να συζητάμε…
Βεβαίως όμως,
τα θέματα που μπορεί να προκληθούν και
να αναπτυχθούν επικίνδυνα, με βάση τα
αποτελέσματα των ευρωεκλογών, δεν είναι
λίγα ούτε μικρά και μπορεί να δημιουργήσουν
σοβαρά προβλήματα στην πορεία, το χρόνο
και τους όρους ως ένα βαθμό της ενοποίησης.
Η πλέον ανησυχητική
παράμετρος είναι η έκταση της αποχής
των ψηφοφόρων από τις κάλπες του Μαίου.
Εάν για παράδειγμα η σαφής πλειοψηφία
των Ευρωπαίων πολιτών προτιμήσουν να
μην συμμετέχουν στις εκλογές για την
ανάδειξη του νέου Κοινοβουλίου, αυτόματα
τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα αποδοκιμασίας
των θεσμών της ευρωπαικής κοινότητας.
Όχι μόνο ως μία
έκφραση διαφωνίας απέναντι στις τρέχουσες
πολιτικές, αλλά ως μία τρανταχτή έμπρακτη
αμφισβήτηση της νομιμότητας των αποφάσεων
που λαμβάνουν οι Βρυξέλλες και το
Βερολίνο, ακόμη και σε περίοδο κρίσης,
για λογαριασμό 400 και πλέον εκατομμυρίων
πολιτών της Ευρώπης.
Επίσης, όμως,
σημαντικές επιβραδυντικές συνέπειες
θα έχουν στην ευρωπαική υπόθεση και
τυχόν αποτελέσματα που θα αναδεικνύουν
τις ακροδεξιές ή τις εθνικιστικές και
λαικίστικες αντιευρωπαικές πολιτικές
παρατάξεις, σε υπολογίσιμες δυνάμεις.
Σε μία τέτοια
περίπτωση, ο κίνδυνος είναι να καταστραφεί
το πλαίσιο της πολιτικής συνεννόησης
και της κοινωνικής συναίνεσης, το οποίο
αποτελεί στοιχειωδώς το βάθρο της
πολιτισιτικής και της οικονομικής
εξέλιξης της μεταπολεμικής Ευρώπης.
* Ο
Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος
στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την
Δωρίδα