Σε νέα φάση η πολιτική ζωή μετά και τη συζήτηση του αντιρατσιστικού στη βουλή

Ο τρόπος αντιμετώπισης του
λεγόμενου αντιρατσιστικού από τις ηγεσίες των 3 κομμάτων που συγκυβερνούν, μας
δίνει το γνωστό απωθητικό σκίτσο των μεταπολιτευτικών άρρωστων νοοτροπιών.

Έτσι και αλλιώς, το αντιρατσιστικό
από μόνο του, δεν μπορεί να παράξει πολιτικό αποτέλεσμα, ικανό  να προκαλέσει πτώση της Κυβέρνησης και  διενέργειας νέων εκλογών. Για πολλούς λόγους
που δεν είναι του παρόντος να περιγράψουμε.

* γιατί έχουν αναληφθεί ι συγκεκριμένες δεσμεύσεις
έναντι του γερμανόστροφου κέντρου λήψης αποφάσεων της Ευρωζώνης

* γιατί το αίσθημα αυτοσυντήρησης των στενών
προσωπικών και κομματικών συμφερόντων ενός εκάστους των τριών, είναι τόσο
ισχυρό που ξεπερνά τις όποιες αντιπαλότητες και δυσαρέσκειες.

Μπορεί
ωστόσο να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό μεμοράντουμ. Νέα πολιτικά δεδομένα που
θα υποχρεώσουν τη γραφειοκρατία του Βερολίνου και των Βρυξελλών να επανασχεδιάσει
τον οδικό χάρτη για την Ελλάδα, προτάσσοντας τα όσα ομολογούν τώρα και οι ίδιοι
ότι ήταν σωστό να γίνουν, αλλά δεν τα έκαναν επειδή δεν γνώριζαν ή το χειρότερο
ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Άλλωστε η
εισαγωγή για ψήφιση στη Βουλή του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, που δεν θέλει το
πρώτο κόμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, δεν είναι παρά μια πρωτόγνωρη
διαδικασία που ταράζει τα νερά και ξεπερνάει τα όρια της κανονικότητας.

Η συζήτηση
που θα γίνει στο Κοινοβούλιο, οι συμμαχίες που θα αναπτυχθούν και πάνω από όλα
η τελική ψηφοφορία, είναι βέβαιο ότι  θα
αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στις τωρινές και επερχόμενες διεργασίες.

Δεν πρέπει
για παράδειγμα να αποκλειστεί ότι ως απότοκος των διεργασιών αυτών και των επακόλουθων
οσμώσεων ,να προκύψει ένα άλλο πιο λειτουργικό-αποτελεσματικό  κυβερνητικό σχήμα, με άλλες πρωτεραιότητες και
πιο φιλόδοξους στόχους.

Σε κάθε
περίπτωση θα στείλουν το μήνυμα στους τροΐκανούς θερμοκέφαλους, ότι οι
πολιτικές και  διαπροσωπικές ισορροπίες
γύρω και εντός της τρικομματικής συγκυβέρνησης, ούτε δεδομένες είναι,  ούτε μπορούν να αντέξουν στο χρόνο αν δεν
τροφοδοτηθούν και δεν ενισχυθούν από την απαραίτητα συγκολλητική ύλη.

Στις
παρούσες συνθήκες αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από συγκεκριμένα και άμεσα
μέτρα για καταπολέμηση της ανεργίας, ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας,
τροφοδότησης των βιώσιμων επιχειρήσεων με την απαραίτητη ρευστότητα και σταθεροποίησης
  εισοδημάτων και κόστους ζωής, σε ένα
ανθρώπινο επίπεδο.

Για να
γίνει αυτό, θα πρέπει οι τρείς κυβερνητικοί συνεταίροι –και κυρίως η Ν.Δ.-να
φερθούν μια φορά έξυπνα και να  χειριστούν
την κοινοβουλευτική διαδικασία επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, με εθνική
αντίληψη και  εξωστρέφεια και όχι ως βήμα
επιβολής προσωπικών στρατηγικών.

Εξωστρέφεια
που όπως περιγράψαμε, έρχεται σε μια ευτυχή συγκυρία καθώς την ευνοούν οι
μεγάλες διεργασίες που γίνονται σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία. Αλλά και σε μια
στιγμή που η  Κομισιόν ,οι Βρυξέλλες και
το Βερολίνο, θέλουν  να περάσουν το
μήνυμα ότι το ελληνικό εγχείρημα πρέπει να πετύχει.

Το έχουν
ανάγκη άλλωστε οι νεοφιλελεύθεροι της Γερμανίας προκειμένου να επηρεάσουν το
εκλογικό σώμα ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Το θέλουν οι λεγόμενες αγορές
και τα κερδοσκοπικά fans, ενόψει
του νέου παιχνιδιού που στήνουν στην λογική πλέον της διάσωσης της Ελλάδας και
όχι της πτώχευσής της, όπως ήταν πριν ενάμισι χρόνο.

* Ο Θανάσης
Λουκόπουλος είναι πολιτικός συντάκτης , με καταγωγή από την Δωρίδα