OΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
- Διαφήμιση -
Χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά
ελπίζει και να προσδοκά σε μια σταθεροποίηση των δημοσκοπικών και στη συνέχεια
εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, έστω και στο προσβλητικό επίπεδο του 5-6%. Είναι
προφανώς η προϋπόθεση για την διεύρυνση του κυβερνητικού της ορίζοντα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του, έχει
κάθε συμφέρον από τη διεύρυνση της απήχησης της ΔΗΜΑΡ στον Σοσιαλδημοκρατικό
χώρο ,για να καταγραφεί ως ο εν δυνάμει αυθεντικός εκφραστής του, με την θετική
φυσικά αντανάκλαση που κάτι τέτοιο θα έχει στα εκλογικά της ποσοστά.
συμποσούται το σύνολο των διεργασιών που πρόκειται να γίνουν στο πολιτικό
προσωπικό της χώρας μέχρι τις ερχόμενες εκλογές και στο βαθμό φυσικά που αυτές
γίνουν μετά το ερχόμενο Φθινόπωρο, όπως άλλωστε αναμένεται.
Μόνο στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ
αλλάξει ηγεσία και στη θέση του Ευάγγελου Βενιζέλου έρθει ένας άλλος πρόεδρος,
απαλλαγμένος από τα πολιτικά ανουσιουργήματα του παρελθόντος και ο οποίος θα
εμπνεύσει την επανασυσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων που εξέφραζε κάποτε το
ΠΑΣΟΚ, μπορεί να έχουμε αλλαγή των διαπιστώσεων αυτών.
υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, με τη δήλωσή του ότι το μόνο πρόβλημα που
φοβάται είναι οι εσωκομματικές έριδες των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Εννοούσε την ένταση και διάρκεια που θα έχουν οι αντιπαλότητες πρωτίστως στο ΠΑΣΟΚ
και δευτερευόντως στη ΔΗΜΑΡ, η οποία δείχνει να μπορεί να ισορροπεί ανάμεσα στα
δόκανα του κυβερνητισμού και της συνέχισης των αριστερών της
παρακαταθηκών.
Οι διαπιστώσεις που προαναφέραμε
δεν είναι παρά η λογική συνέχεια της αλληλουχίας των γεγονότων, των διεργασιών
και αντιπαραθέσεων τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο. Πρόσφατο
παράδειγμα οι κόντρες γύρω από το ‘’αντιρατσιστικό΄΄ νομοσχέδιο ,ενώ έρχονται
οι κάπως παρόμοιες , σχετικά με τον τρόπο φορολόγησης των περιουσιακών
στοιχείων των πολιτών με μικρό και μεσαίο εισόδημα.
της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας, μπορούμε να καταγράψουμε τις
διεργασίες αυτές και να οδηγηθούμε σε ορισμένα συμπεράσματα….
Η πολιτική ζωή της χώρας μπαίνει οριστικά στον
αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας και άρα στην ανάγκη προγραμματικών
συγκλήσεων επί τη βάσει πολιτικών όσο και εθνικών στοχεύσεων..
Η Νέα Δημοκρατία πιεζόμενη αφόρητα από τα δεξιά
της, είναι αναγκασμένη, να επιχειρήσει να εκφράσει αν όχι το σύνολο ,μέρος έστω
του λεγόμενου κεντρώου χώρου καθώς
φυσικά και τις νέες επιχειρηματικές και παραγωγικές δυνάμεις που θα αναδείξει η
κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος ως εν δυνάμει
κυβερνητικό κόμμα, να κρατήσει τον κορμό του γνωστού σχηματισμού με τις
συνιστώσες- όσο προβληματικό κι αν είναι αυτό- καθώς και της μεγάλης μάζας των
αριστερών πολιτών. Παράλληλα όμως να κάνει μια σοβαρή και πειστική πολιτική
επέκταση στις κοινωνικές δυνάμεις που νοιώθουν απροστάτευτες, μετά τις αυτοκαταστροφικές
επιλογές του ΠΑΣΟΚ των τελευταίων ετών. Συμμαχίες για το τελευταίο μπορεί να
αναδείξει ,μόνο μέσω της αποκατάστασης ενός φερέγγυου διαύλου επικοινωνίας με
την ΔΗΜΑΡ.
Η ΔΗΜΑΡ δείχνει να απομακρύνεται από το αρχικό
υπαρξιακό της ζήτημα και να σταθεροποιείται ως ένα μικρό ,αλλά αναγκαίο κόμμα
για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος
που θέλει να μετατραπεί, στην κύρια και
αξιόπιστη κυβερνητική επιλογή των σοσιαλδημοκρατικών
και εκσυγχρονιστικών μεσοαστικών δυνάμεων, που μέχρι σήμερα εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ.
Εκτιμάται ότι αυτό θα τη βοηθήσει στο να παίξει σημαντικό, ίσως και πρωτεύοντα,
ρόλο ακόμα και στον σχηματισμό μιας άλλης κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ μοιραία ως δέσμιο των δεξιών πολιτικών
Σημίτη και πρωτίστως των καταστροφικών επιλογών του Γ. Παπανδρέου, θα κινείται
μεταξύ σφύρας και άκμονος, με εντελώς αβέβαιο μέλλον. Μεταξύ δηλαδή της
σταθερής συμπόρευσης με τη Νέα Δημοκρατία, που όμως θα του προσθέτει μόνο
κόστος από την εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών, καθώς τα όποια κέρδη είναι
φανερό ότι θα τα καρπούται η ίδια η Ν.Δ. Και της μόνης βιώσιμης γι’ αυτό διεξόδου, που είναι μια συνολική στροφή
με αλλαγή πολιτικής, με αλλαγή ηγεσίας και με μια γιγαντιαία και αυθεντική
επιχείρηση επανασύνδεσής του με τις κοινωνικές δυνάμεις και τις απογοητευμένες
πολιτικές ομάδες μισθωτών και συνταξιούχων, που έχει συνθλίψει κυριολεκτικά η
κρίση. Και φυσικά με μια σαφή διαφοροποίηση από κυβερνητικές επιλογές που υποβαθμίζουν το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών, ακόμη και αν
αυτό ισοδυναμεί με κυβερνητική κρίση. Επιλογή ωστόσο που μοιάζει σχεδόν αδύνατη
με τα σημερινά δεδομένα.
Μετά από αυτά και επιστρέφοντας
στις αρχικές μας διαπιστώσεις, μπορούμε αναλύοντάς τες να σημειώσουμε ότι ο
ένας πόλος που μπορεί να δίνει τώρα και στο μέλλον κυβέρνηση συνεργασίας, είναι
η σύμπλευση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ του
Ευ. Βενιζέλου. Ως εκ τούτου η πρώτη έχει κάθε λόγο να δημιουργεί όλες τις
απαραίτητες προϋποθέσεις για να υπάρχει έστω και φυτοζωώντας, το δεύτερο.
πόλος για να μπορέσει να πάρει μορφή και
υπόσταση, πρέπει εκ των πραγμάτων να έχει ως συστατικό του στοιχείο, το
πλεονέκτημα που θα δημιουργήσει στα ανοιχτά πολιτικά και οικονομικά ζητήματα
της χώρας ,ο ενδεχόμενος κοινός πολιτικός βηματισμός ΣΥΡΙΖΑ—ΔΗΜΑΡ. Κάτι φυσικά
που έχει ως προϋπόθεση ,ο μεν πρώτος να μεταμορφώνεται σταδιακά σε ένα αξιόπιστο
κόμμα, με ενιαία έκφραση και κυβερνητικές αντιπροτάσεις. Η δε δεύτερη να
μετατρέπεται στον πολιτικό εκφραστή των διάσπαρτων κεντρώων,
σοσιαλδημοκρατικών και μετριοπαθών αριστερών
κινήσεων.
* Ο Θανάσης Λουκόπουλος είναι
πολιτικός συντάκτης, με καταγωγή από την Δωρίδα
- Διαφήμιση -
