Αγωνίες για Νότο και Ελλάδα

Στα
κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης, το τελευταίο διάστημα, πολιτικοί κύκλοι έχουν
αρχίσει και εκφράζουν ανησυχίες, σχετικά με την πολιτική σταθερότητα και την
οικονομική προοπτική της Ελλάδας, ειδικότερα 
μετά από την τριετή και πλέον εφαρμογή ενός αυστηρού μνημονίου και την
πενταετή περίοδο μίας βαθειάς ύφεσης, με άγριες κοινωνικές συνέπειες.

Ίσως,
υπό αυτό το πρίσμα, θα πρέπει να ερμηνευτεί και η επίσκεψη Σόϊμπλε στην Αθήνα,
η οποία ναι μεν προσέφερε εμπιστοσύνη και στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά,
καθησυχάζοντας κατά κάποιο τρόπο τις αγωνίες στο εξωτερικό, αλλά  επί της ουσίας τίποτε περισσότερο.

Πράγματι,
τον τελευταίο μήνα η Ελλάδα έχει βρεθεί ξανά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, διότι
ολόκληρη η περιοχή του Νότου μετεξελίσσεται σε μία πολιτική μπαρουταποθήκη για
την Ευρωζώνη και πολλοί φοβούνται το ενδεχόμενο ενός «ατυχήματος» που θα
μπορούσε να τινάξει τα πάντα στο αέρα, μεταξύ αυτών και τις γερμανικές εκλογές
του Σεπτεμβρίου.

Οι
ανησυχίες συνδυάζονται με την πολιτική αστάθεια 
που  επικρατεί πλέον σε μία
αλυσίδα χωρών του ευρωπαϊκού νότου, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία,
αλλά και με την αβεβαιότητα που αρχίζει να κυριαρχεί στη Γαλλία.

Η
οικονομική πορεία της Γαλλίας είναι τέτοια, που σε λίγο μπορεί να βρίσκεται
πολύ πιο κοντά στις ασθενέστερες οικονομίες του Νότου και λιγότερο κοντά στις
ισχυρές οικονομίες του Βορρά και τη Γερμανία.

Μιλάμε
δηλαδή για μία διόγκωση – αντί για μία άμβλυνση – των αντιθέσεων εντός της
Ευρωζώνης και για μία ανατροπή των έως τώρα ισορροπιών. Προς θεού, λοιπόν,
γιατί από μία σπίθα μπορεί ο κάμπος ολόκληρος να πάρει φωτιά…

Ωστόσο,
από τα κέντρα των ευρωπαϊκών αποφάσεων και ειδικότερα το Βερολίνο, δεν φαίνεται
προς το παρόν οι αγωνίες αυτές να σηματοδοτούν και κάποια σοβαρή στροφή στην
πολιτική της λιτότητας και τους όρους που έχουν επιβάλει οι χώρες δανειστές
στις χώρες οφειλέτες.

Θα
αλλάξουν τα πράγματα μετά τις γερμανικές εκλογές; Ίσως, αλλά κανείς δεν μπορεί
να το προεξοφλήσει. Όλα εξακολουθούν και δουλεύουν για να πλουτίζει ο Βορράς,
φτωχαίνοντας ο Νότος. Το πάνω κομμάτι του ευρωπαϊκού χάρτη να  κερδίζει συνεχώς πόντους ανταγωνιστικότητας
εις βάρος των πιο αδύναμων χωρών της κάτω πλευράς.

Στις
χώρες αυτές το μόνο «εργαλείο» που έχει απομείνει – χωρίς να πρόκειται και για
το σημαντικότερο – είναι η εισοδηματική πολιτική, την οποία έχουν ήδη
εξαντλήσει βάναυσα.

Το
ζητούμενο συνεπώς είναι πως θα αλλάξει άρδην η κατάσταση, πριν να εκραγεί και
σπάσει στα δύο η Ευρώπη. Τα πολιτικά αδιέξοδα των χωρών του Νότου και η
εκτίναξη του αριθμού των ανέργων σε απίστευτα πριν από λίγα χρόνια νούμερα,
καταδεικνύουν το τρομακτικό μέγεθος του προβλήματος.

Η
Ελλάδα, λογικά συνεπώς, επανέρχεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μέσα σε
αυτές τις συνθήκες. Είναι ο πιο ασθενής κρίκος του συστήματος, εξαιτίας του
ασύλληπτου μεγέθους του χρέους της (πάρα τα δύο PSI),
ενώ η ύφεση της έχει αποστερήσει το 25% του εθνικού της εισοδήματος με το
υψηλότερο ποσοστό ανέργων.

Δεν
είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που έσπευσε να αναγνωρίσει το Δ.Ν.Τ. πως στην
Ελλάδα εφαρμόστηκε μία λάθος «συνταγή» που χρειάζεται αναθεώρηση!

 * Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι
δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ , με καταγωγή από την Δωρίδα