ΑΛΛΑΓΗ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Περιθωριακές
ομάδες και υποομάδες της άκρας Δεξιάς
και της αναρχοαυτόνομης Αριστεράς, που
χρησιμοποιούν την τρομοκρατία και το
αίμα, σαν μέσο προβολής και προώθησης
των ύπουλων σχεδίων τους, είναι αδύνατον
να οδηγήσουν ένα λαό σαν τον ελληνικό
,σε γενικευμένη εμφύλια διαμάχη. Όσο κι
αν το επιχειρήσουν, όποιες συνθήκες και
αν εκμεταλλευτούν, όσα μέσα και αν
μετέλθουν, δεν πρόκειται να το πετύχουν.

Κατά
τα λοιπά, αποτελεί προσβολή της κοινής
λογικής και των πολιτικών ανακλαστικών
των πολιτικοποιημένων πολιτών της
Ελλάδας, ο συσχετισμός των ειδεχθών και
αποτρόπαιων εγκλημάτων, που διαρπάχθηκαν
σε βάρος του αντιφασίστα Φύσα και των
μελών της Χρυσής Αυγής Φοντούλη-Καπελώνη,
με τον εμφύλιο ΄45-΄49 που πισωγύρισε για
χρόνια την Ελλάδα.

Είναι
περιττό να εξηγήσουμε και να αναλύσουμε
τα αυτονόητα. Δεν είναι, όμως, καθόλου
περιττό να υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο
και προς κάθε κατεύθυνση ότι η αναπαραγωγή,
η επιμονή και η παράταση της παραφιλολογίας
περί εμφύλιας διαμάχης, αποσυντονίζει
και διασπά την εθνική προσπάθεια, που
πρέπει να είναι μία και μοναδική: Να
απεμπλακεί, δηλαδή, η χώρα από το
τρομακτικό -και γιατί όχι- τρομοκρατικό
πλαίσιο λειτουργίας που της επιβάλουν
οι απάνθρωπες οικονομικές και τεχνοκρατικές
ελίτ της Ευρωζώνης.

Ο
ελληνικός λαός έχει μάθει για δεκαετίες
τώρα να συμβιώνει με ακραία φαινόμενα
βίας, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει μα
πετυχαίνει οικονομικούς στόχους, όταν
αυτοί είναι μετρήσιμοι και εφικτοί. Και
αυτή τη φορά πρέπει να θεωρείται βέβαιο
ότι θα αντιμετωπίσει με την ίδια ψυχραιμία
και διεισδυτική ματιά, τα παντοειδή
τρομοκρατικά χτυπήματα. 

Αυτό
όμως που τον αποσταθεροποιεί, τον
αγανακτεί και τον οδηγεί σε ακραίες
μορφές αντίδρασης, είναι η τρομοκρατία
που ασκεί στη ζωή του, η επιμονή των
Τροϊκανών, σε μέτρα και αποφάσεις που
διαλύουν κάθε έννοια ανθρώπινης και
αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Κατά
ένα περίεργο παιχνίδι της πολιτικής
συγκυρίας, η τρομοκράτηση που επιβάλει
η τρόικα συμπίπτει χρονικά με τις σφαίρες
και το αίμα της πραγματικής τρομοκρατίας
των ομάδων που προαναφέραμε.

Αυτό
όμως δεν θέλουν να το συμπεριλάβουν
στις επεξεργασίες που κάνουν ,οι
εμπνευστές του αποπνικτικού προγράμματος
για την Ελλάδα. Βολεύονται με την
διαπίστωση ότι δεν μπορεί να οφείλονται
στο μνημόνιο, οι βίαιες αντιδράσεις ,τα
τρομοκρατικά χτυπήματα και οι αυτοκτονίες.
Έτσι απλά. 

Αποτελεσματική
και ειρηνική συνέχιση της προσπάθειας
της ελληνικής κοινωνίας θα υπάρξει,
μόνο αν οι τρεις πλευρές των δανειστών,
εγκαταλείψουν την προκλητική-ίσως και
ολοκληρωτική- συμπεριφορά επιβολής
ενός προγράμματος, που όπως οι περισσότεροι
εκ των ιδίων ομολογούν, παράγει νέα
αδιέξοδα.

Επειδή,
όμως, αυτό μόνο ως ευχή ακούγεται, πρέπει
η ελληνική πολιτική ηγεσία να επιχειρήσει
τώρα, με όλους τους τρόπους, την αλλαγή
ορισμένων όρων του παιχνιδιού.

Που
σημαίνει αλλαγή των άκαιρων και ανέφικτων
στόχων. Σημαίνει επίσης πως μέχρι να
αποφασίζουν τα -έτσι κι αλλιώς- δυσκίνητα
κορυφαία όργανα της Ευρωζώνης να
ασχοληθούν τελειωτικά με την ουσία του
προβλήματος, που είναι η οριστική λύση
στη διαχείριση του τεράστιου χρέους, η
ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εκμεταλλευτεί
και το χρόνο και την αλλαγή αντιλήψεων
,που καταγράφεται μεταξύ κορυφαίων
πολιτικών ηγεσιών χωρών της ευρωζώνης.

Είναι
εξελίξεις που στρώνουν το έδαφος και
ανοίγουν περάσματα, στην ελληνική πλευρά
να πιέσει για αλλαγή των μνημονιακών
στόχων ,που θα δώσουν τεράστιες ανάσες
στην οικονομία και θα επιταχύνουν τις
διαδικασίες ανάπτυξης.

Οι
15-20 ημέρες διαπραγμάτευσης με την Τρόικα
που ακολουθούν, συμπίπτουν χρονικά με
τις πιέσεις που το ΔΝΤ-δηλαδή η αμερικάνικη
κυβέρνηση- ασκεί στα θεσμικά όργανα της
Ευρωζώνης, για νέα προγράμματα υπέρ της
ανάπτυξης στην Ελλάδα. Συμπίπτουν επίσης
με την πίεση που ασκεί στη Μέρκελ, το
Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας,
ώστε να αλλάξουν οι πτυχές εκείνες του
Μνημονίου που καταδικάζουν την ελληνική
οικονομία στον αργό θάνατο.

Αν
κατά συνέπεια η κυβέρνηση το πιστέψει
και το διεκδικήσει με τεκμηριωμένο
τρόπο, μπορεί να το πετύχει.

* Ο
Θανάσης Λουκόπουλος είναι πολιτικός
συντάκτης , μέλος της ΕΣΗΕΑ, με καταγωγή
από την Δωρίδα