Η ¨λύση¨ μετά την 25η Μαΐου

Η προσδοκώμενη
νέα ρύθμιση για την απομείωση του
ελληνικού χρέους, η οποία είναι η μόνη
αναγκαία στρατηγική λύση που μπορεί να
βγάλει την οικονομία από την κρίση, να
ξαναβάλει την Ελλάδα στο κάδρο του
διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος
και να δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής
ανάπτυξης, δεν φαίνεται ότι μπορεί να
¨τρέξει¨ μέσα στους προσεχείς 8 ή 9 μήνες.

Σε αυτό το
δυσοίωνο συμπέρασμα καταλήγουν έγκυροι
αναλυτές των ευρωπαϊκών εξελίξεων, παρά
το γεγονός ότι, όπως οι ίδιοι επισημαίνουν
χαρακτηριστικά, ο χρόνος για τις αντοχές
της ελληνικής κοινωνίας περιορίζεται
δραματικά, καθώς η αγορά έχει πλήρως
αποσυναρμολογηθεί, η καταναλωτική
ζήτηση περιορίζεται ακόμη περισσότερο
μήνα με το μήνα, οι μικρομεσαίες
επιχειρήσεις διαλύονται, το τραπεζικό
σύστημα ασφυκτιά κάτω από τους πιστωτικούς
φραγμούς που θέτει η τρόικα και η ανεργία
εξακολουθεί να διογκώνεται.

Οι ίδιοι καλά
ενημερωμένοι παρατηρητές, ισχυρίζονται
αναλυτικότερα ότι, η αναδιάρθρωση του
ελληνικού χρέους, η οποία δεν μπορεί να
προκύψει παρά μόνο ως πρωτοβουλία των
Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ, αποκλείεται
να σημειωθεί πριν από τις Ευρωεκλογές
της 25ης
Μαΐου και οι λόγοι είναι καθαρά πολιτικοί:

Ο πρώτος
και κυριότερος λόγος είναι η πολιτική
εικόνα που θα αποτυπωθεί εκ νέου για
την Ελλάδα στις κάλπες των ευρωεκλογών.
Τα αποτελέσματα ενδεχομένως να
προσδιορίσουν σε σημαντικό βαθμό την
σταθερότητα ή τη ρευστότητα του πολιτικού
και κυβερνητικού σκηνικού στην Ελλάδα,
για το άλφα ή το βήτα χρονικό διάστημα.
Και αυτό θέλουν να το γνωρίζουν καλά οι
Ευρωπαίοι εταίροι, πριν να διαμορφώσουν
την τακτική που θα ακολουθήσουν για το
ελληνικό χρέος και τις επαφές που θα
έχουν τότε με την κυβέρνηση.

Ο δεύτερος
λόγος είναι ο σκόπελος της
προεκλογικής περιόδου μέχρι τις κάλπες
της 25ης
Μαΐου, δηλαδή τα προβλήματα ενδεχομένως
που μπορεί να δημιουργηθούν σε ορισμένες
κατηγορίες Ευρωπαίων ψηφοφόρων και
ειδικότερα στη Γερμανία, από μιας μορφής
οριστική λύση (σημαντική ελάφρυνση
χρέους) του ελληνικού προβλήματος.

Οι συντηρητικοί
οπαδοί της κας Μέρκελ εξακολουθούν να
είναι επιφυλακτικοί ως προς την υποστήριξη
της Γερμανίας απέναντι στα άλλα
ασθενέστερα κράτη-μέλη, ενώ η ίδια η
καγκελάριος παρακολουθεί επίσης με
προσοχή το αντι-ευρωπαϊκό ρεύμα που
αρχίζει να σχηματοποιείται πολιτικά
και στο εσωτερικό της χώρας της.

Ο τρίτος
λόγος είναι η επιφυλακτικότητα που
επιδεικνύουν ακόμη η τρόικα και οι
Ευρωπαίοι (με πρώτη πάντα τη Γερμανία)
απέναντι στην εξέλιξη των ελληνικών
οικονομικών πραγμάτων. Ειδικότερα
μάλιστα, όσον αφορά στο προαπαιτούμενο
δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, τις
μεταρρυθμίσεις για την ανταγωνιστικότητα
της οικονομίας, αλλά και συγκεκριμένα
μεταξύ των άλλων τις αποκρατικοποιήσεις.

Οι ξένοι
αναλυτές, διερμηνεύοντας τη σκέψη και
την πολιτική του ΔΝΤ και των εταίρων
της Ευρώπης, ισχυρίζονται ότι η πολυπόθητη
κρίσιμη μείωση του ελληνικού χρέους σε
τρέχουσες αξίες (μέσω της επιμήκυνσης
των λήξεων και της πτώσης των επιτοκίων)
δεν πρόκειται να συναποφασιστεί, εάν
πρώτα δεν έχουν πειστεί, όλοι αυτοί, ότι
υλοποιούνται με συνέπεια οι περισσότερες
από τις δεσμεύσεις του προγράμματος
προσαρμογής και εξόδου της οικονομίας
από την κρίση, όπως εκείνοι θεωρούν ότι
είναι το ορθότερο για το δικό τους
συμφέρον.

Ως βασικότερη
και ελάχιστη προϋπόθεση όλων, είναι
γνωστό ότι οι ίδιοι θέτουν τη δημιουργία
ενός στέρεου πρωτογενούς πλεονάσματος
στον κρατικό προϋπολογισμό.

* Ο
Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος
στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την
Δωρίδα