Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

- Διαφήμιση -

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΓΚΡΙΖΩΝ ΖΩΝΩΝ, ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟ CASUS BELLI

- Διαφήμιση -

Χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά

… μπορεί να έχουμε  τον Μάρτιο
στην Άγκυρα

 Του ΘΑΝΑΣΗ  ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ *

Ήρθε η ώρα να
κεφαλαιοποιηθεί από τη χώρα μας, η πλούσια εμπειρία από τις πολλές αλλά
αποτυχημένες προσπάθειες  ανάδειξης  των ελληνοτουρκικών σχέσεων, στη βάση των
κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.  Οι πολλοί
κύκλοι ελληνοτουρκικού διαλόγου που πραγματοποιήθηκαν μέχρι σήμερα, οδηγούν στο
συμπέρασμα ότι πρέπει επιτέλους να αντιστοιχηθεί η εμπειρία αυτή, με την
ασκούμενη πολιτική.

Το σημαντικό εν
όψει της σύγκλισης του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας Τουρκίας τον
Μάρτιο στην Άγκυρα, είναι να αλλάξει η ατζέντα των ανούσιων διαλόγων και
παράλληλων μονολόγων, που συντηρούν την αναβλητικότητα και το σημερινό
ετεροβαρές όσο και ομιχλώδες στάτους.

Ως εκ τούτου η
ελληνική πλευρά πρέπει επιτέλους να πάρει την πρωτοβουλία και να δώσει το
στίγμα των προθέσεων και της αποφασιστικής στάσης, επί τριών καίριων ζητημάτων.

1.    
Ανατροπή ή
όχι των «γκρίζων» δεδομένων που επιχειρεί η Τουρκία με άξονα τα Ίμια

2.    
Οριστική
απεμπλοκή ή όχι από τη λογική και τις προεκτάσεις του άκρως απειλητικού και
αντισυμβατικού  casus belli, που επισείει συνεχώς η Τουρκία

3.    
Καθαρό
νομικό κείμενο για τις συντεταγμένες της εξωτερικής οριοθετικής γραμμής της
υφαλοκρηπίδας ή όχι.

Ο κύκλος των
χαμένων ευκαιριών πρέπει να κλείσει κατά τρόπο που δεν θα επιδέχεται νέες
ερμηνείες και νέες αμφισβητήσεις. 
Άλλωστε όλα τα σχετικά νομικά κείμενα καταγράφουν με σαφή τρόπο, την
ελληνικότητα των νησιών και βραχονησίδων του 
Αιγαίου μέχρι το Καστελόριζο. 

Αναφερόμαστε στις
Διεθνείς Συνθήκες των Σεβρών το 1922, της Λωζάννης το 1923 και τον Ιταλο -Τουρκικών
Συμφωνιών του 1932.   Στις συνθήκες αυτές
περιγράφεται και μάλιστα ονομαστικώς, η ελληνικότητα των νησιών.  Και για να μην υπάρχει παρανόηση ή
παρερμηνεία, οι μικρές νησίδες και βραχονησίδες καταγράφονται στα παραρτήματα
των συνθηκών αυτών. 

Μάλιστα δεν είναι
τυχαίο ότι οι ναυτικοί χάρτες Μεγάλης Βρετανίας, ΗΠΑ, Γαλλίας, Ρωσίας, Ιταλίας,
ακόμα δε και αυτής της Τουρκίας (μέχρι ένα χρονικό σημείο), αποδεικνύουν την
ελληνικότητα των νησιών και βραχονησίδων, αφού συντάχτηκαν με βάση τις ανωτέρω Eσυνθήκες. 

Κατά συνέπεια και
εν όψει της σύγκλισης του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελληνο -Τουρκικής Συνεργασίας, η
ελληνική πλευρά θα πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει οριστικά, πως ουδεμία σταθερή
βάση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ιδιαίτερα σε θέματα Δικαίου Θαλάσσης στο
Αν. Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο δεν μπορεί να είναι βιώσιμη, αν η Τουρκία δεν
εγκαταλείψει και δεν παραιτηθεί από την επικίνδυνη θέση, περί ακαθορίστου
καθεστώτος ορισμένων νησίδων στο Αν. Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο. 

Να ξεκαθαρίσει δε
με νομικό φυσικά τρόπο, ότι η έρευνα και η εξερεύνηση του βυθού των θαλασσίων
αυτών περιοχών, εναπόκειται στη βούληση και μόνο του ελληνικού κράτους. 

Άλλωστε οι
σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν το 2009 από την ελληνική Βουλή,
προβλέπουν την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών επί των οποίων η Ελλάδα έχει το
δικαίωμα άσκησης ειδικών και αποκλειστικών δικαιωμάτων, κατά τρόπο που θα
διαλέξει η ίδια.  

Αφορούν την
Τουρκία, την Αλβανία, την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Λιβύη.   Με την Ιταλία έχουν ήδη γίνει από το
1976. 

Οι φόβοι ορισμένων
διπλωματικών κυρίως, κύκλων, ότι στην ενδεχόμενη ελληνική κίνηση οριοθέτησης
των εξωτερικών ορίων της υφαλοκρηπίδας, θα ακολουθήσει ανάλογη τουρκική κίνηση
κατά τρόπο που θα επικαλύπτει και περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας,
απαντώνται με σύμμαχο ένα πλήρες νομικό οπλοστάσιο που προκύπτει απ’  τις Διεθνής Συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο και
τις νομικές επεξεργασίες των Διεθνών Δικαστηρίων. 

Το συμπέρασμα
μάλιστα όλων αυτών είναι πως το μόνο που θα κερδίσει η Τουρκία, αν προχωρήσει
σε μια αντισυμβατική κίνηση επιθετικού χαρακτήρα –σαν την προαναφερόμενη- είναι
να εδραιώσει την πεποίθηση στα διεθνή όργανα, ότι ο σωστός τρόπος διευθέτησης
της ελληνοτουρκικής διαφοράς ,είναι η λεγόμενη μέση γραμμή, για τα διαστήματα
που υπάρχει επικάλυψη  των οριοθετικών
γραμμών των δύο χωρών .Κάτι που θα είναι δύσκολο να το ανατρέψει, όποιες
μεθόδους κι’ αν χρησιμοποιήσει.

Να σημειώσουμε εδώ
ότι το Δ.Δ. Χάγης είχε αποφασίσει το 
1974 ,μετά από ελληνική προσφυγή, ότι σε περίπτωση που μια μελλοντική
συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών δυο γειτονικών κρατών , έχει ως
αποτέλεσμα διαφοροποίηση του εμβαδού των ζωνών των κρατών αυτών, το κράτος που
θα έχει προβεί σε εξερεύνηση και εξόρυξη διαφόρων ορυκτών πόρων περιοχών που θα
αποδειχθεί  ότι ανήκουν στο άλλο κράτος,  υποχρεούται σε αποζημιώσεις, κατά το μέρος
και το ποσοστό που θα αποδειχθεί ότι ανήκει στο έτερο κράτος.

Όλα κατά
συνέπεια  συγκλίνουν , στο ότι μόνο με
μια κατάθεση των συντεταγμένων των εξωτερικών ορίων της υφαλοκρηπίδας, καλύπτονται
τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Ανακήρυξη δε της Α.Ο.Ζ. ,χωρίς τη κατάθεση
των συντεταγμένων αυτών στον Γ.Γ. του ΟΗΕ, μάλλον βλάπτει παρά ωφελεί τη χώρα
μας, καθώς  περιορίζει την ελευθερία
κινήσεων στην άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Αυτό είναι ένα
εξαιρετικά κρίσιμο μέγεθος, καθώς το σαφές νομικό πλαίσιο θα είναι πρωταρχικής
σημασίας για τη συμμετοχή μεγάλων εταιριών στο διαγωνισμό για την άντληση των
υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές που θα υποδείξει η Ελλάδα.

* Ο Θανάσης Λουκόπουλος είναι
πολιτικός συντάκτης, μέλος της ΕΣΗΕΑ, με καταγωγή από την Δωρίδα

- Διαφήμιση -

Subscribe to our newsletter
Subscribe to our newsletter

Άμεσες ειδοποιήσεις για τα τελευταία άρθρα μας - στη στιγμή!

- Διαφήμιση -