Η απογοήτευση από το S.P.D.

Η συμμετοχή των
σοσιαλδημοκρατών (S.P.D) στη γερμανική κυβέρνηση,
με βάση τα συμπεράσματα που συνάγει
κανείς από το κείμενο της κυβερνητικής
συμφωνίας, αποδεικνύεται απογοητευτική.

Παρά τις
προσδοκίες που υπήρχαν, ότι το
σοσιαλδημοκρατικό κόμμα θα εκφράσει
θέσεις ευνοικότερες για τον ευρωπαικό
νότο και ότι θα διεκδικήσει χαλάρωση
της πολιτικής λιτότητας προς όφελος
της ανάκαμψης των οικονομιών της Ευρώπης,
η (γερμανική) πραγματικότητα κατέδειξε
τα εντελώς αντίθετα.

Το σοσιαλδημοκρατικό
κόμμα σκέφτεται ακριβώς όπως σκέφτεται
και το χριστιανοδημοκρατικό της κ.
Μέρκελ. Χωρίς ευρύτητα πνεύματος και
όραμα για την Ευρώπη. Σκέφτεται με
εσωστρέφεια και μικροκομματική λογική,
με γνώμονα πως θα εξυπηρετήσει την
εκλογική του πελατεία.

Τα δύο μεγάλα
κόμματα της γερμανικής συγκυβέρνησης,
κατέδειξαν πράγματι ότι δεν νοιάζονται,
τουλάχιστον προς το παρόν, για το μέλλον
της Ευρώπης, τη νέα γενιά των εργαζομένων,
τις χώρες μέλη του Νότου που πλήττονται
από την ύφεση.

Οι χριστιανοδημοκράτες
φαίνεται ότι για εκείνο που ενδιαφέρονται
περισσότερο είναι να επιβεβαιώσουν
στους συντηρητικούς ψηφοφόρους τους
ότι θα κρατήσουν σταθερά την αυστηρή
γραμμή της λιτότητας και δεν θα χρειαστεί
να ξοδέψουν για την εξισορρόπηση των
ανισοτήτων και την μεταφορά επενδυτικών
πόρων κυρίως προς την υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι σοσιαλδημοκράτες
από την άλλη, επικέντρωσαν μόνο στην
θεσμοθέτηση του ελάχιστου ανά ώρα μισθού
στη Γερμανία και σε μία μικρή μείωση
στο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Αφενός
για να κατοχυρώσουν ένα κοινωνικό προφίλ
και αφ ετέρου για να ικανοποιήσουν την
μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων τους, οι
οποίοι, σύμφωνα με τα στοιχεία, βρίσκονται
κατά πλειοψηφία πάνω από τα πενήντα.

Την ευρωπαική
προοπτική την πέταξαν στα σκουπίδια.
Ούτε κίνητρα για την ανάπτυξη στην
Ευρώπη, ούτε μεταφορά επενδυτικών πόρων
στο Νότο και κουβέντα καμία φυσικά για
τα ευρωομόλογα.

Και για τα δύο
κόμματα του μεγάλου συνασπισμού, κάτι
περισσότερο από φανερό είναι ότι
προτεραιότητά τους αποτελεί η Γερμανία
και τα κομματικά τους συμφέροντα. Οχι
η ευρωπαική συνοχή και ανάπτυξη.

Για το S.P.D.
είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι
ταυτίστηκε πλήρως με τη θέση της κ.
Μέρκελ, να βοηθούνται από τον μόνιμο
μηχανισμό, το E.S.M.,
χώρες ή τράπεζες ευρωπαικές, μόνο στην
περίπτωση που έχουν αποκοπεί από τις
διεθνείς αγορές για την άντληση κεφαλαίων.
Δηλαδή, μόνο όταν βρεθούν κρεμασμένες
στο χείλος του γκρεμού και απειληθούν
τότε τα ίδια τα συμφέροντα της Γερμανίας
μέσω του ευρώ.

Τέτοιος πολιτικός
εγωισμός, τέτοια μυωπική αντίληψη και
τόσος εθνικισμός μπορεί να αναμενόταν
από την κ. Μέρκελ, αλλά δεν προβλεπόταν
για τους σοσιαλδημοκράτες.

Εχει απόλυτο
δίκιο ο πολιτικός ογκόλιθος της Ευρώπης
Χέλμουτ Σμιτ, ο οποίος δήλωσε ότι οι
σημερινές ηγεσίες δεν διαθέτουν την
πνευματική δύναμη που απαιτείται για
την προώθηση της ευρωπαικής ιδέας.

Το ερώτημα είναι
τι θα γίνει και εάν θα εξακολουθήσουν
οι Γερμανοί να σκέφτονται τόσο μονολιθικά
και εθνικιστικά, μετά τις ευρωεκλογές
του Μαίου. Εάν μάλιστα, όπως δείχνουν
οι δημοσκοπήσεις, οι αντιευρωπαικές
δυνάμεις κερδίσουν μεγάλο ποσοστό στις
κάλπες και τεθεί στη συνέχεια το μείζον
ερώτημα – το οποίο θέτουν και οι
ευρωπαιστές υποστηρικτές της δημοκρατίας
– από και έως πού και με ποια νομιμότητα
αποφασίζει το Βερολίνο για τις ζωές
τετρακοσίων και πλέον εκατομμυρίων
Ευρωπαίων…

* Ο
Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος
στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την
Δωρίδα