Νέα υπερεθνικά κόμματα

Η
σύσταση της Προοδευτικής Συμμαχίας στη Λειψία, προς αντικατάσταση της
εκφυλισμένης και όχι τόσο φιλοευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής Διεθνούς, θα μπορούσε να
εκληφθεί και ως πρόδρομος πανευρωπαϊκών κομματικών εξελίξεων, για τον
σχηματισμό και την σύμπηξη των μεγάλων υπερεθνικών πολιτικών σχηματισμών που
έχει ανάγκη η Ευρώπη.

Τη
δημιουργία δηλαδή υπερεθνικών παρατάξεων, οι οποίες θα λειτουργούν σε ενιαία
πλατφόρμα, θα έχουν έναν αρχηγό κ.ο.κ. Με κοινό πρόγραμμα για όλα τα μεγάλα
θέματα της Ευρώπης, με επεξεργασμένες προτάσεις και ανάλογη δομή. Οι
σοσιαλδημοκράτες, οι χριστιανοδημοκράτες, οι φιλελεύθεροι, οι πράσινοι κ.λ.π.

Χωρίς
πανευρωπαϊκά κόμματα, άλλωστε, τι είδους ένωση της Ευρώπης, οικονομική και
πολιτική, μπορεί να υπάρξει ; Πως θα μπορεί να εφαρμοστεί η δημοσιονομική
ενοποίηση, η τραπεζική ένωση, η κοινή πολιτική π.χ. για τις συντάξεις ή τους
μετανάστες, για το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης και για τα τόσα άλλα μείζονα
ζητήματα και να μην αποφασίζουν για όλα αυτά οι ψηφοφόροι Ευρωπαίοι πολίτες, σε
ενιαία πανευρωπαϊκή πολιτική βάση ;

Η
διαμόρφωση υπερεθνικών πολιτικών παρατάξεων, οι οποίες θα κινούνται με ευρωπαϊκή
στρατηγική, υπεράνω των συνόρων και των επιμέρους εθνικών ή κρατικών
σκοπιμοτήτων, δείχνει να είναι σήμερα επιβεβλημένη και να αποτελεί βασική προϋπόθεση
της ενωμένης (δημοκρατικής) Ευρώπης.

Η
συνάντηση της Λειψίας, λοιπόν, ως μία κίνηση που εκφράζει την πρόθεση της
ανανέωσης και της αναθέρμανσης υπερεθνικών ιδεών και λύσεων, είναι σημειολογικά
μία καλή αρχή.

Εξάλλου,
η τρέχουσα περίοδος είναι η πλέον γόνιμη, ενόψει των ευρωεκλογών που θα
διεξαχθούν σε έναν ακριβώς χρόνο. Και θα είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες  της Ευρώπης θα βρεθούν στις κάλπες, όλοι μαζί,
εν μέσω μίας σφοδρής οικονομικής κρίσης, όπου θα κρίνουν τα ευρωπαϊκά δεδομένα με
γνώμονα την προοπτική του εισοδήματος τους, της εργασίας τους, της ασφάλισής
τους, πράγματα που ποτέ άλλοτε μεταπολεμικά δεν απειλήθηκαν τόσο πολύ.

Έως
τώρα οι ψηφοφόροι πήγαιναν στις ευρωεκλογές με χαρακτηριστική χαλαρότητα,
γνωρίζοντας ότι τις τύχες τους τις καθόριζαν οι εθνικές κυβερνήσεις και όχι οι
ισχυροί εταίροι της Ευρώπης, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πλέον…

Είναι
φανερό ότι τα πράγματα στην Ευρώπη αλλάζουν ριζικά και έτσι αντίστοιχα
ριζοσπαστικά θα πρέπει να αναδομηθούν και οι πολιτικοί σχηματισμοί, τα πολιτικά
κέντρα αποφάσεων και ο τρόπος ανάδειξης των ηγετών της Ευρωζώνης.

Η
παγκοσμιοποίηση αφενός και η δραματική οικονομική κρίση αφετέρου, οδηγούν
αναγκαστικά και στην αναθεώρηση ιδεολογιών, οικονομικών θεωριών, φόρμας
εξουσιών, συμμαχιών και προσεγγίσεων.

Διότι,
πολύ απλά, ανατρέπουν και σιγά – σιγά θρυμματίζουν εθνικά σύνορα και παλαιά
εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα…

Συνεπώς,
η Ευρώπη θα πρέπει να αποκτήσει τους δικούς υπερεθνικούς ισχυρούς ηγέτες (π.χ.
Πρόεδρος της Ευρωζώνης, υπουργός Οικονομικών, υπουργός Εξωτερικών κ.λ.π.) οι
οποίοι θα πρέπει να είναι εκλεγμένοι απ ευθείας από τους πολίτες και να
κρίνονται με βάση την πολιτική που θα ασκούν για τα συνολικά συμφέροντα της
Ευρώπης.

Δεν
είναι ούτε δημοκρατικό ούτε βιώσιμο, για παράδειγμα, να εκλέγεται η κ. Μέρκελ
με βάση τα γερμανικά συμφέροντα στη χώρα της και στη συνέχεια να αποφασίζει και
για τις τύχες ολόκληρης της  Ευρώπης!

* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος
στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα